Chudy strzyże od pokoleń

Wojnę zakład przetrwał. Dopiero po wyzwoleniu przyszedł trudny okres. Rosjanie urządzili sobie w zakładzie stajnię. Zniszczyli marmury, powyrywali meble. Dopiero jak wyjechali fryzjer wszystko naprawił. fot. ER

Salon założył 15 czerwca 1901 roku Jan Chudy. Potem prowadził go jego syn Roman, a następnie zakład przejął Henryk Chudy. Teraz przymierza się do tego jego syn, 29-letni Wojciech. — Na południu Polski na pewno jesteśmy najstarszym zakładem fryzjerskim, a czy w Polsce? Być może! Do tej pory nie natrafiłem na starszy salon — mówi Henryk Chudy, który z żoną Teresą prowadzi zakład od 1964 roku.

Dzisiejszy właściciel zakładu uczył się rzemiosła od dziadka i ojca. To była trudna nauka, bo rodzina stawia największe wymagania i najbardziej krytykuje. Ale zaprocentowało to w późniejszym czasie, szczególnie okresie hipisostwa, gdy ludzie zapuszczali długie włosy i omijali fryzjera, ale nie Chudego. Klientela do dzisiaj jest pokoleniowa. Niektóre rodziny strzygą się u Chudego od dziesiątków lat. — Z fryzjerem jest jak z dentystą albo krawcem. Jeżeli się czegoś nie zepsuje to ludzie będą przychodzili przez lata — mówi mistrz fryzjerstwa.

Początkowo w salonie strzyżono wyłącznie mężczyzn. Jan Chudy, który fachu uczył się w Wiedniu, panie zaczął obsługiwać dopiero od 1933 roku. Pracował sam. Dzisiaj zakład zatrudnia osiem osób i mimo powiększającej się konkurencji ma się świetnie. Kiedyś rajcy miejscy, nauczyciele, lekarze codziennie przychodzili się golić. Mieli nawet własne pędzle, miseczki, brzytwy i płacili miesięczny abonament. Dzisiaj rzadko kto o to pyta, a jeżeli już, to pan Henryk nie odmawia. Panie natomiast robiły sobie kok albo trwałą żelazkową (żelazko grzało za pomocą płomieni z denaturatu). Dzisiaj włosy kobiet cieniuje się, strzępi, farbuje. Już inna technika, inne narzędzia.

Klienci przyjeżdżają nie tylko z miasta i okolic. Bardzo wielu jest nawet z Bielska-Białej, Katowic, Sosnowca. — Klientów mamy nawet z Maiami. Jak tylko przyjeżdżają do kraju na wakacje, to pierwsze co robią, to umawiają się u fryzjera — śmieje się właściciel salonu. — Ludzie nas po prostu lubią, bo w naszym salonie jest atmosfera jak w rodzinie. Tu nie jest się anonimowym klientem, jak w jakimś zakładzie w hipermarkecie.

Mimo że salon ma wyrobioną markę i rzesze wiernych klientów, pracownicy cały czas muszą podnosić kwalifikacje. — Mody się zmieniają, cały czas trzeba się więc szkolić — mówi pani Teresa.