Telewizja idzie na bitwę. Cieszyn razem z nią

Dzięki Halinie Mlynkovej Cieszyn znalazł się wśród nielicznych miast, których mieszkańcy mogą uczestniczyć wielkim, właściwie "największym", jak reklamuje je Telewizja Polska, muzycznym show. Telewizje już nie starają się kamuflować swoich intencji, i nie ukrywają ich w językowych łamigłówkach. Otóż bitwa już trwa, i do tej bitwy każdy z nas przy odrobinie szczęścia może wnieść i swoją oręż. Po castingu w cieszyńskim teatrze armia Mlynkovej jest już skompletowana, i czeka w gotowości na sygnał do natarcia.

Uczestnicy rywalizacji już stroją głosy, dziesiątki choreografów i stylistów gimnastykują się, by drużyna wypadła jak najlepiej, siejąc postrach i wywołując u przeciwnika jeśli nie torsje, to przynajmniej spędzając im sen z oczu i wyrywając delikwenta o każdej porze dnia i nocy z błogiego, dobrego samopoczucia.

W telewizjach walka trwa już od dawna - fetyszem określającym ich status, rolę, misję czy przesłanie jest jedno magiczne słowo, które od lat już wypowiada się niczym zaklęcie - "oglądalność". "Bitwa na głosy" na stać się takim okrętem flagowym TVP w walce o sobotnio-wieczornego widza, dzięki któremu słupki drgną, a konkurencja osunie się do pozycji klęczącej, spoglądając oczami w górę, w dumne oblicze zwycięzcy, prosząc o jak najniższy wymiar kary.

Telewizja musi pokonać nie tylko swoje słabości, ale także sprawić wrażenie czegoś najpotężniejszego, gigantycznego, słowem produktu, którego "świat jeszcze nie widział". Stąd zbrojenia czynione w miastach i miasteczkach, na których skorzystają nie tylko "wybrańcy bogów", czyli gwiazd lokalnego rynku muzycznego ale również wszyscy lokalni patrioci dumnie głosząc, że walczą tam dzielnie nasi ziomkowie, sąsiedzi, rodzina. Słowem, jesteśmy waleczni i będziemy bronić naszej piosenki do ostatniej kropli potu.

Zawsze w takich sytuacjach, gdy za moje pieniądze (na TVP zrzucamy się solidarnie wszyscy) organizuje się "bitwy, walki, pojedynki" jakoś tak ciężko robi się na sercu - w ogóle standardy bitewne wprowadzane do rodzimej rozrywki brzmią w naszym kręgu kulturowym mało stylowo.

Gdy jeszcze pooglądamy zajawki programu, budzące skojarzenia z niewinnymi duszyczkami prowadzonymi na rzeź, robi się trochę żal ziomków. Ale w sukurs nadchodzi mentalne otrzeźwienie - przecież na bitwę wyruszają na własne życzenie, sami prosząc o miejsce w bitewnym szeregu.

Cieszyńska armia ma szansę na godne zaprezentowanie, powalczy w drużynie dobrej wokalistki, a wiadomo że kobiecy rozśpiewany głos częściej działa jak ukojenie dla skołatanej duszy niż wezwanie rzucone zmobilizowanej, zaciężnej armii. O sukces powalczą też "młodzi, zdolni" z niedalekiej Milówki, gdzie drużynę tworzą bracia Golcowie.

Pozostaje mieć nadzieję, że rodzime talenty nie utkną gdzieś w najdalszych planach, a ich głos, głos całego pokolenia będzie słyszalny i donośnie zaprowadzi ich wprost do finału. Sukces jest blisko: wiadomo, popularny bon mot głoszący, że "jeśli nie ma Cię w internecie, znaczy że nie istniejesz" można rozciągnąć i na rozmaite telewizje. Bo te, oprócz chronicznie prowadzonych wojenek z konkurencją od czasu do czasu pomagają wykreować nowe gwiazdy. A przynajmniej pomóc w samoistnym kreowaniu talentów i telewizyjnych osobowości.