CO TYDZIYŃ PO NASZYMU: Eszcze dzisio idzie cosi przekabacić "...dlo zabawy rosmajte gesztele". fot. FJD  "...obstoł sie warsztat w kierym sprawujóm auciska...". fot. FJD  Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Księżycowe historyje" Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie". fot. FJD cd. słownika: belfer - nauczyciel w szkole belgijczok - wielki królik być zawsze do prawjynio gotowo a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł" Dzisio zastawiymy sie eszcze przi tej gospodzie,kiero kiejsi “Widok”sie mianowała ale isto to kómusi nie pasowało i przechrzcili jóm na WiP. To isto je piyrsze takowe cudo co sie kómusi w Cieszynie podarziło, coby s tej angielszczyny /VIP - Very Important Person/ przekabacić to na naszóm rzecz. To przeca nima możne coby eszcze kierysi mioł telkownóm fantazyje i tym zadziwanym sie na angliczyne pokozoł kaj ich mo. Myślym se, że nie bydzie s tego mioł żodnej łostudy skyrs tego, że s wielkigo ”I” zrobił maluśki “i” a piyrszej literze przidoł jedno wielki “V” taki same, kiere kiejsi ukazowali ci co sie im zdowało, że jak pozawiyrajóm wszecki werki to bydzie u nas Ameryka. Pieknie te gospode teraz wyrychtowali i nie wiym czy bydóm tam na półkem kwitu zóglóndać downi kamraci łod gorzołki. Isto ni, bo to s daleka widac, że to je gospoda dlo tych VIP-ów, kierzi przidóm tam na łobiod aji dzieckami, dlo kierych postawili dlo uciechy rosmajte gesztele. Co tam majóm do jedzynio to je wystawióne na polu, coby każdy za wczasu wiedzioł co go czako i ło wiela piniyndzy po swaczynie czy łobiedzie zbiydni. Na iste zawsze sie im podarzi to obsztelowani placu dlo zabeczanych pogrzebników, kierzy sie nie dziwajóm wiela co w karcie stoji, bo majóm w tym dziyń insze starości i do przygłóndanio sie jedzyniu ni majóm głowy. Kapke niżyj jak przyndymy kole tych geszteli po kierych sie bydóm spuszczać dziecka je ulica Filasiewcza na kierej obstoł sie warsztat w kierym sprawujóm aucista uż pindziesiónt roków. Je tam teraz wszecko pieknie poukludzane i na placu nima żodnego capartu jak to kiejsi bywało. Starzi Cieszyniocy isto pamiyntajóm, że była to downij jedyno stacja co przibijała sztymple do naszych rejestracyji, kiere były potrzebne coby ni mieć łostudy s MO i jeździć se lekuśko po cieszyńskich cestach. A teraz zaś fajny wic: W sóndzie na ławce siedzioł jedyn gorol i czakoł na rozprawe. Naroz odewrziły sie s jednej sali dwiyrze i woźny zawołoł: Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiolego popióntku. Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie "Księżycowe historyje" Henryka Jasiczka, z książki "Humoreski Beskidzkie".
|
reklama
|
|||||||||||||||
|
Moji mili, cześć Wóm i chwała!
U mnie w robocie sie to kapke uspokojiło i je czas podziwać sie na tóm naszóm ulubiónóm strónke. Prziznóm sie, że tej fajnowej putyki, ło kierej pisze w dzisiejszym łodcinku pón Dral, nie znóm. Ale cosi wy mnie wywołoł wic na kóńcu. Tak sie mi zdo, że jak "po wódka", to tyn "Gorol" musioł być "Hanys". Ale to nie wadzi, bo my Hanysów dobrze rozumiymy a mómy ich radzi, podobnie aji jako Goroli Podhalańskich. Co do hanyski rzeczy, to se pamiyntóm z dziecinstwa, jak moja mama rada posłóchała radio katowicki, na kierego falach mioł każdóm niedziele przed połedniym swojóm audycyje w gwarze hanyski niejaki pón Kaczmarek. Ze wszystkigo nejlepij se pamiyntóm brzmiyni jego głosu, miynij już to, ło czym mówił. Tyn głos mi bardzij przipóminoł jakómsi starke, taki jakisi nie mynski był, ale przi tym sympatyczny. I musiało być to, co mówił, moc srandowne, bo sie dóma przi posłóchaniu wszyscy w jednym kónsku do rozpuku śmioli.
Ja, ty stare spóminki. Miyszajóm sie z tóm krasóm za łoknym, z wóniom jabłóni a kasztanów, kiere łokwitajóm, z wóniom trowy, kiero była piyrszy roz tego roku pokoszóno a sóm jak memento. A to je dobre, bo to poszyrzo naszóm świadómość, przinoszo jakómsi nowóm móndrość, abo czy jo wiym? Człowiek zachłannie wcióngo do pluc ty wónie, maszkietnicko nastawio gymbe na podmuchy ciepłego a wilgotnego wiatru . Coroz wiyncyj wiecy zaczynóm robić z myślóm, że to może być łostatni roz. Jak ło tym mówiym moji babie, tak sie na mnie gniywo, ale jo se prawiym, czymu ni. Dyć żech ni ma struś, czymu bych sie mioł chować przed prowdóm. Podle mie ty frazesy, że "mosz tela roków, na kiela sie czujesz", to sóm same drzisty. Tego, co tam na nas kansi w ćmawej prziszłości czako, nie łominymy. A ani nasz los z naszej cesty sóm nie zyndzie, niech pujdymy w kieróm bóndź stróne.
Tóż radujmy sie z tego wiosynnego wybuchu życio, kiere przi swoji kruchości zadziwio tym, jak dłógo już sie dzierży na tej naszej modrej planecie, kansikej na samym kóńcu Galaktyki, w postrzodku mortwego kosmosu.
Dodaj komentarz