Kibolskie El Dorado

Problem kibolstwa jest dość uniwersalny. Nie dotyczy on konkretnego stadionu, miasta, kraju… Nie zamierzam lamentować, iż w Polsce jest gorzej niż zagranicą. Absolutnie nie. Faktem jest, że na całym świecie zaczyna panować coraz większy chaos. Doszliśmy do takiego momentu, gdy pobicie sportowca przestaje dziwić. Szokować jeszcze nie, ale dziwić – owszem. Kibole stają się coraz bardziej niebezpieczni, ale dalej swobodnie działają. Dalej wnoszą race na stadiony (choć oficjalnie jest to w Polsce zabronione) i cisną nimi w ludzi. Dalej zakładają kominiarki w kwiecie wiosny czy lata (czyżby przy 30 stopniach Celsjusza były siarczyste mrozy?), by nie zostać zidentyfikowanym. Dalej wymyślają coraz to bardziej oryginalne, a zarazem wulgarne przyśpiewki. I dalej będą to robić. Może w tej materii coś ulegnie zmianie, gdy pojawią się ofiary… Ludzie zazwyczaj potrzebują przelanej krwi, by do nich coś dotarło. Trochę to zatrważające, prawda?

Kibole zazwyczaj myślą, że postępują zgodnie z wszystkimi normami. Poza tym zawsze są najgłośniejsi, więc inni muszą się z nimi liczyć. Ale te impertynencje ocierają się nieraz o śmieszność. Zakładają, że jeśli zwyzywają piłkarzy, to ci nagle zaczną prościej kopać piłkę. Owszem, są różne typy zawodników. Są takie osobniki, którym lepiej się gra pod presją i potrzebują ekstremalnych doznań. Ale nie oszukujmy się, tacy są w mniejszości. W głowach wielu ludzi utrwala się archetyp sportowca – gladiatora, który doskonale radzi sobie z presją i zapewnia ludziom rozrywkę w najlepszym wydaniu. Szkopuł w tym, że nasi kopacze prezentują mierny poziom, a za dotknięciem czarodziejskiej różdżki Messimi się nie staną. Tzw. „spotkania motywacyjne”, gdy kibole nieraz wygrażają zawodnikom, mogą natomiast przyczynić się do tego, że ten niski pułap oni jeszcze zaniżą. Nie dlatego, iż się obrażą, lecz po prostu będą odczuwać większą presję. Kiedy jest się na musiku, wtedy nic nie wychodzi. W ten sposób nic się nie zyskuje. Widowiska stają się jeszcze bardziej beznadziejne, a obserwuje je coraz mniej widzów. Trudno, aby ludzie chcieli przychodzić na stadiony ze swoimi dziećmi, gdy z trybun słychać litanię wulgaryzmów. To wszystko przekłada się na zyski z dnia meczowego, które mogłyby być wyższe. Do tego dochodzą straty wynikające z kar finansowych nałożonych na klub oraz zamknięcia stadionu. Cierpi klub (przedsiębiorstwo), a nie kibole. W dzisiejszych czasach piłka to biznes, a kibole go niszczą.

Ich działania nie przekładają się na nic dobrego. Czasami zamieszczą w sieci jakieś fotki z wyremontowanym przy ich pomocy przedszkolu czy ze szpitalem, by pokazać jak bardzo potrafią być dobroduszni. Ale już dzień później potrafią kraść szaliki, palić flagi albo wdawać się w bijatykę. Niestety bandytyzm króluje na stadionach i będzie królować. To miejsce, w którym można robić niemal wszystko bezkarnie. Na ulicy za czynienie podobnych rzeczy spotkałaby kogoś surowa kara, a na stadionie dużej grupie osób ujdzie wszystko płazem. To jest raj dla przestępców, a kibolstwo rozprzestrzenia się jak choroba. Kibole osiągający sukcesy w jednym miejscu, zachęcają do działania kiboli w innych regionach i tak zaczyna nabierać tempa cała ta karuzela. Całkowicie zatrzymać się jej nie da, ale spowolnić – tak. Musi jednak zainteresować się tym państwo, które przy lepszym egzekwowaniu prawa będzie mogło przynajmniej częściowo zneutralizować problem. Ale do tego daleka droga…

I pomyśleć, że do zaistniałej sytuacji doprowadziła piłka nożna. Tak błaha i ważna rzecz zarazem. Futbol może stanowić dobrą rozrywkę, lecz z pewnością nie jest sportem, który powinien promować chuliganów i stwarzać jakiekolwiek zewnętrzne zagrożenie. Piłka nożna powinna cieszyć, a nie odstraszać.