mają barwę zmienną (...) i różną strukturę, w zależności od proporcji, w jakiej występują tworzące je minerałów skałotwórczych. W grubszych żyłach zwykle widoczne są grube ziarna, z przewagą jaśniejszych plagioklazów (są to tzw. odmiany leukokratyczne cieszynitów), w cieszynitch drobnoziarnistych przewagę mają natomiast składniki ciemne (odmiany melanokratyczne). Minerały ciemne są mało odporne na wietrzenie, co sprawia, że cieszynity poddane przez dłuższy okres czasu procesowi erozji przypominają słabo związane zlepieńce, które można dosłownie kruszyć ręką. Wiek cieszynitów jest nieustalony, prawdopodobnie średniokredowy, są to więc skały młodsze od skał osadowych, w których występują. Na Pogórzu Cieszyńskim cieszynity występują przede wszystkim w okolicach Cieszyna (głównie w Boguszowicach i Kalembicach), pomiędzy Puńcowem a Mnisztwem, w Rudowie, Zamarskach, w rejonie Iskrzyczyna, Wiślicy i Grodźca. Czasem są to niewielkie odsłonięte skałki, odkrywki, częściej jednak cieszynity można obejrzeć w dawnych, nieczynnych już kamieniołomach. Obecnie cieszynity nie mają znaczenia gospodarczego, chociaż jeszcze przed kilkudziesięcioma laty były wydobywane w dość licznych miejscach na Pogórzu Cieszyńskim. Walory użytkowe tej skały nie były zbyt wielkie. Z uwagi na niewielką wytrzymałość cieszynit był używany przede wszystkim do utwardzania mniej ważnych dróg, a także jako domieszka do ziemi służącej do uprawy roślin. Natomiast jeszcze dawniejsi mieszkańcy Śląska Cieszyńskiego używali skruszonego cieszynitu jako dodatku do wyrobu różnych naczyń ceramicznych, których ślady odnaleziono w grodziskach na cieszyńskiej Górze Zamkowej, w Kocobędzu – Podoborze po stronie czeskiej oraz na górze Tuł w Goleszowie. Na terenie Cieszyna znajduje się kilkanaście miejsc, w których można zobaczyć cieszynity.
mają barwę zmienną (...) i różną strukturę, w zależności od proporcji, w jakiej występują tworzące je minerałów skałotwórczych. W grubszych żyłach zwykle widoczne są grube ziarna, z przewagą jaśniejszych plagioklazów (są to tzw. odmiany leukokratyczne cieszynitów), w cieszynitch drobnoziarnistych przewagę mają natomiast składniki ciemne (odmiany melanokratyczne). Minerały ciemne są mało odporne na wietrzenie, co sprawia, że cieszynity poddane przez dłuższy okres czasu procesowi erozji przypominają słabo związane zlepieńce, które można dosłownie kruszyć ręką. Wiek cieszynitów jest nieustalony, prawdopodobnie średniokredowy, są to więc skały młodsze od skał osadowych, w których występują. Na Pogórzu Cieszyńskim cieszynity występują przede wszystkim w okolicach Cieszyna (głównie w Boguszowicach i Kalembicach), pomiędzy Puńcowem a Mnisztwem, w Rudowie, Zamarskach, w rejonie Iskrzyczyna, Wiślicy i Grodźca. Czasem są to niewielkie odsłonięte skałki, odkrywki, częściej jednak cieszynity można obejrzeć w dawnych, nieczynnych już kamieniołomach. Obecnie cieszynity nie mają znaczenia gospodarczego, chociaż jeszcze przed kilkudziesięcioma laty były wydobywane w dość licznych miejscach na Pogórzu Cieszyńskim. Walory użytkowe tej skały nie były zbyt wielkie. Z uwagi na niewielką wytrzymałość cieszynit był używany przede wszystkim do utwardzania mniej ważnych dróg, a także jako domieszka do ziemi służącej do uprawy roślin. Natomiast jeszcze dawniejsi mieszkańcy Śląska Cieszyńskiego używali skruszonego cieszynitu jako dodatku do wyrobu różnych naczyń ceramicznych, których ślady odnaleziono w grodziskach na cieszyńskiej Górze Zamkowej, w Kocobędzu – Podoborze po stronie czeskiej oraz na górze Tuł w Goleszowie. Na terenie Cieszyna znajduje się kilkanaście miejsc, w których można zobaczyć cieszynity.