Cieszyn będzie sprzedawał mieszkania za pół ceny

K...a. Ja tez chce komunalne za pol ceny. To ma byc SPRAWIEDLIWOSC?! Teraz kupia mieszkanie za 50 tys. a za 5 last sprzedadza za 200 tys. Zajebista lokata kapitalu...

Pierwszy raz sie z toba zgadzam. Ja splacam kredyt hipoteczny za dom. Moze jak miasto jest takie dobre, to zwolni mnie z placenia podatku od nieruchomosci...?

Rzeczywiście, nad wyraz udane foto :)!

Spokojnie, tu chodzi min. o to aby Gminy nie prowadziły niepotrzebnej działności gospodarczej. Tutaj w zarządzaniu nieruchomościami. Gmina robi to Źle i w dodatku drogo. No to niech sobie ludzie gospodarzą sami. Wtedy ZBM Spółka z o.o. byłby NIEPOTRZEBNA. Mieszkań socjalnych nie ma, czysze drogie - no to po jaką cholerę mamy ZBM Spółka z o.o. utrzymywać. Aby Burmistrzowie mieli diety w radzie nadzorczej?

Spóldzielcy? Spóldzielcy w Cieszynie to zastraszona, bezradna, komunistyczna społeczność. Nic tylko by się bawili na festynach, popierali SLD i np. Radnego Raabego. Mają swoją ustawę a nie chcą z niej skorzystać. "NIekomunalniku" a złozyłeś do swojej spóldzielni wniosek w własność? NIE! No to gębujesz. Pewno na sam widok Cichego, Cichomskiego, Szczygła czy Jędryskowej robisz w galoty. Ty sie tego boisz, to co tu z Tobą gadać o własności i wykupie mieszkania. Pieprzysz coś o niesprawiedliwości? Sam nie wisz co mówisz. Rusz tyłek sprzed telewizora i idź po swoje mieszkanie. Zanim nadejdzie do Cieszyna wielka zawierucha i poukłada troche myśli w mózgach sierot PRL-u.

Polecam strony, na których można zadać pytania w przedmiocie własności
http://www.enter.konin.pl/kzlis/
www.wspolnota.net.pl

Jak chcecie się dowiedzieć jak się gospodarują ludzie we wspólnotach to idzcie na: Chrobrego5 i 7, Moniuszki 6, Szybińskiego, Limanowskiego. Jak chcecie się dowiedzieć jak gospodaruje Miasto idzcie na: Frysztacką, Ratuszową 5, Morcinka 3 czy też na ZOR. Popatrzcie, posłuchajcie też ludzi. Niech "gazetacodzienna" dowie się też jak powstawała spółka GESTOR. Ostrzegam: układ!

A ja mieszkam w budynku prywatnym na dawnej decyzji administracyjnej, płacę 6,50 zł za m2 . Mieszkańcy sami muszą sprzątać klatkę schodową, odśnieżać, płacić za elektrykę na klatce schodowej, za kominiarza a czy budynek jest ubezpieczony tego nie wiem . I gdzie tu jest sprawiedliwość . To jest mój pech, że w takim budynku muszę mieszkać .A właściciel to z pewnością nie sprzeda mnie tego mieszkania za taką cenę, za jaką mogą sobie kupić burki z komunalek, które tylko szczekać potrafią .

