Trudna walka z hazardem

— Winę za to ponosi Ministerstwo Finansów. Nie rozumiemy, czyje interesy reprezentuje — mówi „Mladej Froncie Dnes" burmistrz Bogumina Petr Vícha. Nie wyklucza, że spór z ministerstwem, które zdaniem magistratu zezwoliło na używanie automatów w bogumińskich salonach gier, może w skrajnym przypadku zakończyć się w sądzie. — Otrzymywaliśmy listy z podziękowaniami od rodzin nałogowych graczy, wdzięcznych za to, że nie ma już miejsc, w których mogliby uprawiać hazard. Niestety, teraz gracze znowu zaczęli wracać do salonów — rozkłada ręce burmistrz Vícha.

Myśleli, że wygrali wojnę
Co ministerstwo zrobiło miastu? — Za naszymi plecami zezwoliło na eksploatację w sumie 87 loteryjnych terminali wideo — mówi burmistrz Vícha.

Terminale wideo na pierwszy rzut oka nie różnią się od zwykłych, działających na pięciokoronówki automatów do gry, które raz na jakiś czas wypluwają garść monet. Terminale wideo działają jednak na banknoty a wydawanie zezwoleń na ich ustawianie oraz eksploatację odbywa się na zupełnie innych zasadach, niż w przypadku klasycznych automatów. I właśnie to jest przyczyną sporu między ratuszem a ministerstwem. Radni twierdzą, że ministerstwo powinno skonsultować z nimi wydawanie zgody na ustawianie automatów, zdaniem ministerstwa nie było takiej konieczności. Pomimo, że magistrat nie zgadza się na obecność automatów w mieście, w salonach gier ciągle ich przybywa.

Jeszcze niedawno bogumińscy radni chwalili się, że poradzili sobie z automatami do gry. Wcześniej w mieście znajdowały się 144 takie urządzenia, jednak od 2005 roku, w którym zaczęła obowiązywać uchwała zakazująca tworzenia salonów gier w centrum miasta oraz w pobliżu budynków użyteczności publicznej, pozostało ich tylko 33. Teraz wracają.

Dżentelmeńska umowa zamiast prawa
— Ze zgrozą odkryliśmy, że w sierpniu tego roku urzędnik Ministerstwa Finansów w ciągu dwóch dni wydał zezwolenie na eksploatację 73 terminali wideo. I to w miejscach, w których zgodnie z naszą uchwałą absolutnie nie powinny się znaleźć, czyli na przykład w pobliżu szkół i innych budynków użyteczności publicznej — mówi burmistrz Vícha.

Ministerstwo Finansów broni się argumentując, że wszystkiemu winna jest zawierająca luki ustawa o grach losowych, która wkrótce powinna zostać zmieniona. — Istniała niepisana dżentelmeńska umowa, według której podmioty zajmujące się eksploatacją automatów do gier nie występują do ministerstwa o pozwolenie na ustawienie terminali wideo tam, gdzie zabraniają tego przepisy lokalne. Umowa ta przestała być jednak przez te podmioty respektowana — powiedział „Mladej Froncie Dnes" rzecznik Ministerstwa Finansów Ondřej Jakob. Dodał, że od września ministerstwo stara się nawiązywać kontakt z gminami i badać, czy w miejscu, w którym ma zostać ustawiony terminal wideo nie będzie zagrożony porządek publiczny.

Radni Bogumina pozbywając się z miasta klasycznych automatów do gry uszczuplili kasę miejską o około 5 mln koron rocznie z tytułu opłat koncesyjnych. Z terminali wideo magistrat nie ma ani korony, ponieważ opłaty wpłacane są wprost do budżetu państwa.

Polacy lubią małe Las Vegas
Podobne problemy co Bogumin mają też inne miasta pogranicza - Hawierzów, Czeski Cieszyn, Karwina.

W Czeskim Cieszynie salony gier i kasyna są na każdym rogu! Klientelę stanowią Czesi i Polacy. Pół na pół. Modę na hazard zapoczątkował tu najprawdopodobniej były burmistrz Jindrich Sznapka, sam niegdyś właściciel dyskoteki z automatami. Dzisiaj salony są na każdym rogu, w centrum, na osiedlach. — Co dwadzieścia kroków — śmieje się barman z salonu tuż koło Rynku. — Tak, to takie nasze małe Las Vegas.

Salony poznamy bez trudu. Witryny są oświetlone i migają jak bożonarodzeniowe choinki. Do tego wielkie napisy „Ciasno”, „Jackpot”, „Herna" no i — tradycyjnie — przyciemniane okna. Bo hazardziści niekoniecznie lubią się pokazywać. Właściciele salonów też niechętnie się ujawniają. Większość mieszka w Pradze i tylko co jakiś czas przyjeżdża nad Olzę doglądać interesu. Plotki głoszą, że niektóre salony to typowe pralnie brudnych pieniędzy.

W salonach panuje półmrok. Pod sufitem kłębi się papierosowy dym. Wnętrza rozświetlają tylko kolorowe lampki migające w automatach. Panuje prawie kompletna cisza. Gracze potrzebują jej, żeby się skupić. Tylko czasami grobowy nastrój przerywa brzęk wypadających monet i okrzyk radości z wygranej. — To wspaniały dźwięk — uśmiecha się zza automatu jeden z graczy. To Polak. Szczupły blondyn koło trzydziestki. — Lubię tu przychodzić. Hazard odpręża — mówi.