Nie tworzę pod dyktando

Kusi pani głosem, który łączy śpiewanie klasyczne z bardzo awangardowym.
- Z wykształcenia jestem śpiewaczką operową. Śpiewam mezzosopranem lirycznym. Jednak potrafię również śpiewać tzw. "białym" głosem, czyli takim, jakiego używają wokalistki popowe. To rzadkie wśród śpiewaczek.

Mieszanka klasyki z popem – efekty są zachwycające, ale to wcale nie jest łatwe zadanie. Kogo podziwia pani za eksperymenty tego typu?
- W Polsce taka muzyka to duże wyzwanie, bo nasza publiczność nie zna jej jeszcze dobrze. Na świecie ten gatunek nazywa się "classical-crossover" i jest niezwykle popularny. Katherine Jenkins, Sarah Brightman - to wokalistki, które sprzedają miliony płyt w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak śpiewak Andrea Bocelli. U nas próbował zająć się taką muzyką Piotr Rubik, ale wyszło mu podobno "sacro-polo". Kogo cenię? Zdecydowanie Barbarę Streisand, Ymę Summa...

A skąd pani wie, czego publiczność chce słuchać? Jak trafić w gusta odbiorców?
- Nie tworzę muzyki pod dyktando publiczności i nie zadaję sobie pytania, czego publiczność chce ode mnie. Zastanawiam się raczej, co ja mogę jej dać. I szukam ludzi, którzy maja podobną do mnie wrażliwość, potrzebę przebywania w świecie najpiękniejszych dzieł muzyki klasycznej pomieszanych z jazzem, etno, popem, housem, rockiem i ambientem. Coraz więcej takich wspaniałych odbiorców znajduję. Kontakt z moją publicznością, wymiana wrażeń i opinii są dla mnie bardzo ważne. Rozmawiamy bezpośrednio po koncertach, komunikuje się też z miłośnikami muzyki przez moja stronę internetową www.izabelakopec.pl i Facebook’a.

Oto nowoczesna diva! A nie tęskni pani za operą? W końcu to o niej marzą młode śpiewaczki...
- Nie tęsknię za operą, bo nie muszę. Mam ją w sobie. Wiele lat temu zdecydowałam, że pójdę własną drogą i będę tworzyć "classical-crossover". To połączenie operowego głosu, muzyki klasycznej i popu. Takie zadanie jest dla mnie bardziej pociągające, bo mogę się rozwijać i tworzyć, a nie tylko odtwarzać. Jestem bliżej ludzi i mogę przybliżać im także operę w pewnym sensie. Jeśli mam ochotę na tradycyjną formę, kupuję bilet i idę posłuchać. Czasem lubię zobaczyć coś dobrego. Ostatnio "Kurta Weila" w Teatrze Wielkim.

Pochodzi Pani ze Śląska Cieszyńskiego. Czy publiczność na koncertach, organizowanych tutaj, pamięta o tym i podejmuje panią w jakiś szczególny sposób?
- Niemal co roku jestem zapraszana do udziału w koncertach w moim rodzinnym mieście, w Strumieniu. Towarzyszy mi czasem chór "Canzonetta", w którym śpiewałam jako solistka, gdy byłam dzieckiem. W 2008 roku wzięłam udział w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Wokalnej "Viva il canto" w Cieszynie. Wróciłam do Cieszyna po prawie 20 latach od ukończenia szkoły muzycznej. Zostałam bardzo ciepło i owacyjnie przyjęta. Niedawno ktoś powiedział mi: "Pani Izo, Cieszyn musi odkryć panią na nowo". Bardzo bym chciała! Będzie ku temu okazja, ponieważ zostałam zaproszona do wzięcia udziału w międzynarodowym festiwalu "Dekada". Wystąpię już 16 października i gorąco państwa na ten koncert zapraszam. Zaprezentuję się w repertuarze klasycznym ze znakomitą pianistką Beatą Szałwińską. Publiczność Śląska Cieszyńskiego od zawsze jest mi bardzo bliska.

A jakie było Pani dzieciństwo tu spędzone?
- Pełne muzyki! Śpiewałam przy okazji świąt kościelnych i państwowych. W wieku 10 lat rozpoczęłam edukację muzyczną, najpierw ucząc się gry na gitarze klasycznej prywatnie, a później w szkole muzycznej w Cieszynie. Wyjazdy na koncerty, wiele godzin spędzonych w ćwiczeniówkach.... Sporo się uczyłam, ale nigdy nie narzekałam, bo kocham muzykę.

"Five" to pani najnowsza płyta. Pięć żywiołów, w tym pani głos i pięć języków, w jakich pani śpiewa...
- "Five" to bardzo ważna dla mnie płyta, bo pokazuje spektrum moich możliwości. Jest tam wiele gatunków - od bossa novy, przez fado, po tango. Współpracowali przy niej ze mną wspaniali artyści, a wśród nich Filip Kuncewicz, Michał Jelonek, Sławek Piwowar, Bożena Intrator. Sama jestem współkompozytorem wielu utworów, które znalazły się na płycie i producentem całego krążka. To płyta wyraźnie chilloutowa, spokojna. Dobra na długie wieczory i leniwe poranki przy kawie. Ale pracuje już nad kolejnym materiałem - bardziej dynamicznym, klubowym.

Bywa pani w Cieszynie również prywatnie. Gdzie można wtedy panią spotkać?
- Są takie miejsca… Chociażby herbaciarnia na Głębokiej w Cieszynie. Albo kawiarenka w parku Regera. Lubię odwiedzać miejsca, które znam z wczesnej młodości. Cóż, jestem sentymentalna!

Rozmawiała: MAGDALENA JACKOWSKA