Okulary, siadanie coraz bliżej telewizora, rezygnacja z wyjść do kina czy teatru, to kolejne etapy, jakie przechodzą ci, którzy tracą wzrok. Oglądając film lub inny program telewizyjny to, co działo się na ekranie z reguły opowiadał niewidomemu ktoś z najbliższej rodziny. W teatrze czy kinie stawało się to niemożliwe, ponieważ zakłócałoby to odbiór innym oglądającym.
Obecnie jest coraz więcej programów telewizyjnych, spektakli teatralnych oraz filmów, do których jest przygotowana audio deskrypcja. To dzięki opisom czytanym przez lektora między dialogami niewidomi wiedzą np. jak ubrani są aktorzy, jakie czynności wykonują, jaka jest scenografia. Podczas spektaklu treść audio deskrypcji przekazywana jest odbiorcy za pośrednictwem głośniczków nakładanych na ucho, natomiast oglądając film w kinie opisy słyszą wszyscy. Muzea również zaczynają stosować taką formę przekazywania informacji o eksponatach i obrazach. Tym sposobem obrazy, jakich osoby z dysfunkcją wzroku nie widzą oczami mogą za pomocą opisów zobaczyć „oczami” wyobraźni.
Dodaj komentarz