Asystent niepełnosprawnego

Policealne szkoły, w których kształcą się chętni na asystentów stawiają przed każdym kandydatem określone wymagania, a są to między innymi praktyki, jakie musi odbyć każdy z uczących się. Taki warunek jest niezbędny, ponieważ teorii można nauczyć się w szkole, jednak bezpośredni kontakt z niepełnosprawnymi daje możliwość zetknięcia się i rozwiązywania w praktyce problemów, z którymi w przyszłości przyjdzie się uporać.

Każdy, kto ma zamiar zostać asystentem osoby niepełnosprawnej przed podjęciem nauki powinien sobie zadać pytanie, czy będzie miał czas na solidne przyłożenie się do nauki. Nauka tylko dla samego uzyskania kwalifikacji asystenta po to np. żeby był kolejny papier, jaki możemy przedłożyć pracodawcy, mija się z celem.

W całej Europie niepełnosprawni korzystają z pomocy asystentów zarówno w pracy, jak i w codziennym życiu, obdarzają ich swoim zaufaniem i dzięki nim niejednokrotnie unikają izolacji zawodowej i społecznej. To właśnie asystent jest tą osobą, dzięki której niepełnosprawni mają szanse na pełniejsze życie, jednak jest to funkcja odpowiedzialna, a powodem do jej wykonywania nie może być brak innego lepszego zajęcia zarobkowego.

Asystent wspiera, pomaga, ale nie wyręcza i gdy robi to z rozsądkiem i zaangażowaniem można go z powodzeniem nazwać prawą ręką.

Iwona Czarniak - mieszkanka Cieszyna z wyboru, pochodzi z Mazowsza, ale to w Cieszynie, jak mówi, znalazła swoje miejsce. Dzieci są jej radością i dumą. Praca i działalność na rzecz osób niepełnosprawnych daje jej satysfakcję i radość, tak jak pisanie wierszy. Jako osoba, która straciła wzrok, stara się żyć pełnią życia i w jak najmniejszym stopniu być zależna od innych. Chętnie podejmuje wyzwania, jakie stawia jej życie.