W pogoni za brunatnym jeleniem: Niebo nad Cieszynem (felieton)

Na szczęście przybywanie dnia jest zjawiskiem kosmicznym, niezależnym od iluminacji w ludzkich duszyczkach. Święto Objawienia Pańskiego, czyli Trzech Króli też jest uważane za święto światłości. W tym roku orszak Trzech Króli kroczył przez Cieszyn - podobnie jak przez inne polskie miasta - pod hasłem „Nade wszystko miłosierdzie - Miłość. Pokój. Przebaczenie”. Jak czerpać radość z miłosierdzia i jak ją na co dzień urzeczywistniać chyba najlepiej wiedzą te zakonnice, które spontanicznie zaczęły tańczyć na Rynku, kiedy lokalni Trzej Królowie złożyli już swój hołd, ich orszaki zaczęły rozchodzić się po mieście, a na estradzie pod Ratuszem grała jeszcze kapela. Nie wiem, co grała kapela, bo nie było tego słychać w transmisji online z wieży Ratusza, ale widać było, że zakonnice tańczyły. W ten sposób zaczęły swój karnawał miłosierdzia. Niestety, tłumek na Rynku jakoś nie ruszył w tany w ślad za pobożnym przykładem zakonnic. Nie poruszył się też święty Florian nad zamarzniętą fontanną. Nieopodal choinka stała nieruchomo, ale przynajmniej wesoło mrugała światełkami. Niczym nie mrugnął i ani drgnął brunatny jeleń na fasadzie byłego hotelu „Pod Brunatnym Jeleniem”. Podobnie wieża ratuszowa stała jak zwykle na baczność bez ruchu. Ale to dobrze, bo gdyby to wszystko drgnęło, byłaby to oznaka trzęsienia ziemi.

Cieszynowi nie jest teraz potrzebne trzęsienie ziemi. W minionym roku szczęśliwie zakończono tu wiekopomny remont miejskiej kanalizacji. Związane z nim trzęsienie cieszyńskiej ziemi trwało przez kilka lat i w 2015 roku mozolna epopeja porządkowania miejskiej gospodarki ściekowej wreszcie się zakończyła. Komu przypisać tę zasługę? Chyba jednak nie nowej ekipie rządzącej w mieście. Miłośnikom zieleni, spacerowiczom, biegaczom i cyklistom udostępniono nadolziański polsko-czeski Ogród Dwóch Brzegów. I choć przez ten ogród nadal mogą przejeżdżać TIR-y, renowację infrastruktury w obszarach parkowych nad Olzą od Mostu Przyjaźni do Mostu Sportowego należy uznać za osiągnięcie bardzo miłe i przyjazne dla mieszkańców obu części miasta. I znowu tego sukcesu nie może sobie przypisać obecna ekipa cieszyńskich samorządowców, która - przekraczając zaplanowane terminy - jedynie dokończyła realizację przedsięwzięcia. Poza tym aż do znudzenia trzeba powtarzać, że te dwie ważne, potrzebne i pożyteczne dla miasta inwestycje mogły zostać zrealizowane przede wszystkim dzięki funduszom unijnym.

Władze miejskie mają jednak ambicję dalszego porządkowania nabrzeża Olzy. W związku z tym chodzą słuchy o planach przedłużenia ścieżki rowerowej wzdłuż rzeki za Most Przyjaźni, poza Wzgórze Zamkowe aż do wiaduktu kolejowego. Sęk w tym, że jakoby na przeszkodzie tym planom stoi budynek byłego urzędu celnego przy ulicy Zamkowej 1, który od paru lat, niemal na squaterski sposób, szczęśliwie zajęło kilka bardzo aktywnych organizacji pozarządowych, wśród nich między innymi Krytyka Polityczna ze swoją księgarnią i świetlicą, Spółdzielnia Socjalna „Parostatek”, plecionkarskie Stowarzyszenie „Serfenta” i Klub Kobiet Kreatywnych. W ciągu ostatnich lat ośrodek organizacji pozarządowych w dawnym urzędzie celnym stał się centrum kulturalnym bardziej aktywnym i z inicjatywami społecznymi cenniejszymi dla miasta niż działania anachronicznego „Domu Narodowego”. Trzeba przy tym dodać, że żadna z tych społecznych organizacji nie otrzymywała ani grosza dotacji z Urzędu Miejskiego. Teraz Urząd Miejski planuje wyburzenie im siedziby.

Z wszystkich działających przy Moście Przyjaźni stowarzyszeń najbardziej widoczna i najbardziej aktywna społecznie jest Świetlica Krytyki Politycznej, ale jej działalność jest solą w oku cieszyńskiej prawicy, dla której zaangażowane, edukacyjne i kulturalne akcje dziewczyn z Krytyki Politycznej są przejawem politycznego lewactwa. Tutejsza krocząca w orszakach i śpiewająca w jasełkach prawica wolałaby, żeby Krytyki Politycznej w Cieszynie nie było, co nie jest dziwne, bo prawica ma jedynie słuszne poglądy na wszystko, najlepiej wie, co jest dla miasta najlepsze i ucina każdą krytykę, nie tylko polityczną. Między innymi dlatego musiało także zakończyć swoją działalność Cieszyńskie Studio Teatralne.

Urząd Miasta z panem burmistrzem na czele też chce wcielać w życie tzw. dobrą zmianę. W związku z tym rozważa wyburzenie budynku byłego urzędu celnego przy Moście Przyjaźni. Zdaniem cieszyńskich urzędników najlepiej by było, gdyby tamtędy przebiegała ścieżka rowerowo-piesza. A organizacjom pozarządowym, które tam moją swoją siedzibę i prowadzą działalność niekontrolowaną przez lokalnych urzędników, ratuszowi miłośnicy cyklistyki nie oferują alternatywnego lokalu. Samo wyburzenie budynku miałoby podobno kosztować 400 tysięcy złotych. Ale przy okazji wyburzyłoby się i wykurzyło z miasta Krytykę Polityczną. „Parostatek” zakotwiczy być może gdzieś w pobliżu, „Serfenta” coś sobie uplecie, Kobiety Kreatywne coś sobie wykreują gdzie indziej, a inni też sobie jakoś dadzą radę. I tak będzie wyglądała dalsza dobra zmiana w Cieszynie. Jako że przykład idzie z góry jak nocna lawina, takimi dobrymi zmianami i takimi dobrymi intencjami coraz ciaśniej jest brukowane cieszyńskie piekiełko.

Cieszynowi nie jest teraz potrzebne trzęsienie ziemi. Cieszynowi jest teraz potrzebne trzęsienie nieba. Czy przykazanie miłosierdzia, które jest w tym roku priorytetem dla poczciwych katolickich dusz, przyniesie jakieś pozytywne trzęsienie w społecznym życiu tego zasnutego trującymi wyziewami miasteczka? Trudno stawiać Cieszynowi horoskop. W każdym razie najtrudniej w tym mieście przetrwać zimę. W nowym roku życzę zdrowia i niewielu dni ze smogiem. W tym roku karnawał będzie krótki i może okazać się czarny jak redemptorystyczny habit. A zatem: byle do wiosny, do następnych wesołych świąt!