CO TYDZIYŃ PO NASZYMU: Porynczny gesztel to je dzisio stary werk

”...że ani łokiyn nie widać.”. fot. FJD

”...idzie też normalnie opucować chałupe...”. fot. FJD

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Sumeryja w wagónie" Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie". fot. FJD

Redakcja portalu www.gazetacodzienna.pl nawiąże współpracę z miłośnikami naszej pięknej, cieszyńskiej gwary, którzy podjęliby się współtworzenia "Kącika gwarowego" poprzez pisanie gwarą krótkich opowiadań o swoich miejscowościach. Mogą one przybrać formę wspomnień lub aktualnych spostrzeżeń na temat swojej "małej ojczyzny". Przesłane opowiadania mogą zapoczątkować cykle: "Szpacyrek po..." Skoczowie, Strumieniu, Goleszowie lub innej cieszyńskiej miejscowości.

Chętnych prosimy o kontakt telefoniczny lub mailowy. Tel. 602-571-636 lub redakcja@gazetacodzienna.pl

cd. słownika:

barzina - podmokły teren
Łóńskigo roku w barzinie utopił sie sómsiod.

baterka - latarka
Po cimoku dobrze mieć przi siebie baterke

SZPACYRKYM PO CIESZYNIE

"Moja ty słodko cieszyńsko mowo
być zawsze do prawjynio gotowo
a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł
to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł"

Dwa werki do kupy

Kiejsi wszecki werki stawiali w mieście coby ludziska mieli to po rynce i nie musieli marnić czasu na dojyżdżani. Tóż tymu te TERMIKE o kierej dzisio bydzie rzecz spozdrzymy zaroz za wiaduktym. Czymu ji eszcze nie obalili tego nie wiym ale rozmyślóm, że możne skuli tego coby był plac na wieszani reklam. Przedstowcie se wiela to byłoby ostudy, jakby kiery chcioł wystawić taki wielki gesztel na wieszani tych wielgucnych płachtów. Jo se tu robiym srande zamias napisać, że to był keijsi werk, kiery uż egzystowoł za starej Polski - jak to fórt prawiła moja starka jak chciala zmianować czas przed wojnóm .Nie wiym czy wiycie, że w 1951 dali dwa werki do kupy, kiere eszcze przed wojnóm wyrobiały żeloska i insze wieca do kuchynie, a potym wystawili dlo nich pieknóm kostkatóm hale. Dzisio uż jóm tak łoblepili rozmajtymi reklamami coby isto nie było widać starego pucu, kiery nie był za piekny. Jak przyndymy na drugóm stróne to uwidzymy miynszóm chałupe, kiero nie chce być dłóżno tej starej TERMICE i dala sie też łoblepić tym reklamowym pieróństwym, że ani łokiyn bardzo nie widać. Mómy teraz taki czasy, że ludzie niechajóm se zapostrzić łokna i żyć dóma po cimoku coby jyno kapsy były nabrałe od piniyndzy. Tóż też na jednej ścianie abo czasami aji na jednej płachcie mogymy dejmy na to uwidzieć przerozmajte wieca, kiere wubec ku sobie nie pasujóm. Na tej miynszej chałupie mogymy uwidzieć płachte na kierej zachwolajóm kostke s kamiynio na tretuar a ku tymu tapczany i jakómsi zielónóm żabe. Jak pokroczymy kapke wyżyj to uwidzymy, że idzie też normalnie opucować chałupe i nic na ni nie wieszać, bo isto ludziska, kierzi tam miyszkajóm eszcze ganc nie zgupli i chcóm mieć dóma pokuj.

A teraz zaś fajny wic:

Młody synek spowiado sie farorzowi: - Farorzyczku zrobiłech dobrze jednej starszej żyniatej paniczce. - Ja a wiela razy? - pyto sie farorz. - Jo tu nie prziszeł sie chwolić jyno wyspowiadać odpyskowoł synek.

Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiolego popióntku.

Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Sumeryja w wagónie" Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie".