Język sąsiada (nie zawsze) znany

„Głos Ludu“ przeprowadził sondaż, z którego wynika, że w biurach po polskiej i czeskiej stronie pracownicy rozumieją bez większych problemów język sąsiada. Z jego aktywną znajomością bywa różnie. Gość z sąsiedniego kraju otrzyma więc odpowiedzi na swoje pytania, niekoniecznie jednak do końca dla niego zrozumiałe. W każdym razie nie musi się obawiać, że posługując się po drugiej stronie Olzy swym językiem ojczystym, otrzyma odpowiedź: – Nie rozumiem.

W Regionalnym Centrum Informacji przy ul. Głównej w Czeskim Cieszynie, udając gościa z Polski, pytałam o dojazd do cmentarza miejskiego i kilka innych informacji. Pracownica centrum odpowiadała w miarę dobrze po polsku. – Znajomość języków polskiego i angielskiego uwzględniamy przy rekrutacji pracowników centrum informacji – powiedział „Głosowi Ludu” David Pindur, zastępca dyrektora Muzeum Ziemi Cieszyńskiej, do którego centrum należy. Piękną polszczyzną posługiwała się Gabriela Niedoba, pracująca w Centrum Informacji w Jabłonkowie, którą pytałam o możliwości taniego zakwaterowania dla wycieczek szkolnych. Nieco gorzej było w Centrum Informacji Mikroregionu Dorzecza Stonawki w Ligotce Kameralnej. Pracownica bez problemu rozumiała moje pytania dotyczące możliwości rekreacji, lecz odpowiadała po czesku, częściowo gwarą. Według statystyki, którą centrum prowadzi, w ub. roku odwiedziło je 117 turystów z zagranicy, w tym 77 z Polski.

Próbowałam również szczęścia w roli Czeszki, zasięgającej informacji w Polsce. W centrach informacji w Cieszynie i Ustroniu personel nie miał trudności ze zrozumieniem języka czeskiego. Pracownica cieszyńskiego biura bezbłędnie zapisała dyktowany przeze mnie czeski adres mailowy, pomimo że posługiwałam się określeniami typu „tečka”i „zavináč”. Odpowiedzi w obu biurach otrzymałam jednak w języku polskim. Pytanie, na ile byłyby zrozumiałe dla Czecha, nie znającego w ogóle języka polskiego.