Piłka – rzecz najważniejsza

Bez Polaków i Czechów wystartowało w piątek największe piłkarskie święto. Adrenalina podczas oglądania kolejnych spotkań nie będzie osiągać więc najwyższych wskaźników stężenia w kibicowskich organizmach pod naszą szerokością geograficzną, co nie oznacza jednak, że telewizory zamilkną. Będzie raczej na odwrót – w wielu domach rozgrzeją się do czerwoności małe i duże, słowem wszystkie ekrany na świat wielkiej piłki.

Po raz pierwszy od 8 lat w wielu piłkarskich rozmowach pojawia się kluczowe pytanie: komu kibicować? Takie pytania w polskich domach od 2002 roku były nie na miejscu, bo tuż przed inauguracją kolejnych dwóch mundiali (w Korei Płd. i Japonii oraz 4 lata później w Niemczech) polscy kibice mocno wierzyli w sukces. Piłkarska prawda okazała się jednak brutalna, i z obu turniejów odpadaliśmy już po pierwszej fazie rozgrywek. 
Eliminacja do mundialu AD 2010 przegraliśmy z kretesem, nasz los podzielili również Czesi, z którymi rywalizowaliśmy w grupie, choć przed rozpoczęciem zmagań eliminacyjnych to właśnie w obu zespołach upatrywało się głównych faworytów do awansu. Żeby było mało, w naszej grupie grali także Słowacy, których reprezentacja stanęła na wysokości zadania, i już niebawem jej piłkarze wybiegną na murawy stadionów w Republice Południowej Afryki. Może więc część kibicowskiej sympatii przelejemy w tym roku na naszych sąsiadów, z którymi więcej nas łączy niż dzieli – i może właśnie solidarność Grupy Wyszehradzkiej okaże się tutaj kluczowa.

Przed mundialem pojawiło się sporo plebiscytów, a którym nasi kibice wybierali zespół, dla którego najmocniej zabije serce podczas futbolowych zmagań. Najczęściej w tej zabawie triumfowała drużyna Hiszpanii, i pewnie wiarę w jej sukces umocniło sromotne lanie, którego doświadczyliśmy od Hiszpanów w miniony wtorek w Murcii (0:6). Dalej w sondażach pojawiały się inne uznane piłkarskie „formy”: Anglicy, Argentyńczycy, Brazylijczycy czy Holendrzy.

Nieobecność Polaków na mistrzostwach w Afryce to także duża strata dla Cieszyna. Najsłynniejszy piłkarz z grodu nad Olzą, Ireneusz Jeleń, miałby pewne miejsce w kadrze na mundial, a w wielu domach piłkę oglądałoby się przede wszystkim „dla Jelenia”. Polski napastnik od kilku lat z powodzeniem występuje we Francji, gdzie stał się jednym z filarów drużyny Auxerre. Francuzi po kolejnym udanym dla niego sezonie nabrali do Jelenia jeszcze większego szacunku, i w swoich zespołach widziałoby wiele klubów, bogatszych od obecnego zespołu Polaka. Dzięki sukcesom Jelenia Francja dla cieszynian stała się zdecydowanie bliższa – może więc podopieczni trenera Raymonda Domenecha staną się w kilku domach tą drużyną, której mecze przysporzą najwięcej emocji?

Jeśli już jesteśmy przy Francji – wybitny filozof, prozaik i eseista Albert Camus zwykł powiadać, że „spośród rzeczy najmniej ważnych piłka nożna jest rzeczą najważniejszą”. Dobrze wiedział o czym mówi, sam w młodości uganiał się za piłką (koledzy z podwórka ustawiali go najczęściej na bramce). Z kolei inny francuski filozof Jean Paul Sartre, także egzystencjalista, zanotował: „Piekło to inni”. To ważna wskazówka dla polskich zawodników – na kolejnej dużej imprezie zagramy jako gospodarze, więc nie będziemy musieli rywalizować z „innymi” o kwalifikację.

Na razie jednak cieszmy się afrykańskim mundialem, bądźmy dla siebie wyrozumiali, nie spierajmy się, kto ma wynieść śmieci gdy toczy się kolejny pasjonujący mecz. O to się jednak nie martwię, bo doskonale wiem, że nic tak nie łączy ludzi jak właśnie futbol. Ciekawe tylko, czy powtórzy się stare piłkarskie porzekadło, że „futbol to gra, w której za piłką ugania się 22 facetów, a na końcu i tak wygrywają Niemcy”?