„Fragmenty” – wystawa Andrzeja Baturo

Fotografia stała się dzisiaj sztuką powszechnie znaną, a fotografem bądź nawet artystą nazywa siebie wielu. Dzisiaj ogólnodostępny sprzęt, aparaty fotograficzne w telefonach, czy kursy sprawiają, że jest to zajęcie bardzo spopularyzowane. Zdjęcia wrzucane w program do poprawy jakości latają później w przestrzeni internetowej. Stajemy się więc odtwórcami tego co było, co już widzieliśmy, ujęć które niewiele wnoszą do naszego życia, a na pewno nie wywołują emocji. Jedyną niezagrabioną jeszcze dziedziną jest fotoreportaż. To już trudna i czasochłonna sztuka, z którą niewielu jest w stanie się zmierzyć. Andrzej Baturo tą niezwykłą zdolność posiadał. W małych fragmentach serii możemy zobaczyć to, czego normalnie nigdy byśmy nie dostrzegli. „Pijana Polska”, „ Zostać żołnierzem” czy „Izba wytrzeźwień” są namacalną pamiątką absurdu, poprzedniego systemu. Artysta uchwycił na zdjęciach sytuacje, które budzą dość skrajne uczucia. Jednych rozbawią, a innych z pewnością zasmucą. Baturo pokazał wielką głupotę w przedmiotowym traktowaniu obywatela, której mówił zdecydowane „Nie”. Dość jaskrawo przedstawia to w serii zdjęć „Zostać żołnierzem”. Obserwujemy historię, która ma swój początek i zakończenie. To historia młodych chłopców od początku poboru i komisji wojskowej do zakończenia służby. Dzięki temu fotograf przedstawił przede wszystkim historię nie tylko ludzi ale, otaczających PRL- owych realiów. Seria z pewnością była czasochłonna i ukazuje wytrwałość twórcy, ale udowadnia też, jak często myślimy pojedynczymi obrazami, które z czasem stają się wyrwanymi z kontekstu sytuacjami. Kiedyś reportaż nie miał szans zawisnąć na ścianach muzealnych galerii. Dzisiaj dzięki takim fotografom jak Andrzej Baturo stały się artystycznym obrazem świata, obrazem, który z pewnością wywołuje sporo emocji.

Andrzej Baturo – (ur. 16 maja 1940 w Wilnie, zm. 9 czerwca 2017 w Bielsku-Białej[1]) – polski fotograf, działacz i organizator wielu imprez fotograficznych, wydawca.

Członek Związku Polskich Artystów Fotografików, Rady Artystycznej Związku Polskich Artystów Fotografików w Warszawie. Rzeczoznawca Ministra Kultury i Sztuki do spraw fotografii. Fundator i prezes Fundacji Centrum Fotografii. Jeden z organizatorów FotoArtFestivalu i jego dyrektor generalny. Współwłaściciel Wydawnictwa Baturo oraz kurator Galerii Fotografii B&B w Bielsku-Białej.

W latach 60. był jednym z założycieli Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Fotograficznego w Olsztynie oraz dziennikarzem „Głosu Olsztyńskiego”.

W latach 70. pracował w Warszawie jako fotoreporter prasowy: „Na Przełaj”, „Razem”, „itd.”, „Polityka”. Dwukrotnie zdobył tytuł Fotoreportera Roku, kilkakrotnie był laureatem Konkursu Polskiej Fotografii Prasowej. Uczestniczył w wystawie World Press Photo w Hadze. Pełnił funkcje Sekretarza Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Fotografików w Warszawie oraz Wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Fotografików w Warszawie. Założył w Bielsku-Białej Delegaturę Związku Polskich Artystów Fotografików. Przez wiele lat był w Zarządzie Delegatury.

W latach 80. i 90. był organizatorem i komisarzem generalnym I Ogólnopolskiego Przeglądu Fotografii Socjologicznej w Bielsku-Białej, wówczas największej fotograficznej wystawy w powojennej Polsce, zamkniętej przez cenzurę po tygodniu. Był komisarzem i jednym z autorów wystawy pt. Strajk na Podbeskidziu. Wystawę cenzura zamknęła po ośmiu dniach. Utworzył i prowadził przez 10 lat Bielską Galerię Fotografii. Utworzył w Bielsku-Białej Okręg Górski Związku Polskich Artystów Fotografików. Kilkakrotnie był prezesem Okręgu, przez wiele lat był w jego Zarządzie. Na krótko zajął się fotografią reklamową i górską. Zorganizował II Ogólnopolski Przegląd Fotografii Socjologicznej w Bielsku-Białej oraz dużą wystawę Polskiej Fotografii Górskiej w Antibes we Francji.