FELIETON: Cieszyn - czy naprawdę taki wyjątkowy?

- Nigdy nie będziesz Tustelokiem! Nawet twoje dzieci nie będą! Wnuki? No, może... - objaśniał mi zgryźliwie jeden z ziomków. W jego tonie wyczułem poczucie wyższości, polegające na tym, że instytucja Stela to coś bardzo wyjątkowego.

Kolega wcale nie miał złych intencji, chciał być dowcipny, może też mścił się subtelnie za podwędzane mu ukradkiem fajki. Niepotrzebnie więc reszta kolegów wzięła mnie w obronę. - Widzisz, tak tu już jest. Lokalny szowinizm, typowe dla Cieszyna. - uderzyli z drugiej mańki, dochodząc mimowolnie do tej samej konkluzji, co adwersarz. On traktował godność Tusteloka jako coś wyjątkowego, oni natomiast wyjątkowości dopatrywali się w rzekomym lokalnym szowinizmie.

Byłem w Rio, byłem w Bajo, miałem bilet na Hawajo i wiem, że Tusteloki oraz Werbusy wystepują - oczywiście pod nieco innymi przydomkami - wszędzie. Szczerze pisząc, bycie Werbusem jest dla mnie całkiem naturalne. Tak to jest - jeden jest gruby, inny chudy, ten jest wysoki, tamten niski, jeden rodzi się Tustelokiem, drugi Werbusem. Normalna rzecz, na którą nie mamy żadnego wpływu. Zapewniam również, że nie miałem z powodu bycia typowym Werbusem w Cieszynie ani jednej przykrości. Poznałem tu wielu wspaniałych ludzi i jeszcze nikt nie dał mi do zrozumienia, że jako obcy wyglądam tu tak, jak koleś z siatką kiełbasy biesiadnej na wegetariańskim przyjęciu.

Fakt, wypadam z rozmowy wtedy, kiedy rozgrzani sentymentalnym uniesieniem koledzy wspominają jakąś babę z warzywniaka z lat osiemdziesiątych albo próbują sobie przypomnieć nazwisko dawnego kolegi z Szybina. Ale byłoby tak samo, gdybym sprowadził się do Rio, Bajo czy nawet Hawajo! Nie widzę w tym nic wyjątkowego.

Parę dni później. Inny bar, rozmowa o współdziałaniu, o współpracy i znowu to dziwne akcentowanie wyjątkowości. - Wiesz, Cieszyn to wyjątkowe, specyficzne miejsce. Tu aktywni ludzie ze sobą nie współpracują, tylko rywalizują. Takie realia. Naprawdę? Zdarzyło mi się w życiu pomieszkać w kilku miejscach, poznać środowiska ludzi aktywnych, twórczych, kreatywnych, tak zwanych liderów (jak ja nie cierpię tej nowomowy!). Są to jednostki niezastąpione, często wizjonerzy, zazwyczaj społecznikowcy. Z drugiej zaś strony tego typu ludzi cechuje również bezkompromisowość, nierzadko apodyktyczność. Mają silne poczucie własnej wartości, są wymagający wobec siebie, ale i otoczenia. Bez tych przymiotów prawdopodobnie nie osiągneliby sukcesu, jednakże właśnie te przymioty nie ułatwiają współpracy. Szczególnie z innymi liderami, bo przecież lider zazwyczaj jest jeden. Tak jest w Cieszynie, tak jest w większości miejsc na świecie. Uwierzcie mi - Cieszyn nie jest pod tym względem wyjątkowy.
Natomiast, jeśli udałoby się zagęścić współpracę ponad podziałami, wyjątkowym stać się może. Chyba warto?

EPILOG

Cieszyn tak naprawdę jest wyjątkowy - tę wyjątkowość trzeba wyłowić w zupełnie innych obszarach. Ale to już temat na kolejne teksty - nie mogę przecież sobie pozwolić, w debiutanckim felietonie, na bombardowanie lukrem i strzelanie tęczą...