CO TYDZIYŃ PO NASZYMU: Światu sie cosi w czepani przekopyrtło i mómy śniyg na Wielkanoc "...Na kopieczku był kiejsi szpitol...". fot. FJD  "...łobalić tyn “trh” jak to zrobili Warszawiocy...". fot. FJD  Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Kłopot z rozwodem" Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie". fot. FJD cd. słownika: bebechy - wnętrzności bebłać - niewyrażnie pleść od rzeczy być zawsze do prawjynio gotowo a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł" We świynta je kapke wiyncyj czasu na szpacyrowani i zdało mi sie,że ty cesty oblecym wartko. A tu mosz chłopie, nasuło śniega, że ludzie kielzali po chodnikach jak na auslaufie a nikierzi aji zamias sie we śmigus polywać ciepali na siebie śniegym. Sie mi zdo, że sóm se sami winni, bo latoś nie rzykali jak sie patrzi i Pónbóczek ich pokoroł coby se nie wszymali jacy to sóm szykowni. Moc je przeca takich ludzi co se myśli, że roz do roka starczy prziś do Bonifratrów i jyno na chwilem postoć we dwiyrzach a wszecki grzychy ś nich skielznóm. Widać, że latoś sie to nie podarziło i wólki ni wólki trzeja było pokute łodrobić przi ukludzanio śniega i znoszaniu wónglo do piwnicy, kierego trzeja było dokupić skyrs tej zimnicy. Jakosi sie mi jednakowóż podarziło wylyś na pole i wszecki dziwy na Katowicki bydymy łogłóndać. Piyrsze to je tabulka na latarni "Starowsto Powiatowe", kiero je przirażóno isto na piynci metrowej zwyżce, coby jyno ci wielcy wiedzili kaj idóm, a ło tych mjynszych boroków żodyn nie stoji i niech sie plyntóm jako chcóm, a możne, że sie im też kiejsi podarzi do tego starostwa trefić. Dlo tych urzyndników to je przeca dobre coby żodyn ich nie szterowoł bo skyrs tego majóm wiynkszóm energije wymyślać fórt nowe papiórziska. Kapke wyżyj na kopieczku był kiejsi szpitol łod Elżbietanek ale uż jim go zebrali i zustały jyno litery,kiere jako zabytek bydóm tam isto wisiały eszcze ze sto roków, a potym sie uwidzi. Po drugi strónie cesty mómy torg, kiery je jyno po to postawióny coby “bratźi” Czesi mieli kaj udać swoji korónki a dlo nas biydnych Cieszynioków łoczy napaś i nic nie kupić. Możne by było dobre jak uż Czesi wszecki korónki tu udajóm łobalić tyn "trh" i jako to zrobili Warszawiocy na tym placu postawić mały stadion z zawiyranym dachym, na kierym grała by naszo fusbalowo ekstra klasa abo możne aji reprecyntacyjo. A teraz zaś fajny wic: - Panie dochtór doradzóm mi co móm robic coby mój stary na spaniu tela nie mamroł. - Pani Nowokowa to je przeca ganc ańfachowe! Dejcie mu jyno za dnia dónś do słowa a tym tuplym przestani. Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiolego popióntku. Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Kłopot z rozwodem" Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie".
|
reklama
|
|||||||||||||||
|
.png)
Hej, Ludkowie, Ludzie, Ludziska,
kaście sóm??? Czy Wóm, za przebodczynim, zadki przimarzły ku siedzisku w autobusie, abo śniyg Was przisypoł? Tyn, coście go niedobrze wymodlili? Bo u nas wczora już była wiosna (dzisio ji zaś ni ma) a z wiosnóm prziszła nadzieja, że sie gdosi łodezwie. Ale s tóm nadziejóm ganc tak jako s tóm pogodóm, dzisio je fucz.
Zdo sie mi, żech tu je sóm w gospodzie, ani gospodzkigo ni ma. Ale tóż, przebocz mi moje stare łoczy, Starziku Mieciu, dobrze, żeś Ty prziszeł, na piyrszy kuk żech Cie nie widzioł. A możne sie jeszcze doczkómy aji Dziołchy stela ze Zebrzidowic.
S tóm pogodóm to je faktycznie na nerwy. Przed miesióncym sie zdało, że wiosna tu bedzie każdóm chwilke, a tu mosz. Jo już w piyrwszóm marcowóm sobote łopucowoł a namaścił bycykiel, bo choć żech je już wiekym starzik, na tym jednośladzie, co ani nie pyrczy ani ne smerdzi bynzinym, jeżdżym strasznie rod. A potym sie zrobiła ta sumeryja. Za noc nawaliło tela śniega, żech sie ni móg ani dostać do roboty.
Pón Dral se myśli, że to je kora bożo, ale jo myślym, że to bedzie isto jyny dezoriyntacyja Siły Wyższej, za kieróm se sami możymy.
Nó bo jedyn sie modli tak: Panie Boże dej troche deszczyczka, ale jynyn na mojóm zogródke, niech mi tyn mój sznytlok porośnie. Ale na sómsiadowóm niech nie padze, bo to ni ma dobry człowiek. Panie Boże już dość, już tela nie lyj! A kdosi sie zaś modli: Panie Boże, dej śnieżyczka a godnie lodu, ale na moje schódki ni, jyny na sómsiadowe, niech tak aspóń roz porzóndnie wytnie rziciskym a nie nosi tóm głowe tak wysoko.
I tak dali. A Pón Bóg, chocioż wszechmogóncy, też mo jyny jedny nerwy a jak tego uż mo s tymi regulowanymi łopadami na życzyni moc, tak sie mu może cosi pomylić. A rezultat widzymy.
Dodaj komentarz