CO TYDZIYŃ PO NASZYMU: Sto trzi a dwacet roków fórt robilymy cosi naswol austryjokóm i rzóndzilimy po naszymu

"Chałupa je doś piekno i bydzie moc kosztować...". fot. FJD

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie ”Jak się nie śmioć” Roberta Danela, z książki “Beskidzkie Opowieści Ludowe". fot. FJD

Redakcja portalu www.gazetacodzienna.pl nawiąże współpracę z miłośnikami naszej pięknej, cieszyńskiej gwary, którzy podjęliby się współtworzenia "Kącika gwarowego" poprzez pisanie gwarą krótkich opowiadań o swoich miejscowościach. Mogą one przybrać formę wspomnień lub aktualnych spostrzeżeń na temat swojej "małej ojczyzny". Przesłane opowiadania mogą zapoczątkować cykle: "Szpacyrek po..." Skoczowie, Strumieniu, Goleszowie lub innej cieszyńskiej miejscowości.

Chętnych prosimy o kontakt telefoniczny lub mailowy. Tel. 602-571-636 lub redakcja@gazetacodzienna.pl

cd. słownika:

bago - tabaka do żucia
Starzik fórt żuł bago.

bajć - prawda
Bajć! Toć sie mi zdo, że to tak było.

SZPACYRKYM PO CIESZYNIE

"Moja ty słodko cieszyńsko mowo
być zawsze do prawjynio gotowo
a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł
to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł"

Coby prawić po naszymu

S tym sztofym co na tej Sejmowej przedujóm mielimy łostatnio kapke łostudy i prziszło mi do czepani, że ś niego kiejsi szwoczki szyły babóm rozmajte wieca. Sztofy były wszelijaki tóż też przerozmaite szaty, jakle, galaty, westy abo eszcze inksze oblyczki ludziska se po chałupach szyli na zingerkach. Była to maszyna do szycio na pedajl, kiery trzeja było fórt deptać żeby szło szyć i dować pozór na rzymiyń coby sie nie urwoł. Na łostatni chałupie przi Sejmowej przirażóno je wielko płachta s kierej sie mogymy dowiedzieć, że łóna je do przedanio. Chałupa je doś piekno i bydzie moc kosztować, a jak eszcze dorachujóm tóm nowóm farbe, kieróm posztrajchowali dwiyrze to nóm s kapsy wydrze wszecki pinióndze. Dzisio sie zwyrtnym i pujdym spadki w drugóm strónóm ku farze, a co mi sie ciepnie na łoko to łopiszym. Tam zaroz widać ganc łodrzitóm s pucu doś wielkóm chałupe w kierej je szkółka dlo małych dziecek. Nima łóna tako ganc ańfachowo, bo dziecka w ni muszóm prawić jyno po angielsku coby jak urosnóm mógły zaroz uciyc do lepszego świata. My sie też kiejsi za młodu uczyli ruskigo ale żodyn jakosi nie myśloł uciekać za Ural ani na Sybir. Dzisio to je tym młodziokóm jedno kaj pojadóm ,bo rozchodzi sie jyny ło to coby nónś jakómsi robote. Ale aji tu w Polsce hladajóm takich co poradzóm gwarzić s mietłom po chińsku s toczkami po nimiecku a rachować po francusku. Tak se myślym, że my polocy/cieszyniocy dycki muszymy wszecko robić na łopak, bo jak kiejsi austryjocy chcieli nas przekabacić na nimiecki to my wszecko robili coby prawić po naszymu i po polsku. A dzisio jak uż mogymy prawić po naszymu to robiymy wszecko coby sie strupić po jakimu eszcze poradzymy rzóndzić. Jo sie isto eszcze dożyjym, że ganc zgupnymy i w tym chińskim kszefcie co je na Stawowej bydymy musieć kupować po mandaryńsku. Czy nie lepszyj uż tymu dać pokuj i zaś spadki jako kiejsi rzóndzic po naszymu?

A teraz zaś fajny wic:

- Skyrs czego tyn panoczek łoblyk se taki czorne dłógi babski szaty? - pyto sie chłapiec fotra jak widzioł farorza w kościele w sutannie. - Bo zaroz bydzie s pół godziny łopowiadoł fórt ło tym samym jak twoja mamulka.

Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiołego popióntku.

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie ”Jak się nie śmioć” Roberta Danela, z książki “Beskidzkie Opowieści Ludowe".