Dwa ukłony do świata Gajdzicy

— Gajdzicówka istnieje od XVIII wieku. W niezmienionej formie przetrwała do dziś. Ostatnimi właścicielami jesteśmy my z siostrą Henryką — powiedział Jerzy Szarzec. fot. Wojciech Trzcionka

Otwarcie Izby Pamięci to pierwszy akcent całorocznych uroczystości z okazji 170. rocznicy śmierci Jury Gajdzicy. fot. Wojciech Trzcionka

W środku znajdziemy m.in. ekslibrisy, zdjęcia rodziny Gajdziców, drzewo genealogiczne, stare książki. fot. Wojciech Trzcionka

Izba Pamięci im. Jury Gajdzicy to niepozorny budynek, a właściwie piwniczka, postawiony w 1817 roku. Związany jest z rolnikiem, gospodarzem z jednej strony, oraz z bibliofilem i autorem pamiętników z drugiej. Gajdzica był jednym z najbardziej znanych na Śląsku autorów chłopskich „zapiśników”, czyli pamiętników. Ponadto tworzył i kolekcjonował ekslibrisy. Urodził się w 1777 roku w Cisownicy, zmarł w 1840 roku.

— Mieszkańcy Cisownicy, członkowie rodziny zawsze o nim pamiętali. Pomysł stworzenia izby pamięci pojawił się w momencie wzmożonego zainteresowania tą osobą. Gajdzicówka istnieje od XVIII wieku. W niezmienionej formie przetrwała do dziś. Zmieniali się tylko właściciele. Najpierw gospodarstwo dziedziczyli syn i wnuk. Kolejnymi spadkobiercami byli członkowie rodziny Szarzec. Ostatnimi właścicielami jesteśmy my z siostrą Henryką — powiedział Jerzy Szarzec.

Gajdzicówka to niewielkie pomieszczenie. Zanim do niego wejdziemy będziemy musieli dwukrotnie się ukłonić. Zarówno drzwi wejściowe, jak i wewnętrzne, pamiętają stare czasy, a więc są bardzo małe. Każdy, kto wchodził do środka, był zmuszony do wykonania ukłonu. Teraz jest podobnie. W środku znajdziemy m.in. ekslibrisy, zdjęcia rodziny Gajdziców, drzewo genealogiczne, stare książki. Właściciele Gajdzicówki planują dalsze inwestycje – chcą między innymi zamontować oświetlenie oraz wybudować piec. Tak, żeby w Gajdzicówce można się było spotykać częściej.

Na uroczystość przybyło wielu potomków chłopskiego pisarza. Helena Krzywoń z Cisownicy wspominała, że jej ojciec oraz babka bardzo dużo mówili o Jurze. — Moja babka była bardzo zapracowaną osobą. Cały dzień pracowała na gospodarstwie. Po skończonym dniu zamiast położyć się spać, czytała przy świecach książki. Podobnie robiła jej córka. Ja też lubię czytać, choć mam kłopoty ze wzrokiem. To mi na pewno zostało po Jurze Gajdzicy — opowiadała

Z kolei Karol Kłoda był zachwycony tym, jak dziś wygląda Gajdzicówka.
— W latach 50, 60 poprzedniego wieku wszystko się sypało. Teraz to wszystko zmieniło się nie poznania — zauważył.

Otwarcie Izby Pamięci to pierwszy akcent całorocznych uroczystości z okazji 170. rocznicy śmierci Jury Gajdzicy. Na przykład na wiosnę w Izbie Regionalnej „U Brzezinów” zaplanowano Zjazd Rodziny Gajdziców.