Skwer Ireny Sendlerowej zachęca do poczęstowania się książką!

Książkami dzieci i rodzice mogą „częstować” się, ale i dzielić właśnie na Skwerze Ireny Sendlerowej w Cieszynie.

Piękna czerwona szafka powstała dzięki Krzysztofowi Moldrzykowi a po brzegi wypełnili ją wspólnie: Biblioteka Miejska, kawiarnia „Kornel i Przyjaciele” oraz Świetlica Krytyki Politycznej „Na Graniczy” w Cieszynie.

Niewielki skwer na ul. Śrutarskiej, przy schodach prowadzących na Cieszyńską Wenecję powstał w 2018 roku w ramach obchodów roku Ireny Sendlerowej. Ta przyjazna przestrzeń dedykowana dzieciom jest miejscem wielu spotkań i warsztatów. To właśnie tutaj podczas wakacji odbywał się cykl spotkań z dziecięcym teatrem. Opiekunem skweru jest Biblioteka Miejska w Cieszynie, która wraz z grupą Aktywni Obywatele nieustannie inicjuje działania stwarzając przestrzeń atrakcyjną dla mieszkańców i turystów.

Książkami dzieci i rodzice mogą „częstować” się, ale i dzielić. Piękna czerwona szafka powstała dzięki Krzysztofowi Moldrzykowi, a po brzegi wypełnili ją wspólnie: Biblioteka Miejska, kawiarnia „Kornel i Przyjaciele” oraz Świetlica Krytyki Politycznej „Na Granicy” w Cieszynie.

Bookcrossing to niekonwencjonalna forma popularyzowania książek i czytelnictwa poprzez ich nieodpłatne przekazywanie metodą „podaj dalej”. Idea krążącej książki narodziła się w Stanach Zjednoczonych w 2001 roku, jej inicjatorem był programista komputerowy Ron Hornbaker. Swój pomysł nazwał bookcrossingiem. Bookcrossing polega na zostawianiu przeczytanych książek w miejscach publicznych, jak również na specjalnie przeznaczonych do tego celu półkach, po to, by znalazca mógł je przeczytać i znów puścić w obieg. Działania te mają na celu stworzenie przez czytelników swoistej globalnej biblioteki, bez żadnych ram instytucjonalnych, opłat czy kart bibliotecznych.

Idea bookcrossingu opiera się na założeniu, że literaturę należy rozpowszechniać. Książki powinny podróżować, krążyć z rąk do rąk, by mogły żyć i spełniać swoje zadanie. W tej podróży ważne jest to, że po prostu są czytane. Nie są ozdobami na półkach, stają się ogólnodostępne. A więc – żyją, bo nas uczą, bawią, zaskakują.