O formach świętowania (niezweryfikowany)
13 listopada 2012 - 19:29
Trzeba zniechęcić Polaków do polskości.. Wprowadza się światopoglądową podmianę pojęć. Niezwykle pomocni są w całym procesie dziennikarze, grafomani i wszelkiej maści głosiciele nowych prawd. Tworzą taki barwny korowód w służbie rozmiękczania postaw. Zamiast np. celebrować święto udziałem w manifestacji z narodową flagą w ręce jako "cymbał" (określenie autora felietonu) to lepiej wziąć udział w bieganiu, bo może być z tego indywidualna korzyść (np.nagroda). Wypada jedynie manifestować na Paradzie Schumanna lub Równości. Czy rzeczywiście mamy dylemat albo bieganie, albo manifestowanie podczas Święta Niepodległości? Przecież udział w biegu nie wyklucza możliwości udziału w patriotycznej manifestacji. Wielu celebrytów przekonuje, że nowoczesny patriotyzm, to wyłącznie pilnowanie codziennych małych spraw, płacenie podatków, przestrzeganie prawa.
Racja, ale z całą mocą trzeba podkreślić, że patriotyzm to również poczucie współodpowiedzialności za otoczenie, w którym żyjemy, za ulicę, dzielnicę, miasto - wreszcie - za całe państwo.
Współodpowiedzialność za państwo zakłada również rzeczywiste zaangażowanie obywateli w nadzór nad władzą na każdym szczeblu.
Tymczasem nowoczesny „patriotyzm" każe nam najwyżej malować buzie w narodowe barwy przed meczami i krzyczeć, że jest fajnie.
Mamy cieszyć się pozycją Polski w Europie, ale nie powinniśmy zwracać uwagi, że płacimy najwyższe rachunki za gaz. Mamy się zachwycać liczbą studentów, ale raczej nie wspominać, że większość z nich nie może znaleźć pracy zgodnej z kwalifikacjami. Mamy się zachłystywać wzrostem PKB, nie dostrzegając jednocześnie narastającego spadku dochodów i ubóstwa. Młodym ludziom, którzy widzieli policyjnych prowodyrów na własne oczy lub choćby w internecie nikt już nie wmówi, że żyją w prawdziwie demokratycznym państwie. Na warszawskim bruku odebrali najważniejszą lekcję patriotyzmu. Tę samą, na której poprzednie pokolenie odebrało w latach 80.
Trzeba zniechęcić Polaków do polskości.. Wprowadza się światopoglądową podmianę pojęć. Niezwykle pomocni są w całym procesie dziennikarze, grafomani i wszelkiej maści głosiciele nowych prawd. Tworzą taki barwny korowód w służbie rozmiękczania postaw. Zamiast np. celebrować święto udziałem w manifestacji z narodową flagą w ręce jako "cymbał" (określenie autora felietonu) to lepiej wziąć udział w bieganiu, bo może być z tego indywidualna korzyść (np.nagroda). Wypada jedynie manifestować na Paradzie Schumanna lub Równości. Czy rzeczywiście mamy dylemat albo bieganie, albo manifestowanie podczas Święta Niepodległości? Przecież udział w biegu nie wyklucza możliwości udziału w patriotycznej manifestacji. Wielu celebrytów przekonuje, że nowoczesny patriotyzm, to wyłącznie pilnowanie codziennych małych spraw, płacenie podatków, przestrzeganie prawa.
Racja, ale z całą mocą trzeba podkreślić, że patriotyzm to również poczucie współodpowiedzialności za otoczenie, w którym żyjemy, za ulicę, dzielnicę, miasto - wreszcie - za całe państwo.
Współodpowiedzialność za państwo zakłada również rzeczywiste zaangażowanie obywateli w nadzór nad władzą na każdym szczeblu.
Tymczasem nowoczesny „patriotyzm" każe nam najwyżej malować buzie w narodowe barwy przed meczami i krzyczeć, że jest fajnie.
Mamy cieszyć się pozycją Polski w Europie, ale nie powinniśmy zwracać uwagi, że płacimy najwyższe rachunki za gaz. Mamy się zachwycać liczbą studentów, ale raczej nie wspominać, że większość z nich nie może znaleźć pracy zgodnej z kwalifikacjami. Mamy się zachłystywać wzrostem PKB, nie dostrzegając jednocześnie narastającego spadku dochodów i ubóstwa. Młodym ludziom, którzy widzieli policyjnych prowodyrów na własne oczy lub choćby w internecie nikt już nie wmówi, że żyją w prawdziwie demokratycznym państwie. Na warszawskim bruku odebrali najważniejszą lekcję patriotyzmu. Tę samą, na której poprzednie pokolenie odebrało w latach 80.