Przi niedzieliczce coby nie zapómnieć naszej rzeczy: Dzisio co przidzie urzyndnikowi do czepani to sie zakozuje

"był tam przeca miastowy kierchów...". fot. FJD

"wlyź do kościółka św. Jerzego...". fot. FJD

"je park kiery sie nazywo Liburnia...". fot. FJD

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Pajynczyna" Zbigniewa Niemca, z książki "Kaj idziesz człowiecze". fot. FJD

cd. słownika:

błanka - błonka
Znaszlech wajco bez szkorupki jyno w samej błance.

błecha - pchła
Kiery mo słodkóm krew to błechy go majóm rade.

SZPACYRKYM PO CIESZYNIE

"Moja ty słodko cieszyńsko mowo
być zawsze do prawjynio gotowo
a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł
to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł"

Dostać sztraf

Dzisio esczcze sóm my na Liburni i bydymy ogłóndać wszecko co nóm sie bydzie zdało zaimawe. Piyrsze to je tako zielóno tabulka na kierej je wyoślóne, że pore kroków łod cesty je park kiery też sie nazywo Liburnia i jak nas nie napadnie cosi tam naszkłódzić to mogymy se tam wlyś. Bo nie uwierzicie ale coby tam do niego wlyś trzeja nejprzód poczytać za co mogymy dostać sztraf, jak nóm dejmy nato przidzie do czepani: płoszyć ptoszki, przeganić dziki zwiyrze, rajtować na kóniach, smykać sie s psym bez porwózka, pić kwit, jeździć po trowniku na kole, robić krawal, stawiać celty, nacinać strómy kozikami a ku tymu nie śmy sie też tam jeździć auciskami. Cało ta lista tego co sie nie śmy mo aż dwanos linijek i brakuje yno eszcze zakazowanio plucami wydychać. Za dnia przeca tam żodyn nie robi krawalu, bo mo strach, że go kiery uwidzi a po cimoku mało gdo tam sie szmatle bo strach przed rozmajtymi straszydlami mo wielki łoczy. Keijsi, bo aż do 1901 roku był tam przeca miastowy kierchów, kaj chowalo sie umrzików s całego Cieszyna. Prziszeł jednakowóż taki czas, że chybiło placu i kopidoły musiały sie przekludzić w insze miejsce. Dobrze by było też wiedzieć, że pochowani tam byli zasłożóni cieszyniocy tacy jak: Karol Miarka, Paweł Stalmach, ks.Ignacy Świeży i bp. Franciszek Śniegóń i skuli tego jak sie tam szpacyruje to trzeja sie miarkować i nie robić krawalu. Kapke dalij jak przidzie nóm chynć po tym szpacyrze porzykać, to se mogomy wlyś do kościółka pod wezwanim św. Jerzego i zrobić żal za grzychy. Zawsze sie nóm to jednakowóż nie podarzi bo dzisio to nima tak jak to bywało kiejsi, że kościoły były fórt odewrzite i trzeja mieć szczynści coby sie nóm klamka zwożyła i dwiyrze puściły.

A teraz zaś fajny wic:

Farosz sie pyto dziecek:
- Co trzeja zrobić coby dostać odpuszczyni grzychów?
- Toć to je przeca jasne prawi Jónek! Trzeja nejprzód nagrzyszyć.

Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiołego popióntku.

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Pajynczyna" Zbigniewa Niemca, z książki "Kaj idziesz człowiecze".