O Zygmuncie Samosiuku w Wiśle

Zdjęcia: Wiesław Radwański

Dokument poświęcony był jego życiu oraz dorobkowi filmowemu. Samosiuk jest autorem zdjęć do wielu polskich filmów, m.in. Andrzeja Wajdy, Janusza Morgensterna, Janusza Majewskiego’ Jerzego Kawalerowicza i innych. Dawna sala kina „Marzenie” przekształcona została na bibliotekę miejską. Z powodzeniem też spełnia wymogi sali projekcyjnej na przyszłe festiwale filmowe i inne prezentacje.

Z opracowania dr Ewy Andrysiak: Zygmunt Samosiuk ur. 10 III 1939 w Kaliszu, jako syn Jana inżyniera sanitarnego i Ireny z Nawrockich. Podczas okupacji poważnie chorował (miał trudności z chodzeniem i mową). W 1957 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. A. Asnyka. Już w liceum zaczął fotografować za co zdobywał nagrody na szkolnych konkursach. W 1958 rozpoczął studia na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej im. Leona Schillera w Łodzi. Studia ukończył w 1965, pracą dyplomową były zdjęcia do szkolnego filmu fabularnego Sala nr 1 (1964) oraz do dokumentu Kurpie (1964). W 1966 zadebiutował jako samodzielny operator filmem Jeden z sześciu tysięcy.

W 1966 Samosiukl rozpoczął twórczość fabularną jako autor zdjęć do filmu Andrzeja Wajdy Polowanie na muchy. Realizował także zdjęcia do kolejnych dwóch filmów Wajdy Krajobraz po bitwie (1970) iBrzezina (1970). Był także autorem zdjęć do filmów: Dagny (1976), Kochaj, albo rzuć (1977), Sprawa Gorgonowej(1977, Nagroda Główna za zdjęcia na IV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku),Godzina W (1979), Królowa Bona (1980), Austeria (1982), Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982),Akademia Pana Kleksa (1983, nagroda za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży w 1984 - przyznana pośmiertnie).

W 1975 został laureatem Nagrody Artystycznej II stopnia ministra kultury i sztuki. W 1984 na XIV Lubuskim Lecie Filmowym Łagów 84 otrzymał pośmiertnie “Złote Grono” za twórczy wkład w rozwój polskiej sztuki operatorskiej i zrozumienie istoty partnerstwa w twórczości filmowej; także pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jako hobby uprawiał malarstwo olejne.

Zmarł 24 XI 1983 w Warszawie, pochowany został na warszawskim cmentarzu Prawosławnym. Dwukrotnie żonaty: z Krystyną Szabłowską, architektem i historykiem sztuki (22 IV 1962 - od 1969 zamieszkała we Francji) i z Ireną Karel, aktorką filmową (od 1970, ślub 23 II 1974), dzieci nie miał. Senat warszawskiej szkoły filmowej ustanowił Nagrodę im. Zygmunta Samosiuka za najlepszy debiut operatorski roku.