Sprawiedliwość – koncepcja filozoficzna i prawna, która w najogólniejszym sensie oznacza równe, uczciwe i moralne traktowanie wszystkich ludzi, szczególnie w relacjach społecznych, ale także rodzinnych i osobistych. Przyjmuje się, że osoba starająca się działać sprawiedliwe przykłada do siebie i innych ludzi zawsze tę samą miarę moralną i stara się w relacjach z nimi postępować zawsze zgodnie z wyznawanymi przez siebie zasadami etycznymi. Dotyczy to szczególnie sytuacji, w których występuje ostry konflikt interesów. W kraju panuje sprawiedliwość, jeśli system prawno-polityczny panujący w danym kraju traktuje w równy, uczciwy i zgodny z wyznawanymi przez oceniającego normami etycznymi wszystkich ludzi znajdujących na jego terytorium. Otwartą pozostaje kwestia samego systemu etycznego, który stosuje się przy ocenie. Zwolennicy różnych systemów etycznych, różnie oceniają poszczególne zdarzenia i działania z punktu widzenia ich sprawiedliwości. W języku polskim w znaczeniu potocznym przez "sprawiedliwość" rozumie się też czasami cały system prawny i wszystkie instytucje państwowe powołane do jego egzekwowania. Istnieją różne rodzaje sprawiedliwości. W prawie określa właściwości wyrokowania, a w polityce jest utożsamiana z podziałem dóbr materialnych według ustalonych zasad i kryteriów oraz z równością szans i uprawnień obywateli wobec prawa. W sensie religijnym za sprawiedliwość uważa się głoszenie i postępowanie zawsze zgodne, niezależnie od sytuacji z prawami bożymi – czyli regułami wynikającymi z systemu etycznego danej religii. Dotyczy to szczególnie sytuacji, kiedy takie postępowanie wymaga osobistego heroizmu, czyli jest ono związane z możliwością utraty wolności, majątku lub nawet życia. W tym sensie słowa tego używa się w takich frazach jak "człowiek sprawiedliwy". Arystoteles odróżnił sprawiedliwość wyrównawczą (wymaga, by zakup towaru był za cenę nie niższą niż koszty wytworzenia tego produktu) i rozdzielczą (zakłada, że każdy kto uczestniczył w produkcji tego towaru musi dostać jakąś część zysku, która jest proporcjonalna do jego wkładu pracy). Sprawiedliwość społeczna, oznacza taką organizację systemu ekonomicznego państwa, w którym jest zachowany w miarę równy dostęp do podstawowych dóbr materialnych przez wszystkich jego mieszkańców, a w bardziej minimalnej wersji przynajmniej w miarę równe szanse na uzyskanie takiego dostępu do tych dóbr, który umożliwia godne życie oraz brak grup społecznych, które są całkowicie zepchnięte na margines, bez realnych szans na poprawę.
Rodzaje sprawiedliwości:
1. każdemu to samo – czyli pogląd zakładający, że wszyscy członkowie społeczności powinni być traktowani jednakowo. W praktyce zaprzeczenie zasady sprawiedliwości społecznej ze względu na utopijny charakter.
2. każdemu według jego zasług – każdy członek społeczności powinien być traktowany według swoich zasług. To kryterium należy do subiektywnych, rodzi się bowiem pytanie: jak owe zasługi mierzyć?
3. każdemu według jego dzieł – pod uwagę brane są efekty działalności jednostki, a nie wkład pracy. Jest to kryterium pragmatyczne, jego stosowanie w praktyce przyczynia się do wykształcania elit gospodarczych. W tym ujęciu nie są uwzględniane naturalne uwarunkowania jednostki, które wpływają na efektywność jego pracy.
4. każdemu według potrzeb – jest to zasada oparta na miłosierdziu, zakłada równość w zaspokajaniu podstawowych potrzeb jednostki. Znajduje zastosowanie w nowoczesnym prawodawstwie socjalnym i koncepcjach państwa opiekuńczego.
5. każdemu według pozycji – kryterium arystokratyczne, wywodzące się z hierarchicznej budowy społeczeństwa. Zakłada dystrybucję dóbr według pozycji społecznej.
6. każdemu według tego, co przyznaje prawo – zasada niezwykle zawodna w praktyce, brak tu założenia, że prawo może być niesprawiedliwe.

