Niepełnosprawność na co dzień: Świąteczna radość, lecz nie dla wszystkich

Im bliżej świąt, tym więcej jest aut na ulicach towary w sklepach znikają z półek, a domowe lodówki oraz szafki zaczynają się zapełniać w błyskawicznym tempie. Wędrujących od sklepu do sklepu w poszukiwaniu upragnionego prezentu dla bliskich również nie brakuje i nikt nie narzeka na obolałe nogi czy stracony czas, ważne jest tylko to, aby prezentem sprawić radość obdarowanej osobie.

Nadchodzi Wigilia, rodziny zasiadają do udekorowanych oraz suto zastawionych stołów, jest dzielenie się opłatkiem, składanie sobie życzeń, a pod choinkami czekają prezenty. Wydawać by się mogło, że taka świąteczna radość jest udziałem wszystkich ludzi, lecz są i tacy dla których świąteczne dni oznaczają smutek. Część z osób samotnych, starszych, niejednokrotnie schorowanych czy niepełnosprawnych dzięki dobroci przyjaciół, sąsiadów oraz znajomych, nie jest skazana na spędzenie tych wyjątkowych dni wyłącznie we własnych czterech kontach i otrzymują od nich pomoc w zrobieniu zakupów, a nawet na te kilka dni stają się częścią ich rodzin.

Jedni ludzie na czas świąt przyjmują do własnego grona tych którzy nie mają nikogo bliskiego, lecz bywa i tak, że tuż przed świętami do szpitali trafia wielu pacjentów, jedni zmuszeni są pozostawać w nich w wyniku nagłych chorób, inni o zgrozo na czas świąt zostają oddani jak niechciane prezenty pod opiekę szpitalnego personelu przez własne rodziny. Taki stan rzeczy choć marginalny to jednak się zdarza, a ci dla których rodzice czy dziadkowie powinni być tymi którym winni zapewnić nie tylko opiekę medyczną, lecz przede wszystkim rodzinne ciepło nie liczą się z ich uczuciami.

Nikt nie wybiera sobie choroby ani czasu, kiedy postanowi ona go dopaść, dlatego w szpitalnych łóżkach spędzają święta nawet dzieci, a ich rodziny zasiadając do Wigilijnej Wieczerzy zamiast radości odczuwają smutek i tęsknotę.

Zarówno dla pacjentów jak i dla personelu szpitali okres świąt jest wyjątkowy, oddaleni od własnych domostw nie zapominają o bliskich i pomimo rozłąki z ufnością patrzą w przyszłość, wierząc, że następne święta spędzą w rodzinnym gronie.

Tęsknota za bliskimi to cień przesłaniający radość jaka powinna w te szczególne dni być udziałem każdego człowieka. Bywa i tak że jedyną rzeczą jaką można zrobić po to, aby przybliżyć się do tych za którymi tęsknimy jest napisanie listu, susa, rozmowa telefoniczna, lub tylko ich wspomnienie.

Niezależnie od tego czy jesteśmy zdrowi, niepełnosprawni, starsi czy młodzi, samotni czy mający wokół siebie liczną rodzinę powinniśmy pamiętać o drugim człowieku i nie tylko od święta, lecz na co dzień okazywać sobie nawzajem wsparcie, a może wtedy kolejne święta przyniosą z sobą więcej tak upragnionej przez wszystkich radości.

Oby nikt już więcej nie wypowiedział słów, które padły z ust młodego człowieka „święta mogły by dla mnie nie istnieć, wszyscy gdzieś idą lub jadą, a ja znów spędzę je sam”.