Szkoda, że Cieszyn to tylko przystanek

Co roku latem świat uczy się w Cieszynie języka polskiego. Uczniowie Letniej Szkoły przyjeżdżają, by szlifować trudną polską gramatykę i ortografię z różnych powodów – rodzinnych, zawodowych, czy choćby z pasji. Przy okazji dają się uwieść mieście nad Olzą. Zaintrygowało mnie jednak, ilu faktycznie zagranicznych turystów mamy w Cieszynie? Czy przyjeżdżają tu chętnie? I co należałoby im pokazać? Ja zawsze na początku prezentacji wyciągam banknot 20-złotowy. To działa… Moi niemiecko i angielskojęzyczni znajomi natychmiast chcą pędzić na Wzgórze Zamkowe i fotografować Rotundę z banknotu. Warto byłoby (choć pewnie tak jak ja robi każdy przewodnik) umieścić informację o tej ciekawostce w kilku miejscach. Tak dla pewności, bo przecież na turystę działają najprostsze bodźce.

Uspokajam wycieczkę, że na Wzgórze Zamkowe przyjdzie jeszcze czas, na razie trzeba wdrapać się z dworca PKP na cieszyński Rynek (ciekawe, dlaczego obcokrajowcy przybywają do Cieszyna najczęściej pociągiem, choć połączenia są tak kiepskie?). Gdy oczom moich zagranicznych znajomych ukazuje się Rynek, wszyscy przystają. Nie da się ukryć, że to jeden z najmocniejszych punktów miasta. Jednak, aby zjeść tam coś po godz. 22.00, trzeba mieć duże szczęście. Szkoda.

Na kawę zapraszam już na ulicy Głębokiej. Na kawę i na słynne cieszyńskie słodkości, których absolutnie nie wolno ominąć. Samotni zagraniczni turyści mogą mieć pewne kłopoty z zakupem pamiątek. Moja wycieczka podąża za mną tam, gdzie zaopatrzyć się w nie najlepiej – do Śląskiego Zamku Sztuki i Przedsiębiorczości, a stamtąd na Wzgórze Zamkowe, gdzie nie tylko na banknotową Rotundę znajomi przeznaczają dobrze ponad godzinę – to najlepsze miejsce do fotografowania, pozowania, pozdrawiania i… moja kolej, by wskazać na Czeski Cieszyn, gdzie za chwilę pójdziemy na obiad. Pierwszym powodem jest kuchnia, jaką za Olzą serwuje się, niestety, dużo lepszą niż po stronie polskiej. Po drugie – język. Ja będę zamawiać po polsku, czeski kelner doskonale mnie zrozumie i tylko moi przyjaciele zachodzić będą w głowę, jakim cudem? Murowane zaskoczenie, którego wiele razy byłam świadkiem. To w końcu miasto dwóch państw…

Przy okazji, czekałam niedawno na lotnisku w Budapeszcie. Nie był to krótki przystanek, bo musiałam spędzić tam sześć godzin. Po kilku bezskutecznych próbach porozumienia się po angielsku zrozumiałam, w czym tkwi sedno turystyki. Dogadać się musimy! Choćby po czesku.

Z Czeskiego Cieszyna wracamy cieszyńską Wenecją, a ja tłumaczę, skąd tyle międzynarodowych akcentów w moim niedużym mieście. Wenecja podobać się może dużo bardziej niż teraz. Już znikają smutne bary, tylko czekać, aż w tych miejscach pojawią się piękne kawiarenki, z widokiem na Olzę. W to warto zainwestować.

Złotówka na szczęście do Studni Trzech Braci, kilka zdjęć i znów jesteśmy na Rynku. Obcokrajowcy pytają o kamienice, cieszy ich mała ilość samochodów. Sami chętnie zostają na Rynku dłużej, by napić się piwa. Nie wina i nie herbaty, może to ten klimat? Potem ulicą Menniczą schodzimy obejrzeć Książnicę Cieszyńską i wybieramy się na dłuższy spacer w stronę cmentarzy żydowskich. Ostatnim punktem tej krótkiej wyprawy jest zwykle skrzyżowanie, gdzie ulica Katowicka wita dzielnicę Pastwiska. Zwykle bowiem moi zagraniczni znajomi pytają o kantor, a na tym niezwykłym „placu” będą mogli wybierać aż z pięciu. Tak się kończy wycieczka po Cieszynie, z przykrością muszę to przyznać. Bo najczęściej jest tylko przystankiem w wyprawie dalej, za granicę…