Witam dyskutantów. Sprzedaż mieszkań komunalnych jak też spółdzielczych nie jest novum i realizowana jest od lat kilkunastu, mówimy o czasie „nowożytnym”. Jak to często bywa wykup mieszkań Władze sprawdziły „na sobie”. Znany powszechnie jest wykup mieszkań (spółdzielczych, komunalnych, Skarbu Państwa) przez czołowe postacie życia publicznego (politycznego). W Warszawie ale nie tylko, za cenę „upustową” oczywiście. Mimo to zjawisku należy przyklasnąć bowiem pozwala na realizację założeń konstytucyjnych i akcesyjnych wspólnotowych w przedmiocie własności jako podstawy ustrojowej Państwa. Proszę zauważyć, że sprzedajemy wyłącznie nieruchomości w uregulowanym stanie prawnym a więc następuje porządkowanie obszaru który nadal powszechnie jest uważany za centrum nieprawidłowości czy też korupcji. System upustów (bonifikat) jest zrozumiały biorąc pod uwagę średni stopień zamożności społeczeństwa które niewiele „skorzystało” z przemian ustrojowych. W spółdzielniach mieszkaniowych sprzedaż (tzw. przeniesienie własności) dotyczy mieszkań których koszta budowy zastały spłacone. Wypada zatem tylko wyrazić zdziwienie, że opinia publiczna jest informowana o sprawie w sposób nieco zakłamany. Również cieszyńskie nie odbiega od krajowych przykładów a wielce negatywnie wpisuje się tutaj Głos Ziemi Cieszyńskiej który w numerze 39 (2390) zamieścił artykuł „Nie dla wszystkich za złotówkę” Pana Redaktora K. Marciniuka. Wypada serdecznie podziękować Redakcji za zajęcie się tematem ale jednocześnie nie wypada przemilczeć wielu błędnych i nieścisłych informacji jakie się w tym artykule znalazły, na które, być może, wpływ miały niektóre wypowiedzi Prezesów, nazwijmy je, rozmijającymi się nieco z prawdą. Jak w roku 2007 można w jednym „szeregu” stawiać własność i spółdzielcze własnościowe prawa do lokali? W podobnym tonie zakłamania i niezrozumienia opinia publiczna jest informowana o obrocie gminnymi mieszkaniami. Gminny zasób nieruchomości powinien być wykorzystywany na cele: publiczne, zorganizowanej działalności inwestycyjnej lub rozwój. Trudno by było argumentować, że gminne mieszkania wpływają bezpośrednio i znacząco na rozwój gminy. Gmina, w przedmiocie mieszkalnictwa, powinna wyłącznie się skupić na pomocy dla osób mających trudności z zaspokojeniem swoich podstawowych potrzeb mieszkaniowych a z tym jest w Cieszynie bardzo źle. Osoby które radzą sobie z utrzymaniem mieszkań (+ z tzw. częściami wspólnych budynków) nie potrzebując pomocy Gminy trzeba popierać i wspierać, na przykład poprzez sprzedaż mniejszościowych udziałów w budynku. Po co Gmina ma się martwić jeszcze o jakieś zarządzanie zasobami skoro mogą to czynić sami właściciele? W dodatku realizujemy podstawową zasadę cywilistyki: domniemanie kompetencji po stronie właściciela, czyli wszyscy prawnicy przyklaskują. Zauważyć też wypada, że większości z tych mieszkań gminy nie wybudowały. Nie poniosły kosztów ich powstania. Zostały one gminom przekazane decyzjami administracyjnymi w kolejnych procesach reformy Kraju lub bezpłatnie od restrukturyzujących się zakładów pracy. Każdy więc grosz uzyskany ze sprzedaży jest dla Gminy czystym zyskiem, no i dochodzą systematycznie płynące do gminnej kasy podatki. Nie będę zanudzał Państwa przykładami wysokich bonifikat od cen rynkowych bo są one dostępne na samorządowych stronach internetowych. Dość powiedzieć, że bonifikaty 80% przy sprzedaży na raty i 95% przy sprzedaży gotówkowej, nie są trudne do odszukania w sieci. 100% nie ma ale jest kilka 98-99. Niech więc Gmina Cieszyn obniży sobie poziom upartości w utrzymywaniu bonifikat przy sprzedaży mieszkań, poziomu jednego z najniższych w Kraju. Z dyskusji na sesji Rady Miejskiej ( co było widać i słychać), można było wnioskować, że Ten Organ gminny ma często kłopoty z podejmowaniem strategicznych dla Cieszyna decyzji. Odnoszę wrażenie, że sprawy „małostkowe” wydają się być wyłączną domeną wielu Rajców miejskich. O przekładaniu „dyscypliny” partyjnej nad zdrowy rozsadek w reprezentowaniu Nas wszystkich nie wspomnę, mówimy tutaj bowiem, było nie było, o pieniądzach czyli o sprawie poważnej.