Najukochańszy z goroli

Nie zabrakło w niedzielę w Domu PZKO im. Jury spod Grónia w Nawsiu przyjaciół zmarłego przed 13 laty poety. Witały ich śpiewem chóry: „Melodia” z Nawsia, a przede wszystkim „Gorol” z Jabłonkowa, z którym bohater wspomnieniowego spotkania był związany przez długie lata.
— Gorole korzystają z tego, że przestało padać, suszą siano. Ale wierna garstka przyjaciół Władka Młynka w ten dzień, w którym on świętowałby urodziny, nie zapomniała o swoim kamracie, najukochańszym z goroli — witał gości jeden z inicjatorów koncertu, gawędziarz Tadeusz Filipczyk. — Przygotowaliśmy tę imprezę, bo go kochaliśmy.

— Władek urodził się pod górami i do szpiku kości przesiąknął kulturą i etosem zaolziańskiej góralszczyzny. I tej góralszczyźnie przez całe życie służył — mówił redaktor naczelny miesięcznika „Zwrot”, Kazimierz Kaszper (Młynek był szefem tego pisma na początku lat 90.). – Młynek czuł kulturę tej ziemi, wiedział, czego ludziom tu mieszkającym potrzeba i z pełnym zaangażowaniem służył im i jako poeta, i jako nauczyciel. Chyba dlatego tak było to dla niego ważne, że jego droga nauczycielska doprowadziła go m.in. do Gnojnika, do domu Jana Kubisza – Starego Nauczyciela i twórcy hymnu „Płyniesz Olzo”. Tam Władek nasiąknął pokorą wobec ziemi cieszyńskiej i jej mieszkańców.

Kaszper wspominał o Młynku jako świetnym poecie, a także jako „człowieku opatrznościowym”, który jako prezes stał na czele Zarządu Głównego PZKO, a przede wszystkim, wraz z Władysławem Niedobą, był duszą największej zaolziańskiej imprezy, Gorolskigo Święta, oraz chóru „Gorol”.

Tadeusz Filipczyk zachęcił gości imprezy, by wstępowali do rodzącego się Grona Przyjaciół Twórczości Władysława Młynka. Jego celem ma być zebranie rozproszonych w prasie lub wśród osób prywatnych wierszy poety, a także licznych jego tekstów scenicznych, i wydanie ich drukiem.