Nowe Horyzonty wracają...

Festiwal Romana Gutka przez cztery lata odbywał się w Cieszynie. Od 2002 do 2005 roku do miasta nad Olzą pielgrzymowały tysiące miłośników dobrego kina. To było jedno z niewielu miejsc w Polsce, gdzie można było obejrzeć ambitne filmy z całego świata, których nie można było uświadczyć w żadnym kinie. Niekiedy tak prowokacyjne, że widzowie o słabszych nerwach musieli się z projekcji ewakuować, ale taki był cel Gutka - wywoływać dyskusje wokół współczesnego kina. W 2006 roku festiwal przeprowadził się do Wrocławia i tam już się zadomowił. Teraz rusza w drogę. — Festiwal Era Nowe Horyzonty odwiedza coraz więcej widzów. Osoby, które do Wrocławia nie mogły przyjechać, postanowiliśmy zaprosić do kin w całej Polsce. Zobaczą filmy, które stały się wydarzeniami naszego festiwalu, zostały nagrodzone, były szeroko komentowane lub cieszyły się wyjątkową popularnością — mówi Gutek.

Z dziesiątków tytułów pokazywanych na ostatnim festiwalu wybrał sześć. Łączy je wysmakowanie plastyczne, często eksperymentalne, z pogranicza kina i sztuki wideo. Uznanym artystą wizualnym jest Steve McQueen, reżyser filmu „Głód”. McQueen opowiada w nim historię Bobby'ego Sandsa, bojownika IRA, który w 1981 roku zmarł w brytyjskim więzieniu po trwającej 66 dni głodówce. Reżyser koncentruje się właśnie na tych dramatycznych wydarzeniach - od podjęcia decyzji o głodówce po tragiczny finał. McQueen szuka w nich uniwersalnego przesłania, ciągle aktualnego w czasach więzień w Iranie czy Guantanamo.

Do tej grupy zaliczyć można także „Dubel” Johana Grimonpreza. To czysty eksperyment filmowy, w którym Grimonprez wykorzystuje fragmenty „Ptaków” Hitchcocka i archiwalne dokumenty z czasów zimnej wojny. Bliski eksperymentowi jest też „Tlen” Ivana Wyrypajewa. Słynny rosyjski dramaturg zekranizował jedną ze swoich sztuk, tworząc bardziej teledysk niż film fabularny.

Wysmakowany wizualnie film stworzył wraz z mikołowskim operatorem Adamem Sikorą reżyser i rysownik Piotr Dumała. Ich „Las” poruszył krytyków niezwykle osobistym potraktowaniem tematu przemijania i śmierci, wspaniałą atmosferą i spokojem.

Do lasu radzi też wrócić współczesnemu człowiekowi Henrik Hellström, autor „Burrowing”. Szwedzki reżyser (to jego debiut, do tej pory był aktorem) pokazuje znudzenie konsumpcyjnego społeczeństwa na przykładzie mieszkańców pewnego szwedzkiego osiedla domków jednorodzinnych. W zasadzie tylko Agnes Varda, reżyserka "Plaż Agnes", jest filmowcem z prawdziwego zdarzenia, legendą francuskiej Nowej Fali. W „Plażach...” pozwala sobie jednak na autotematyczną opowieść o sobie - swoim dzieciństwie, rodzicach, inspiracjach. Ten zabieg zbliża ją do sztuk wizualnych, od których zresztą nie stroni. Jest też autorką wielu zadziwiających instalacji.

Wszystkie filmy będziemy mogli obejrzeć najpierw w katowickim Światowidzie (od 22 do 28 stycznia), a potem w gliwickim Amoku.