Gorol, Gorol i po… Gorolu

Tradycyjnie już w Jabłonkowie było gwarno, kolorowo i autentycznie. W Lasku Miejskim w Jabłonkowie gościli Polacy z obu stron Olzy.- Lubię tutaj przyjeżdżać za względu na atmosferę i brak komercji - powiedział Paweł Brągiel z Wisły. - U nas na Tygodniu Kultury Beskidzkiej autentyzmu jest coraz mniej, komercja coraz śmielej wdziera się pod strzechy. A szkoda, bo przykład Jabłonkowa pokazuje, że może być inaczej.

Niedziela, główny dzień Gorlskigo Święta, tradycyjnie rozpoczęła się od barwnego korowodu, którzy przemaszerował z Rynku do Lasku Miejskiego. Gospodarze z różnych zakątków Zaolzia prezentowali się na wozach alegorycznych, witani przez konferansjera Tadeusza Filipczyka. Po nich zaprezentowali się politycy. - Gorolski Święto ze swoją bogatą tradycją łączy narody - mówił Jaroslav Palas, hetman województwa morawsko-śląskiego. Konsul generalny RP w Ostrawie, Jerzy Kronhold, przypomniał, że to najważniejsze święto polskiej mniejszości w RC. I życzył wszystkim udanych wrażeń estetycznych.

A było co podziwiać. Oprócz zespołów pochodzących z naszego regionu, na scenie zaprezentowały się grupy zagraniczne, niektóre naprawdę egzotyczne. Najbardziej rozruszał publiczność zespół Pith of Africa Musical and Dancing Group z Nairobi, stolicy Kenii. To, że znalazł się on na Gorolskim Święcie nie powinno nikogo dziwić, Nairobi leży przecież na nieosiągalnej przez beskidzkie szczyty wysokości 1700 metrów nad poziomem morza. Niezwykle, wydawać by się mogło, spontaniczny folklor porwał do tańca nawet spokojnych do tej pory uczestników „Gorola”. - Tańczyliśmy z nimi na ławeczkach - przyznała Janina Pieczka.

Pozostałe występy gości nie były już, z zaolziańskiego punktu widzenia, aż tak egzotyczne, choć występ rumuńskiej grupy Ansambul Folcloric Doina Timisului z Timiszoaru z bałkańskim folklorem, w którego kapeli przeważały instrumenty dęte, okazał się nie mniej żywiołowy.

Z wydarzeń spoza sceny odnotować można także niemałą popularność twórców regionalnych, których z roku na rok przybywa na „Gorolu”, a których istne dzieła sztuki ludowej cieszyły się niemałym powodzeniem wśród przechadzających się wśród stoisk osób. - Bardzo mi się podoba, że rzemiosło ludowe wraca do łask i można je podziwiać w tak bezpośredniej formie - zachwycał się pan Henryk Kwiecień. Uplecione w trakcie święta koszyki czy też wyrzeźbione kufle można było na miejscu zakupić, choć odstraszała nieco cena. Z drugiej strony, to ręczna robota, pochłaniająca wiele godzin.