Nauczyciele emigrują do Czech

W Polskiej Szkole Podstawowej w Gnojniku odchodzą na emeryturę dwie nauczycielki. Dyrektor Tadeusz Grycz obawiał się, że będą trudności zwłaszcza ze znalezieniem pedagoga, który zastąpiłby odchodzącą nauczycielkę języka angielskiego. Poszukiwania następcy rozpoczął z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. — Na naszym terenie nie udało mi się nikogo znaleźć, pomimo że zwracałem się bezpośrednio do uniwersytetów w Ostrawie i Ołomuńcu. Z tego co wiem, młodzi wolą podjąć pracę w prywatnych firmach. Kiedy zamieściłem ogłoszenie na stronie Kuratorium Oświaty w Katowicach, zgłosiło się ok. 30 osób. Na podstawie rozmów kwalifikacyjnych wybrałem młodego nauczyciela, z którym wkrótce podpiszemy umowę — opowiada dyrektor. Kilku innych kandydatów odesłał do dyrekcji PSP w Czeskim Cieszynie, która również poszukuje nauczyciela języka angielskiego.

Również dyrektor PSP w Trzyńcu I, Tadeusz Szkucik, spotkał się z nauczycielami z Polski, poszukującymi pracy na Zaolziu. — Miałem kilka telefonów czy próśb przysłanych e-mailem — potwierdza. — Nauczyciele uświadamiają sobie, że nie ma granic, i gdy trudno im znaleźć pracę w Polsce, szukają zatrudnienia u nas. Dzwoniła na przykład pani pracująca w szkole podstawowej w Puńcowie. Obawiała się utraty pracy, ponieważ w ich szkole spada liczba dzieci i grozi obniżanie etatów.

Małgorzata Kołodziej z Cieszyna dostała pracę w Polskiej Szkole Podstawowej w Suchej Górnej. Dyrektor Bohdan Prymus znalazł ją w spisie nauczycieli „do wzięcia”, którym dysponuje Centrum Pedagogiczne dla Polskiego Szkolnictwa Narodowościowego w Czeskim Cieszynie. — Nauczycielki z Polski posługują się żywym językiem polskim i – w większości wypadków – zmuszają do posługiwania się nim również uczniów. To w naszych szkołach, gdzie różnie bywa z językiem polskim, jest niezmiernie ważne — uważa Prymus. — Są też pewne minusy: nauczyciele z Polski przychodzą obciążeni przyzwyczajeniami z polskiego systemu szkolnictwa, który jest trochę inny i muszą się dostosować do naszego systemu. Ale to z reguły nie sprawia im większych trudności. Minusem jest też, że nie znają języka czeskiego, który jest bądź co bądź potrzebny w różnych sytuacjach, przy załatwianiu różnych spraw. Reasumując jednak, plusy przeważają.

Dziś nikt nie ma wątpliwości, że na takiej współpracy korzystają obie strony. — Po studiach złożyłam podania w różnych szkołach w Polsce oraz w PSP w Czeskim Cieszynie. To stąd otrzymałam pierwszą propozycję pracy i od razu ją przyjęłam. Później były też oferty ze szkół w Polsce, ale nie chciałam już tego zmieniać — opowiada nauczycielka wychowania fizycznego, Małgorzata Piasecka z Cieszyna. Jej zdaniem, praca na terenie innego państwa to okazja do uczenia się nowych rzeczy. — Zaczęłam się uczyć języka czeskiego, bo otrzymuję różne e-maile w języku czeskim z zaproszeniami na zawody. Dzięki temu się rozwijam. Jestem w pełni usatysfakcjonowana z pracy w Czeskim Cieszynie — przekonuje nauczycielka.