Nie składamy krwawych ofiar

Janusz Czcibor Ligocki (z lewej) i Robert Lajos Kania na festiwalu Słowian i Wikingów w Wolinie. fot. ARC

Idea założenia grupy rekonstrukcyjnej zrodziła się w 2001 roku. - Pierwszą inspiracją był festiwal Słowian i Wikingów w Wolinie, gdzie pojechaliśmy jako turyści. Tam przekonaliśmy się, że wczesne średniowiecze to nie czasy barbarzyńskie jak się powszechnie uważa. Zdecydowaliśmy, że założymy swoją grupę rekonstrukcji historycznej - mówi Janusz Ligocki, przez członków grupy nazywany Czciborem.

Słowiańskie plemię Gołęszyców było jednym z trzech głównych plemion zamieszkujących we wczesnym średniowieczu teren dzisiejszego Górnego Śląska. W VIII wieku osada Gołęszyców znajdowała się na terenie grodu Podobora (dzisiaj leży w Kocobędzu koło Czeskiego Cieszyna). W 882 roku gród został zniszczony, a osadnictwo przeniosło się na drugą stronę Olzy, na obecne Wzgórze Zamkowe w Cieszynie.

W 2003 roku ośmioosobowa ekipa Rodu z Golęszyc zaczęła działać pod wodzą Roberta Kani, czyli Węgra Lajosa. - Pasja zrodziła się tak naprawdę w dzieciństwie, kiedy nie było jeszcze komputerów, a naszą zabawą było bieganie po lesie. Teraz też biegamy, ale robimy to w inny sposób - śmieje się Rober Kania. Dziś drużyna liczy 15 osób ze Śląska Cieszyńskiego i Jastrzębia Zdroju.

Wierne odtwarzanie kultury i obyczajów plemion żyjących w IX, X i XI wieku to podstawa działalności grupy. Wśród członków rodu istnieje trójpodział władzy. Na czele grupy stoi Wiec, za nim: Starosta, Kniaź i Wojewoda. - Ja odtwarzam Żercę, kapłana słowiańskiego, zajmującego się rozwojem duchowym Golęszyc. Robert to Starosta, odpowiadający za wojsko - tłumaczy Czcibor.

Najniżej w hierarchii są Zależni, którzy pod okiem opiekunów wykonują stroje i decydują, czy zostać rzemieślnikiem, wojownikiem lub łucznikiem, czy dołączyć do mieszkańców Golęszyc.

- Niektóre ekipy nastawione są tylko na walkę. My pokazujemy bardziej codzienne życie obozowe wczesnego średniowiecza. Zajmujemy się kuchnią, szyciem i barwieniem materiałów, rzemiosłem, sferą religijną. Obchodzimy cztery główne święta według kalendarza słowiańskiego. Chcemy pokazać, że życie we wczesnym średniowieczu było kolorowe - mówi Robert Kania. - Oczywiście nie składamy krwawych ofiar z ludzi, odtwarzamy obyczaje na miarę możliwości naszych czasów - dodaje Janusz Ligocki.

Wczesne średniowiecze to okres w dziejach historii Polski po którym zachowało się niewiele. Stroje i ozdoby powstają na podstawie źródeł pisanych, ikonografii i znalezisk. Stalowe miecze i pancerz wojowników rodu z Golęszyc wykuwane są w Będzinie. Od oryginału różni je tylko to, że nie są ostrzone. Jednak, jak podkreślają pasjonaci, ich działalność nie ogranicza się do biegania po cieszyńskich lasach i biciu się w turniejach.

- Jeździmy na zloty w całej Polsce i za granicą. Braliśmy udział w walkach w Belgii, Norwegii, Luksemburgu, czy na Litwie. Wśród innych grup jesteśmy uważani za ekipę bardzo radosną i śmieszą, na wyjazdach znani jesteśmy z tego, że mówimy "po naszymu", czyli po cieszyńsku - przekonuje Czcibor.

Do grupy może dołączyć każdy, warunkiem jest skończone 16 lat. - Walczymy replikami broni więc musimy być ostrożni. We wszystkich naszych bitwach panują zasady. Jeśli ktoś ucierpi wina leży po stronie ofiary - podkreśla Janusz Ligocki.

- Ludzie traktują nas różnie. Mówią o nas rycerze, przebierańcy. Czasami czujemy się jak małpy w ZOO, szczególnie na dużych festiwalach, gdzie tłumy turystów włażą nam do namiotów i chat. Uważają, że skoro zapłacili za bilet mają do tego prawo. Jednak zdecydowana większość naszych doświadczeń z turystami jest pozytywna - przyznaje Robert Kania.

Członków Rodu z Golęszyc można zobaczyć m.in. w pochodzie podczas cieszyńskiego Święta Trzech Braci. Drużyna prowadzi także w szkołach żywe lekcje historii. - Kiedy przychodzimy w strojach i mówimy rzeczy, których dzieci nie znajdą w książkach lekcje są o wiele ciekawsze. Robimy też pokazy dla firm, które wynajmują nas jako atrakcję. Wciągamy ich we wspólną zabawę w klimacie wczesnego średniowiecza - mówi Janusz Ligocki.