CO TYDZIYŃ PO NASZYMU: To ni ma możne coby w jednej chałupie upuczyć telkowne szkoły

“Po drugi strónie cesty też je piekno staro chałupa...”. fot. FJD

“...wywiesili biołóm płachte s informacyjóm...”. fot. FJD

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Łacne ostatk", Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie". fot. FJD

Redakcja portalu www.gazetacodzienna.pl nawiąże współpracę z miłośnikami naszej pięknej, cieszyńskiej gwary, którzy podjęliby się współtworzenia "Kącika gwarowego" poprzez pisanie gwarą krótkich opowiadań o swoich miejscowościach. Mogą one przybrać formę wspomnień lub aktualnych spostrzeżeń na temat swojej "małej ojczyzny". Przesłane opowiadania mogą zapoczątkować cykle: "Szpacyrek po..." Skoczowie, Strumieniu, Goleszowie lub innej cieszyńskiej miejscowości.

Chętnych prosimy o kontakt telefoniczny lub mailowy. Tel. 602-571-636 lub redakcja@gazetacodzienna.pl

cd. słownika:

bałzy - bokobrody
Zóndź se ostrzygać ty bałzy, bo sóm za dłógi.

bambylać - kiwać, kołysać
Bambylo ci ta kućka przi czopce.

SZPACYRKYM PO CIESZYNIE

"Moja ty słodko cieszyńsko mowo
być zawsze do prawjynio gotowo
a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł
to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł"

Trzi wieca w jednym

Na Lóndzina eszcze mómy handlówke, kierej sie dzisio przizdrzymy s bliska. Kiejsi dziecka na to prawiły ”ekonom” a dzisio to niewiadómo jako to zmianować, bo wedla futer po prawo i lewo przirażónych je isto s dzieisiyńć tabulek. Na każdej co inszego pisze i s daleka wyglóndo to jak jakosi wysoko szkoła w kierej możecie aji sztudyrować. Teraz mómy takóm mode, że rozmajci handlyrze chcóm nóm wciś towor co mo dwie abo trzi wieca w jednym ale ci z tego ekónoma szlagli wszeckich. Łóni tam majóm czegosi dziesiyńć w jednej chałupie a eszcze żeby to było mało to na łoknach piyrszego piyntra wywiesili biołóm płachte s informacyjóm, że je tam aji przileżytość sztudyrować takowóm nauke, kiero nóm dzisio pumoże przi obracaniu pinióndzami. To wszecko je w jednej s piekniejszych chałup w Cieszynie, kieróm postawili w 1910 eszcze za Franza Jozefa. Tak se teraz myślym jako to kiejsi robili,że udowało sie im stawiać taki piekne chłupy i to bez żodnych kranów ani rusztónków s rułek. My sóm dzisio lepsi ale w burzyniu, bo idzie nóm to tak wartko, że ludzie sie ani nie obezdrzili a uż nimómy PKS-u,a łóńskigo roku czy dwa roki tymu też wartko obalili taki maluśki belwederek na Biylski. Po drugi strónie cesty je też piekno staro chałupa kaj kiejsi miyszkały dziecka, kiere sztudyrowaly w Cieszynie. Dzisio je to miejsce w kierym wszedcy, kierzi chcóm żyć ze sobóm pospołu muszóm se obiecać, że sie im to podarzi chocioż pore roków być w kupie. Kiejsi taki pory żyły w kupie całe życi bo tak se przisióngali, a dzisio jak żech sie dowiedzoił to se obiecujóm, że ich nic nie roschlaśnie aż do piyrszego rozwodu. W tej samej chałupie mogymy se też objednać swoji papióry s kierymi bydymy całe życi chodzić po urzyndach a jak pojadymy za granice to muszymy ich mieć przi siebie.

A teraz zaś fajny wic:

- Jozef wiysz że dzisio rano ło pióntej umrził nasz kamrat. - Co ty powiysz? - Mie by sie to nimógło przidarzić bo jo dziynnie ło pióntej eszcze spiym.

Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiolego popióntku.

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Łacne ostatk", Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie".