Nadzieja mistrzynią

Dyktando, które miało być sprawdzianem postępów na półmetku szkoły, pisało w piątek 220 uczestników kursu. Tak, jak w poprzednich latach, tekst przygotowała prof. Aldona Skudrzyk z Uniwersytetu Śląskiego. Jak powiedziała Gazeciecodziennej.pl dyrektorka letniej szkoły Jolanta Tambor, mistrzyni, która zmagała się z obcym dla niej językiem, popełniła tyle samo błędów, co Polacy, którzy zdecydowali się napisać dyktando. Nikt nie napisał dyktanda bezbłędnie.

Uczysz się języka polskiego na co dzień?
— Tak, pochodzę z Białorusi i w Mińsku studiuję polonistykę. Język polski i literatura polska są moją pasją. W wolnych chwilach często czytam polskie książki i to również pomaga mi w nauce języka.

Dlaczego zdecydowałaś się na naukę polskiego?
— Przede wszystkim jest to język moich sąsiadów, który jest bardzo podobny do białoruskiego. No a poza tym, polski jest bardzo piękny i bogaty w słownictwo. Macie też bogatą literaturę. Stąd pomysł na studiowanie polonistyki. W przyszłości chciałabym połączyć moją pasję, którą jest ekologia z językiem polskim, ale jeszcze nie wiem co będę robić.

Jesteś w Polsce po raz pierwszy?
— Tak, pierwszy raz przyjechałam też w Beskidy, jestem oczarowana piękną przyrodą i krajobrazem.

W nagrodę za bardzo dobrze napisane dyktando otrzymałaś możliwość darmowego uczestniczenia w letniej szkole za rok. Skorzystasz?
— Oczywiście. Jak mogłabym tu nie wrócić, jestem zafascynowana tym miejscem.

Czy tekst dyktanda był trudny?
— Tak nawet bardzo trudny. Najwięcej kłopotów sprawiły mi słowa zapożyczone z języków obcych. Byłam pewna, że popełniłam sporo błędów, więc jestem bardzo zaskoczona wygraną. Teraz będę miała dodatkową motywację do dalszej nauki języka polskiego.

Rozmawiała: DOROTA KOCHMAN

Dziewczęce mrzonki o wojażach
Jakżeż chętnie planowałby przyszłoroczne wczesnowiosenne wojaże, zamiast siedzieć na rozchwianym szezlongu w przyprószonej kurzem antresoli, jedząc sczerstwiałą bułkę i popijając herbatę marki Czarna. W marzeniach już to mknęła w przestworzach boeingiem w towarzystwie arcypilota, już to gnała z supermistrzem kierownicy srebrzystobłękitnym oplem lub z nowo kreowanym mistrzem wszechwag odbywała tourne, ujawniając wszem wobec, że wkrótce zamierzają się pobrać. Wszystkie te obrazy po kolei pod jej wpółprzymkniętymi powiekami. Na wspomnienie, że jej wszystkowiedzący, przemądrzały przyjaciel wczoraj przywlókł się znów rzężącym rzęchem - żachnęła się. Miał adekwatne przezwisko Encyklopedia, oddające jego wprawdzie niespecjalistyczną, ale zgoła nadnaturalną wiedzę na każdy temat, istna chodząca encyklopedia. Nawet specjalistom wszystko wiedzącym z chemii, biologii czy geografii niełatwo było znaleźć jakąś lukę w jego wiedzy, czy też wywieść go w pole. Wszedł właśnie nieogolony, w nieco niedoprasowanym garniturze. Wypił trzecią z kolei filiżankę kawy Tchibo, zapalił marlboro i był niemalże gotów, by wywieźć ją poza miasto. Uśmiechnęła się i wsiadła do brudnoróżowego malucha.

WIĘCEJ NA TEN TEMAT:
Cały świat w Cieszynie