Dobry pracownik spod celi

Jeszcze kilka lat temu sprzątanie ulic było jedyną możliwością pracy dla skazanych. Pracownicy Zakładu Karnego sami dzwonili do firm z pytaniem o możliwość zatrudnienia więźniów, bo pomaga to w resocjalizacji. Słyszeli tylko odmowy. Teraz oferty sypią się jak z rękawa. — Nie ma miesiąca, żeby jakaś firma do nas się nie zgłaszała. Pracuje już 80 skazanych. Propozycji jest znacznie więcej, ale jesteśmy zakładem zamkniętym i większość więźniów nie może wychodzić na zewnątrz — mówi major Dariusz Cader, zastępca dyrektora zakładu.

Do pracy za murami może iść tylko ten, kto nie będzie stwarzał zagrożenia i próbował uciekać. To skazani z lżejszymi wyrokami, którym zbliża się koniec odsiadki albo mają możliwość zwolnienia warunkowego. Tacy pracują dzisiaj w firmie budowlanej, drukarni i stadninie koni w Ochabach, która hoduje słynne angloaraby. Stadnina co rano wysyła samochód, który przywozi trzech więźniów bez strażnika. Wykonują naprawy w stajniach, wywożą obornik, pomagają w przygotowywaniu paszy. — Trudno mi już sobie wyobrazić stadninę bez nich. Do takiej pracy ciężko kogoś dzisiaj znaleźć. Jak już ktoś przyjdzie, to z łaską i szybko znika. A oni najchętniej pracowaliby przez siedem dni w tygodniu. Płacimy im 4,5 zł brutto za godzinę — cieszy się Mirosław Duda, prezes stadniny.

Do skazanych za zabójstwa, rozboje i napady, którzy nie mogą wychodzić za mury, praca przyszła sama. Najpierw dla spółdzielni z Bielska-Białej robili plastikowe zabawki sprzedawane na cały świat: samochodziki, betoniarki, koparki i ludziki. Co kilka dni do więzienia przyjeżdżał tir wyładowany plastikowymi elementami. Teraz swoje maszyny wstawiła tu firma produkująca na eksport ozdoby ogrodowe. Skazani pracują po osiem godzin dziennie, zarabiają po 600 zł miesięcznie brutto. Nie otrzymują pieniędzy do ręki, bo firmy podpisują umowy z Zakładem Karnym. Część wypłaty idzie na spłatę alimentów, część trafia do tzw. żelaznej kasy i jest wypłacana przy wyjściu na wolność. Reszta to wypiska na papierosy albo jedzenie, które można kupić na terenie zakładu.

Firmy zrozumiały, że zatrudnianie więźniów to świetne rozwiązanie, gdy ich pracownicy wyjechali za granicę. Są tani, sumienni i przykładają się do pracy, a na ich miejsce czeka tłum chętnych. Z 500 więźniów w Cieszynie pracować chce 480, nawet przy sprzątaniu ulic, za co nie otrzymują wynagrodzenia. — Pieniądze nie są najważniejsze, choć dzięki temu mam na alimenty. Chodzi o to, że można wyjść z celi, nie siedzieć bezczynnie, poczuć się trochę jak na wolności — mówi jeden z pracujących skazanych.