Słuchałem, słuchałem i marzyłem

Bogdan Zdrojewski, minister kultury i dziedzictwa narodowego. fot. Fot. Mieczysław Michalak/Gazeta.pl

Ciekaw byłem miejsca i tego całego „cyrku”, który, jak się spodziewałem, zostanie tam urządzony. Takie zaproszenia od dawna nie robią na mnie żadnego wrażenia, bo przeważnie kryje się za tym zwyczajne „robienie publiki” rozmaitym notablom, którzy nam „mrówom” mówią, jak to niby od nas dużo zależy i jak nas cenią.

Na terenie zarośniętej chwastami, lekko już zrujnowanej kopalni, pierwszy raz od czasów śp. ministra Kazimierza Dejmka, usłyszałem i zobaczyłem coś, co ma sens. Ktoś wreszcie zaczął mówić kompetentnym językiem, używając przemyślanych argumentów. Na sali widziałem prezydentów i burmistrzów wszystkich większych śląskich miast, rektorów śląskich uczelni, szefów licznych śląskich urzędów, ale przede wszystkim animatorów i artystów. Nie zabrakło Kazimierza Kutza.

Minister Zdrojewski, człowiek, który stanął kiedyś na czele wrocławskich powodzian, dzisiaj animuje szeroki ruch na rzecz reanimacji instytucji kultury i życia duchowego naszego kraju, szczególnie młodych Polaków. Przede wszystkim minister ogłosił powrót przedmiotów artystycznych do szkół. Muzyka i plastyka powróci do szkół podstawowych, a w gimnazjach i liceach zostanie zwiększona ilość godzin zajęć z zakresu edukacji artystycznej do wymiaru, który istniał wcześniej. Pomyślałem sobie w duchu, że pewnie oznacza to także powrót nauczycieli-artystów do szkół. Całe pokolenie młodych ludzi straciło w ostatnich latach możliwość poznawania prawideł, podstaw twórczości artystycznej. — Straciliśmy dla dobrze pojętej kultury całe pokolenie — powiedział minister.

Zostało przedstawionych przekonująco kilka znakomitych programów takich jak: „Teatr Polska”, „Filmoteka Szkolna” , „Biblioteka+”„Domy Kultury +”, „Lato w teatrze” i inne. Minister po rozpoznaniu sytuacji w kraju, szeregu badań, ankiet, przedstawił dość, powiedziałbym, „niepoważną” sytuację instytucji kultury w Polsce. Otóż około 80 proc. nakładów na kulturę pożerają budynki i administracja. Większość np. domów kultury pozbawiona jest jakiejkolwiek misji i przypomina urzędy: — Domy Kultury powinny pełnić rolę Pracowni Artystycznych.

Podobnie, zdaniem ministra Zdrojewskiego, rzecz się ma z instytucjami o charakterze impresaryjnym. Także z teatrami. Stwierdził, że nie jest normalna sytuacja funkcjonowania budynku teatru, w którym nie ma zespołu artystycznego: — Niech to, co nazywa się teatrem, będzie teatrem z zespołem! To, co nazywa się filharmonią, niech będzie filharmonią! Niech nie spotykają się tu aptekarze, księgowi i dentyści, itp. Nie wymyśliłem tego. Tak mówił minister.

O muzeach też pamiętał. Zapowiedział konieczność otwarcia muzeów popołudniami, w soboty i niedziele. W ogóle instytucje kultury powinny kojarzyć się z szeroką dostępnością, otwartością: — Rola placówek kultury nie może być ograniczona do ram instytucji. Kultura i instytucje kultury muszą być na siebie otwarte.

I chyba najważniejsza informacja - zmianie ulegnie ustawa o instytucjach kultury, która ma umożliwić przeprowadzenie szeregu reform.

Minister i jego ludzie zapowiedzieli też mocne wsparcie finansowe. Na to wsparcie będą mogły liczyć szkoły, domy kultury, biblioteki. I najważniejsze: ma to być przede wszystkim wsparcie finansowe projektów edukacji artystycznej! I tu odetchnąłem z ulgą, bo inaczej te wszystkie wypowiedziane wcześniej piękne słówka nie miałyby sensu. Wreszcie np. domy kultury będą mogły prowadzić na dobrym poziomie projekty edukacji artystycznej. Ich kadra instruktorska i zarządzająca przejdzie też szereg szkoleń, które pozwolą na bardziej kreatywne, twórcze planowanie programów edukacji artystycznej, programów działalności kulturalnej instytucji. Na to też będą pieniądze. Podobno pokaźne.

Zapowiedziano także szerokie wsparcie dla modernizacji pracowni edukacji artystycznych. Jednak nie będą to pieniądze „łatwe”. Projekty będą musiały przekonywać swoją oryginalnością i spodziewaną efektywnością.

Słuchałem, słuchałem, słuchałem, marzyłem. Nade mną wisiała ogromna konstrukcja kopalnianej suwnicy z hakiem, na którym, zdawałoby się, podwieszone jest to całe kulturalne zgromadzenie i dynda w powietrzu z ministerialnymi programami.

Wyszedłem się przewietrzyć. Przed budynkiem stały czarne limuzyny. Kierowcy w lipcowym słoneczku popalali papierosy. Czuło się ważkość sytuacji. W pewnej, ważnej dla kraju sprawie, ukierunkowano wreszcie myślenie, które zdaje się mieć szerokie wsparcie. Potwierdził to, w charakterystyczny dla siebie sposób, Kazimierz Kutz zabierając głos w końcówce spotkania.

Z kopalnianej hali wyskakiwali co rusz jacyś panowie w garniturach i wskakiwali jak zajączki w pobliskie krzaczki. Hm…chyba nie pomyślano o toaletach? Albo niektórym tak... przyjemniej?

Chcę podziękować Wojtkowi Tomali, że pożyczył mi GPS, dzięki czemu udało mi się sprawnie przemieścić w ciągu kilku godzin, pomiędzy kilkoma miejscami w Katowicach. Bez tego „komunikacyjnego gadacza” zawisłbym pewnie na jakimś bezkolizyjnym skrzyżowaniu i nie mógłbym, tym samym, przekazać tak ważnych dla kultury cieszyńskiej wieści.

***
Powyższy artykuł wyraża osobiste poglądy jego autora. W dziale Opinie Gazetycodziennej.pl prezentujemy różne stanowiska na tematy społeczne, gospodarcze, polityczne, kulturalne, religijne i sportowe Śląska Cieszyńskiego ludzi różnych opcji, wyznań, zainteresowań... Zapraszamy chętnych do przesyłania nam felietonów, dzielenia się z nami swoimi spostrzeżeniami oraz bieżącego komentowania artykułów.