Z roku na rok coraz więcej kremacji

Początkowo pogrzeby urnowe wzbudzały wiele kontrowersji i w Polsce rzadko z nich korzystano. Obecnie coraz więcej osób decyduje się na tę formę pochówku. Od kilku lat w Cieszynie rocznie odbywa się kilkadziesiąt takich pogrzebów. — Nie sprawdzaliśmy jeszcze statystyk za ten rok, ale z całą pewnością można powiedzieć, że tendencja wzrostowa się utrzymuje. Zdarza się, że w ciągu jednego tygodnia odbywa się kilka pogrzebów urnowych, ale bywają też kwartały, kiedy nie ma ich wcale. Z punktu widzenia zarządcy cmentarza to lepsze rozwiązanie, bo takie groby zajmują zdecydowanie mniej miejsca — tłumaczy Karina Żyłka.

Zakłady pogrzebowe z naszego regionu korzystają z usług krematorium w Bytomiu, Rudzie Śląskiej i Ostrawie. Koszt spopielenia waha się w granicach 550-600 zł. Urna to wydatek rzędu 90-500 zł. Do obsługi pogrzebu wystarczą dwie osoby, podczas gdy do niesienia trumny potrzeba czterech. Niższe są też koszty utrzymania małego grobu. Wybierający tę formę pochówku kierują się więc najczęściej względami ekonomicznymi, choć zdarzają się też osoby, którym zależy przede wszystkim na tym, by część prochów zmarłego przesypać do relikwiarza i zabrać do domu.

Liczba pochówków urnowych rośnie niezależnie od tego, czy są to pogrzeby świeckie, czy kościelne. — Kościół przyjmuje je na równi z tradycyjnymi. Chyba, że powodem takiej decyzji jest chęć wykluczenia podstawowych wartości chrześcijańskich, chociażby wiary w zmartwychwstanie ciał. Ilość takich pogrzebów wzrasta w ogromnym tempie. Jeszcze 10 lat temu nie było ich prawie wcale, a obecnie właściwie co czwarty pochówek jest urnowy — podkreśla ks. Stefan Sputek, proboszcz parafii św. Jerzego w Cieszynie.

— Obecnie można zaobserwować, że zmieniają się wyobrażenia ludzi, rosną wymagania. Dotyczą one na przykład kolorystyki, organizacji styp i oprawy muzycznej. Można czasem odnieść wrażenie, jakby nie chodziło tu po prostu o pogrzeb. Uruchamia się cała dodatkowa machina usług. Decyzja co do formy pochówku jest jednak kwestią indywidualną, czasem podjętą za życia, a czasem przez najbliższych zmarłego — dodaje Karina Żyłka.