Czteroletnia rottweilerka Ohra ulubienicą dzieci. "Nie ma osoby, której Ohra nie lubi"

Ohra z właścicielką, Kariną Michalak i swoim ulubieńcem, Konradem. fot. BŚ

Rottweiler zagryzł pięciomiesięczną dziewczynkę. Dwuletni chłopczyk został pogryziony przez psa rasy rottweiler. Pies rottweiler pogryzł siedmioletniego chłopca… Coraz częściej słyszy się o tragicznych wypadkach związanych z psami zaliczanymi do ras agresywnych. Dlaczego tak się dzieje? - Rottweiler to pies, u którego agresja jest wrodzona, każdy najmniejszy szczegół może go zdenerwować, to od ludzi, od ich wkładu w pracę z psem zależy, jakiego psa uda się im wychować. Gdyby nie brak odpowiedzialności ludzi za swoje psy, z pewnością nie byłoby takich wypadków. Tak dużego psa nigdy nie powinno się zostawiać samego w towarzystwie obcych ludzi - wyjaśnia Karina Michalak.

Z Ohrą, rottweilerką jest zupełnie inaczej. Suczka przywitała mnie w drzwiach mieszkania. Od razu zaczęła się łasić, przyniosła swoją ulubioną zabawkę. Spragniona pieszczot położyła się na podłodze i czekała na drapanie za uchem. W domu najbardziej słucha się swojej pani, szczególnie upodobała sobie Konrada, najmłodszego syna Kariny. - Kiedy którykolwiek z członków rodziny choruje, Ohra śpi razem z nim, pilnuje, by nikomu nie stała się krzywda, za nic w świecie nie da się jej ruszyć z miejsca. Nie ma osoby, której Ohra nie lubi. Ten pies to prawdziwy skarb - mówi właścicielka psa.

Karina Michalak, matka dwójki dzieci, z całą odpowiedzialnością i ze wszelkimi konsekwencjami zdecydowała się na zakup psa tej rasy. - Po Ohrę jechałam specjalnie do Warszawy, zabrałam ją, kiedy miała 6 tygodni. Tydzień później rozpoczęłyśmy szkolenie. Wiedziałam, że muszę z nią pracować, by moja rodzina czuła się bezpieczna - komentuje Michalak.

PISALIŚMY: Pierściec: Rodzice z dziećmi na artystycznych warsztatach (zdjęcia)

Szkolenie psa trwa średnio trzy miesiące, jednak by odniosło pożądane efekty, trzeba z nim pracować codziennie. - Ohra każdego dnia ma wydawane komendy, od szczeniaka zaczęłam przyprowadzać ją do przedszkola, by miała nieustanny kontakt z dziećmi. Dzięki temu z pewnością jest o wiele bardziej łagodniejsza, stąd to jej spokojne uosobienie.

Rottweiler jest bardzo trudnym do ułożenia psem, jednak Ohra, jak na tę rasę jest psem mało dominującym. Póki co, dogoterapia pozostaje w sferze marzeń Kariny Michalak, jednak dzięki odpowiedniej tresurze i szkoleniu Ohra jest w stanie pracować z dziećmi. - Dziecko mojej koleżanki jest po porażeniu mózgowym. Każda rehabilitacja sprawia małej ogromne cierpienie. Rozciąganie mięśni na siłę jest prawdziwą katorgą. Kiedy Ohra po raz pierwszy zobaczyła małą, ciężko było mi ją w ogóle od niej odciągnąć. Pies lizał malutkie rączki dziewczynki, a ona sama próbowała je rozkurczać, powoli otwierała dłonie. Mała od razu nabrała do Ohry zaufania, a co najważniejsze, widać, że pies w ogóle nie sprawiał jej bólu - cieszy się Michalak.

- Dogoterapia wzmacnia efektywność rehabilitacji. Zajęcia z psem pozwalają pokonać psychologiczne bariery dziecka i sprawiają mu niezwykłą radość. Poprzez nawiązanie specyficznej więzi maluch zapomina o kalectwie, rozluźnia się i sam zdobywa motywację do dalszych ćwiczeń. Dogoterapia nie sprawia tak wielkiego bólu, jak ćwiczenia rehabilitacyjne, pies pozwala w naturalny sposób wykonać ćwiczenia - tłumaczy Magdalena Słonka, fizjoterapeutka. - Należy jednak pamiętać, że zajęcia z dogoterapii są jedynie uzupełnieniem właściwej rehabilitacji, nie mogą one być traktowane jako właściwe leczenie.

Zajęcia z udziałem psa wpływają na rozwój sfery umysłowej dziecka. Pies wycisza, pomaga wielu dzieciom, które mają problemy z nadpobudliwością. Eliminuje agresję, kształtuje pozytywne emocje u dzieci, rozwija empatię i poprawia samoocenę. Osoby poddające się dogoterapii łatwiej także nawiązują kontakty.