Noworoczne hop do wody

1 stycznia 2009 w Beskidach leżał śnieg, trzymał mróz, dlatego Wisła na wysokości mostu w Skoczowie była zamarznięta. Zanim strażacy wraz z przyjaciółmi i sympatykami weszli do Wisły musieli sporo się napracować, żeby skuć lód. Teraz tego problemu nie było. Mimo lepszych warunków, Roman Kohut, naczelnik OSP w Skoczowie, mówił, że do takiej wody wchodzi się trudniej. — Jak był lód, to nas przynajmniej ogrzewał — śmiał się.

Noworoczne kąpanie się w Wiśle ma kilkunastoletnią tradycję. Po raz pierwszy strażacy weszli do rzeki, kiedy w mieście powstała grupa płetwonurków. Chcieli w ten sposób zaakcentować swoją obecność.

— Jak co roku mamy dwunastogodzinne opóźnienie. Najpierw bawimy się na Sylwestra, a potem na otrzeźwienie wchodzimy do Wisły. Zima kąpiel zawsze dobrze robi — dodał Kohut.

Wśród płetwonurków zabrakło Bogdana Kowalczyka, który wymyślił noworoczne kąpanie. Zmarł wiosną 2009 roku. Jego bliscy i przyjaciele z Ochotniczej Straży Pożarnej zapalili znicz nad brzegiem Wisły. Jako jeden z nielicznych w samych kąpielówkach kąpał się (pozostali w większości wchodzili do wody w piankach) Konrad Kowalczyk, syn byłego naczelnika.

— Cztery lata temu założyłem się z kolegami, z każdym o 10 złotych, że wejdę do wody w samych kąpielówkach. Od tego czasu właśnie tak się kąpię. Wcale nie jest to takie trudne, każdy z nas byłby w stanie wejść do takiej wody. Wszystko rozgrywa się w głowie — przekonywał strażak ochotnik.

Brak kry uniemożliwił pozostawienie choinki na rzece. Wszystkie pozostałe elementy tradycji – kąpanie, picie szampana oraz puszczanie sztucznych ogni – miały miejsce.