Zginęła w pociągu śmierci

Koło Ostrawy zginęło 7 osób, a 67 zostało rannych. fot.hzsmsk.cz

Pociąg uderzył w zawaloną na tory konstrukcję wiaduktu. Wykoleiły się cztery wagony. fot. hzsmsk.cz

W piątek przed południem w katastrofie kolejowej pociągu EuroCity Kraków-Praga w miejscowości Studenka koło Ostrawy zginęło 7 osób, a 67 zostało rannych. Pociąg uderzył w zawaloną na tory konstrukcję wiaduktu. Wykoleiły się cztery wagony. Wśród ofiar śmiertelnych jest Polka - Lidia Litwin, 23-latka ze Świlczy pod Rzeszowem.

Kochała ludzi, kochała świat, kochała życie. Była zawsze uśmiechnięta i radosna. Niezwykle życzliwa i chętna do pomocy. Tak Lidię Litwin wspominają wszyscy znajomi. Nie chcą uwierzyć, że mówi się już o niej była...

W październiku miała rozpocząć ostatni rok studiów biologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiowała też drugi kierunek, bohemistykę, czyli naukę o języku i kulturze Czech. To były jej ostanie studenckie wakacje. Stały się ostatnimi w jej życiu. — Rozmawiałam z nią kilka dni temu — mówi Kamila, szkolna koleżanka Lidki mieszkająca po sąsiedzku w Świlczy. — Właśnie skończyła 23 lata. Potem pojechała do Czech. Uwielbiała muzykę. Wybierała się do Pragi na koncert Iron Maiden.

Z grupą przyjaciół Lidka zwiedziła Ostrawę. Do pociągu EuroCity Lidka wsiadła w piątek kilka minut po godzinie dziesiątej. Chwilę później pociąg zatrzymał się jeszcze w Ostrawie-Svinov. Potem zaczął się rozpędzać... — Wyjechałem zza zakrętu z planową prędkością 135 km/godz. — mówił mediom tuż po katastrofie maszynista pociągu. — Zobaczyłem, że 300 metrów przede mną na tory spada coś z wiaduktu. Włączyłem awaryjne hamowanie. Nie miałem szans zatrzymać pociągu. Uciekłem do korytarza bezpieczeństwa w maszynowni lokomotywy.

Rozpędzony 540-tonowy pociąg uderzył w leżące na torach przęsło wiaduktu. Wszystko zawirowało. Wagony zaczęły wpadać na siebie i wylatywać z torów. Uderzyły w stojące na sąsiednim torze wagony towarowe z tłuczniem.

Od początku było wiadomo, że w katastrofie zginęli ludzie i że jest wielu rannych. Liczby podawane przez serwisy informacyjne zmieniały się przez wiele godzin. Państwo Litwinowie ze Świlczy wiedzieli, że Lidia jechała tym pociągiem. Jej telefon nie odpowiadał. Dzwonili do konsulatu i do ministerstwa, dzwonili do czeskich szpitali. Na liście rannych córki nie było. To dawało nadzieję.
Brak kontaktu z Lidzią niepokoił jednak coraz bardziej. Wieczorem wsiedli w samochód i pojechali do Czech. W sobotę nad ranem poznali straszliwą prawdę. Rozpoznali ciało córki.

Jerzy Cypryś, były dyrektor II LO w Rzeszowie, do którego chodziła Lidka, doskonale pamięta wybitną uczennicę. Długo milczy usłyszawszy tragiczną wiadomość. — To była jedna z tych uczennic, przy której człowiek cieszy się, że został nauczycielem — mówi wreszcie łamiącym się głosem. — Zawsze pełna radości i chęci zdobywania wiedzy.

WIĘCEJ NA TEN TEMAT:
Katastrofa pociągu w Czechach