To nie była prowokacja?

Gdy, przypomnijmy, 21 grudnia na płocie domu jednorodzinnego przy ulicy Długiej pojawiły się czesko-niemieckie i czesko-słowackie tablice, odebrano to jako prowokację, a właściciela posesji uznano za przeciwnika dwujęzyczności. Mieszkaniec ulicy, informatyk Vlastimil Pekař, który na własny koszt zamówił w Pradze dwujęzyczne tabliczki, jest zaskoczony taką reakcją. Wyjaśnia, że chciał wywołać dyskusję, dlaczego jedynie suche liczby w ustawach mają decydować, która mniejszość narodowa ma prawo do dwujęzyczności. Władze miasta twierdzą jednak, że tylko ratusz może znakować ulice i budynki.

CZYTAJ TEŻ: Prowokacja z tablicami

Zaraz po pojawieniu się dodatkowych dwujęzycznych tablic, z Urzędu Miasta wysłano do Pekařa list z żądaniem ich usunięcia. Na razie tablice wiszą.

Miasto powołuje się na ustawę o gminach, która reguluje zasady znakowania ulic i miejsc publicznych. Ustawa mówi o warunkach wprowadzania dwujęzycznego nazewnictwa zaznaczając, że pozostaje to w kompetencji urzędu. Wykroczenia dopuszcza się ten, kto w bliskości dwujęzycznej tablicy umieści inny napis. Urząd Miasta chce jednak uzyskać potwierdzenie, czy czyn Pekařa jest wykroczeniem. Jeśli tak, zapłaci on mandat.

Dlaczego umieścił pan na płocie swojego domu czesko-niemiecką i czesko-słowacką tablicę? — Kiedy w Czeskim Cieszynie pojawiły się tablice czesko-polskie, to uświadomiłem sobie, że w tym regionie od długiego czasu mieszka więcej narodów. Jednej z narodowości napisy dwujęzyczne zapewnia ustawa, dobrze by było postawić więc pytanie, czy innym narodowościom takie tablice także można zapewnić. Jeśli już nie miasto czy organy państwowe, to może osoba prywatna może to zrobić na koszt własny? Takimi tablicami można uświadomić ludziom, że żyjemy w regionie wielonarodowym. W Czeskim Cieszynie według spisu ludności drugą największą mniejszością jest mniejszość słowacka, a niemiecka jest trzecia — tłumaczy Vlastimil Pekar.

Inne mniejszości nie spełniają jednak warunków do wprowadzenia dwujęzyczności — pytamy. — Mówimy o dwóch różnych rzeczach. Pani mówi o ustawie, ale w spisie, w którym wypełnianie rubryki o narodowości nie było obowiązkowe, ci ludzie wpisali jednak swoją narodowość - inną niż czeską. Więc dlaczego to pomijać? Gdybym w jakikolwiek sposób starał się ośmieszyć czy znieważyć polskie tablice, to wtedy można by mówić, że kogoś uraziłem. Ale jeśli ja zrobiłem to w sposób, który prawo dopuszcza, to dlaczego ktoś ma pretensje? Nie rozumiem tych negatywnych reakcji.