Co tydziyń po naszymu: Łorlap sie skóńczył i trzeja do roboty (dźwięk)

Niżyj sóm łopisane przigody i łuciechy jaki mieli cieszyniocy jak pojechali do Warszawy. Jak byście też mieli jakisi podobne łorlapowe wspóminki to sie nie gańbcie jyno piszcie aby fórt trynować rzóndzić po naszymu.

Łopowiadani ło tym jak nasi chłopi z paniczkami chcieli obezdrzić Sejm i pojechali do Warszawy.

"Za nasze pinióndze"

Jakisi czas tymu cieszyniocy ci z lewa dostali zaproszyni łod taki szykownej paniczki co je naszym posłym aby se połoglóndać Sejm i mieć też przileżytość podziwać sie na Warszawe. Tóż sztyry tydnie tymu a było to we czwortek dwacategoósmego lipca wczas rano pelniuśki autobus kierym zarzóndzoł nasz radny Czesiek Banot wysztartowoł ku Warszawie. Po ceście my moc nie stowali bo autobus mioł swojóm wygódke ale jednakowóż trzeja było też roz za kiedy wyprościć kości. Teraz już mómy taki czasy, że chłopi nie muszóm iś do lewa a baby do prawa i na tankszteli kole Radómska poszło nóm to wartko. Potym jednakowóż zaczyła sie szpatno jazda po rozwalónej gierkówce i wydyrbało nas do samej Warszawy. Muszym Wóm powiedzieć, że jak też kiedysi wybierecie sie do Warszawy to przi wjeździe lepszyj przez łokna nie wyglóndejcie bo Was bydzie gańba za tóm naszóm stolice, kieróm my wszedcy tak procnie po wojnie opatrowali i odbudowywali. Jakosi jednakowóż udało sie nóm kansi kole jednej tam do tego Sejmu doszolóntać kaj ta pani poseł Bożena Kotkowska już na nas przed dwjyrzami czakała. Do Sejmu my wlazowali jako na lotnisko przez szpecjalne bramki, aby kiery żodnej flinty ani masarskigo noża tam nie wniós.W postrzodku wszechno my pieknie połoglóndali, wszystki izby i aji te wjelkóm sale. Akurat nad czymsi radzili ale bardzo im to nie szło bo tego panoczka co mioł cosi do powiedzynio posłóchalo bezmała z pjyńciu posłów. Widzieli my też tych rozmajtych pyskatych co fórt ich widać w telewizorze a niekierzi z naszych aji se siedli za biurkym v-ce marszałka sejmu. Porobilimy też kapke fotek z rozmajtymi ważnymi ludziami i po poru godzinach poszlimy połoglóndać tóm naszóm stolice. Każdy poszeł kaj chcioł a że miasto je wielki to zaroz sie jedni drugim z łoczy stracili. Ku wieczoru jechali my spadki ku Cieszynu tóm samóm cestóm a że już było cima to przez łokna nie bylo nic widać. Po ceście my roz stanyli aby cosi pojeś i trefilimy na takóm wielkóm drzewianóm gospode w kierej ciurkoł przez postrzodek potóczek a w nim pływały ryby. Po północy bylimy spadki w Cieszynie radzi,że uwidzielimy to co naprowde robióm ci posłowie w tym Sejmie za nasze pinióndze.

Jo też tam był i to coch widzioł żech Wóm tu pieknie opisoł.
Tóż mjyjcie sie wszedcy dobrze i pieknego popiątku Wóm wszeckim życzym - nó i piszcie i nie gańbcie sie.

F.J. Dral czyta opowiadanie Władysława Wrana "Mój tata Alojz", z książki "Prawdziwe starzikowe opowiadania"