W pogoni za brunatnym jeleniem: Lament nad wyburzonym dworcem PKSu (felieton)

Jak można było pozwolić na wyburzenie cieszyńskiego dworca PKSu? Jak mógł się na to zgodzić ówczesny burmistrz Cieszyna wraz z całą Radą Miejską? Dlaczego przystał na to cały Urząd Miejski wraz z jego słynnymi wydziałami, zwłaszcza Wydziałem Strategii i Inwestycji oraz Wydziałem Gospodarki Nieruchomościami? Dlaczego nikt z cieszyńskiego Ratusza nie bronił cieszyńskiego dworca autobusowego? Dlaczego ówczesny burmistrz nie rzucił się w jego obronie jak Rejtan? Dlaczego radni w proteście nie przenieśli wtedy swoich sesji - tych słynnych, żmudnych sesji cieszyńskiej Rady Miejskiej - na zagrożony likwidacją dworzec? Dlaczego ten burmistrz, który nic nie zrobił w obronie dworca, nie został potem, po wyburzeniu dworca, wywieziony z miasta na taczkach? Dlaczego w dodatku uzyskał aż tyle głosów w następnych wyborach, że dostał się do drugiej tury? Dlaczego cieszyniak tak rzadko bywa mądry po szkodzie? Dlaczego potem nikt z Ratusza nie został pociągnięty do jakiejkolwiek odpowiedzialności prawnej za likwidację dworca? Dlaczego tematem nie zajęła się miejscowa prokuratura? Czyżby nie było paragrafu na polityczne spekulacje, urzędnicze machinacje, nieudolnościowe zaniechania, brak wyobraźni, cieszyński tumiwisizm, katastrofalny brak wyobraźni i działanie na szkodę gminy? Jak to się miało do podstawowego obowiązku władz samorządowych, którym jest dbałość o dobro gminy i jej mieszkańców nie mówiąc już o zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb? Dlaczego w cieszyńskim Ratuszu uważa się, że podstawową potrzebą mieszkańca Cieszyna jest następny supermarket i kolejny parking a nie dworzec?

Dlaczego na przykład miejscowa "Solidarność” nie podjęła w proteście przeciwko zagrożeniu likwidacją dworca strajku okupacyjnego w hali dworcowej? Dlaczego przeciwko tym barbarzyńskim, bo antycywilizacyjnym decyzjom, nie wyszła protestować na płytę dworca Macierz Ziemi Cieszyńskiej? Dlaczego nie ogłoszono zbiórki dla wykupienia i ocalenia dworca wśród miejscowej ludności? Czyżby dlatego, że dworzec PKSu nie był jeszcze bezcennym elementem lokalnego dziedzictwa takim jak romańska rotunda czy Studnia Trzech Braci? Czyżby dworzec był miejscem za mało patriotycznym i narodowym? Czyżby nie był miejscem pamięci? Czyżby nie liczyła się tutaj pamięć tych wszystkich, którzy na tym dworcu witali i żegnali swoich bliskich? Czyżbym tu w młodości nie witał moich dziewczyn, szczęśliwy, że do mnie przyjechały, a potem czyżbym im nie machał na pożegnanie szczęśliwy, że już wyjeżdżają? Ileż łez wzruszenia wylano na tym dworcu? Może cały ocean? Ocean cieszyńskich łez został na tym dworcu wylany i nikogo nie wzruszało to, że ten dworzec zostanie zlikwidowany i zburzony? A ileż potu spłynęło na przystankach tego dworca w upalne dni? I czyż nie było to wspaniałe, że zimową nocą podróżny mógł tu przeczekać mróz do wyjazdu pierwszego autobusu?

Czy cieszyński dworzec PKSu nie zasługiwał na więcej serca ze strony cieszyniaków? Czy ktoś, kto pozwala na to, żeby mu wyburzyć funkcjonalny, dobrze spełniający swoją rolę dworzec nie zgodzi się potem, żeby mu wyburzyć romańską rotundę? Albo ratusz? Albo Zamek Sztuki? Czy jest aż tak daleko od wyburzonego dworca do wyburzonego ratusza? Dlaczego pochodu ulicami miasta nie zorganizowali wtedy ci, którzy tak chętnie organizują pochody i procesje w innych, bardziej abstrakcyjnych i świętych sprawach? Jak na przykład można w Cieszynie wydawać pieniądze na Święto Trzech Braci i jakiekolwiek inne obchody, kiedy nie ma dworca autobusowego? Dlaczego w obronie dworca nie grzmieli z ambon solidarnie cieszyńscy księża proboszczowie wszystkich wyznań? Dlaczego w obronie dworca nie stanęli murem lokalni patrioci i miłośnicy stelości? Dlaczego zachowania dworca nie zaproponowały lokalne ugrupowania polityczne i kluby propozycji? Dlaczego przeciw likwidacji dworca PKSu nie wystąpili cieszyńscy studenci? Dlaczego nie opanowali go miejscowi oburzeni? Dlaczego donośnego ryku w sprawie ocalenia dworca nie wydał z siebie Głos Ziemi Cieszyńskiej? Dlaczego na zagrożony dworzec nie przeniosła swoich akcji Krytyka Polityczna? Dlaczego nie urządziła tam wystawy Galeria Szara? Dlaczego na rzecz ocalenia dworca autobusowego nie zatańczył na płycie dworca Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Cieszyńskiej? Dlaczego nie zagrali tam w tej sprawie górale na trombitach razem z Orkiestrą Salonową? Dlaczego nie zorganizowała się wielka orkiestra dworcowej pomocy?

No i w końcu dlaczego w obronie cieszyńskiego dworca PKSu nie zmobilizowała się tutejsza sekcja miłośników militariów? Czyżby cieszyński dworzec za mało przypominał bunkier? A może cieszyński dworzec wysadziła w powietrze jakaś piąta kolumna? Może go wyburzyli jacyś dywersanci? Czemuż cieszyńscy miłośnicy militariów nie przywołali do obrony dworca bojowego, strzeleckiego ducha? Czemu z widmowej zajezdni koło browaru nie wyjechał na pomoc słynny cieszyński tramwaj? Czemu dekretu w sprawie dworca nie wydał zawczasu cesarz Franciszek Józef? I czemu w końcu w podziemiach pod Studnią Trzech Braci nie obudzili się konni Trzej Bracia, aby otoczyć cieszyński dworzec kordonem swoich wojów?

Przechodziłem niedawno późnym wieczorem koło wyrwy po dworcu autobusowym w Cieszynie. I przechodząc tamtędy, słyszałem szyderczy śmiech i rżenie rur wydechowych. A w mojej głowie jakiś cyngiel znów wypalił serię wściekłych, nadaremnych pytań.