Profesor Hadyna „przysiadł” w wiślańskim amfiteatrze

W uroczystości uczestniczyła najbliższa rodzina Stanisława Hadyny – na pierwszym planie wnuczka Agata Hadyna-Lazar, w tle synowa Aleksandra Hadyna, prawnuczka, z lewej Adam Pastuch (dyrektor „Śląska”). fot. Stela

W sobotę na scenie królował folklor. W akcji zespół „Wisła”. fot. Stela

Występ ZPiT „Śląsk” był dużym wydarzeniem. fot. ARC

Profesor Hadyna „przysiadł” wraz z widzami w wiślańskim amfiteatrze. fot. ARC

W sobotni poranek w Wiśle zaświeciło słońce. Słoneczna pogoda utrzymała się do wieczora. Kiedy po godz. 18.00 rozpoczęła się uroczystość w amfiteatrze niektórzy na widowni żartowali, że prawdziwy chrzest bojowy obiekt przeszedłby, gdyby z nieba lał się deszcz. Problemy z wielką wodą mieli w tych dniach między innymi mieszkańcy Ciężkowic, dlatego burmistrz Wisły Andrzej Molin zaapelował o wsparcie finansowe akcji pomocy zaprzyjaźnionej gminie. Po apelu ludzie chętnie wrzucali do skarbonek wolontariuszek banknoty o nominałach 10 i 20 zł. Prowadząca sobotni koncert Izabela Pustówka, dyrektor Wiślańskiego Centrum Kultury, zachęcała tymczasem publiczność do częstego odwiedzania amfiteatru. — Przyjeżdżajcie do nas na wszystkie imprezy, bo będzie ich jeszcze więcej — mówiła. Czasami publiczność pomagała jej oklaskami, jak choćby wtedy, kiedy trzeba było dokończyć zdanie: „Obiekt prezentuje się naprawdę okazale. Prawda?”.

W okolicznościowym wydawnictwie „Stanisław Hadyna 1919-1999” autorstwa Andrzeja Niedoby, przygotowanym na sobotnie uroczystości, czytamy: „Jakiego go zapamiętamy? Czy w eleganckim smokingu, gdy podnosi w górę dyrygencką pałeczkę? (…) A może idącego ze swojej wiślańskiej sadyby pod Bukową ku estradzie, gdzie od 1963 roku trwa Tydzień Kultury Beskidzkiej? Siadał zawsze w czwartym rzędzie, skupiony, uważnie przyglądający się występom młodych dziewcząt i chłopców, zwyczajnych, muzycznych amatorów, ale robiących zawsze to, co było jego pasją – śpiewających i tańczących”.
Od soboty zadaszony amfiteatr nosi imię Stanisława Hadyny. Profesor „przysiadł” nie w czwartym rzędzie, ale w jednym ze środkowych. Pomnik prezentuje się bardzo okazale. Tak jakby był z tym miejscem związany od zawsze.

— Dziadka nie ma z nami już 11 lat. Tak sobie myślę, że przez te lata obserwował z góry wszystko to, co działo się w amfiteatrze. Teraz, jak obiekt został zadaszony, to nie mógł już patrzeć, więc sobie usiadł na widowni — mówiła wzruszona Agata Hadyna-Lazar, wnuczka profesora. — Dzisiejsza data – 5 czerwca – jest szczególna dla naszej rodziny. Urodziny obchodzi córka Stanisława, Aisza, a moja Małgosia, prawnuczka kompozytora, skończyła roczek.

Uroczystości uświetnił występ zespołów regionalnych. Na scenie zaprezentowały się „Wisła”, „Olza” z Czeskiego Cieszyna (z towarzyszeniem kapeli „Lipka”) oraz sam ZPiT „Śląsk”. Występ tego ostatniego zespołu był dużym wydarzeniem.

— Sam amfiteatr jest wielkim pomnikiem Stanisława Hadyny. Odsłonięcie pomnika oraz nadanie imienia profesora to dla nas ogromna radość. Od wielu lat sami postulowaliśmy, żeby władze Wisły zrobiły coś, abyśmy mogli być blisko profesora, który spoczywa przecież na wiślańskim Groniczku — powiedział Adam Pastuch, dyrektor „Śląska”.

PISALIŚMY:
Hadyna „przysiądzie” w Wiśle
Wiślański amfiteatr Hadyny

Profesor Stanisław Hadyna urodził się w 1919 roku w Karpętnej na Zaolziu. Na uroczystości przybyło sporo mieszkańców Zaolzia, m.in. jego przyjaciel, prof. Daniel Kadubiec. Związki założyciela ZPiT „Śląsk” z Wisłą są bardzo bogate. Tutaj znalazł miłość swojego życia, przez lata mieszkał w na Bukowej. Jak mówią niektórzy, był dobrym duchem TKB. Otrzymał honorowe obywatelstwo Wisły. W 1999 roku został pochowany na cmentarzu na Groniczku.