Czesław Gluza: Paralizatora żadnego nie noszę

Nawiązując do mojej rozmowy z Ryszardem Macurą, chciałam zapytać, czy paraliżuje pan radnych?
Czesław Gluza: Widzę, że wywiad żyje już własnym życiem. W ten sposób kreują się różne postaci. Każdy ma prawo się wypowiadać na temat starosty tudzież innych osób, które funkcjonują w przestrzeni publicznej.

Paralizatora żadnego nie noszę, koalicja jest stabilna. Sądzę, że ten wywiad miał na celu zasianie różnych wątpliwości, być może wskazanie rozbieżności między starostą a koalicją, a takich rozbieżności nie ma. Chciano osłabić starostę, wpłynąć na relację między mną a radnymi koalicji. Nie inspirując radnych, od razu po publikacji tego wywiadu, otrzymałem wyrazy oburzenia, że w ten sposób próbuje się spowodować rozdźwięk między starostą, a radnymi wspierającej go koalicji. Natomiast jeśli pojawiłyby się dobre pomysły ze strony opozycji to z przyjemnością takie wsparłbym. Rolą opozycji jest krytykować, ale nie dla samej krytyki. Nie można np. jednocześnie wymagać szybkiego przeniesienia oddziałów szpitalnych z "Elżbietanek" i krytykować emisję obligacji na ten cel, które są bardzo bezpieczną formą pozyskania funduszy, np. są rozpisane na 10 lat. Myślę czasem, że ci panowie żałują, że sami na to nie wpadli.

Uwagi, jak już powiedziałem, z chęcią przyjmuję, nie jestem człowiekiem z którym nie można dyskutować. Rola starosty ma też charakter polityczny. Aby zapewnić właściwą realizację zadań powiatu, potrzebna jest siła polityczna. Nie wyobrażam sobie lidera, nawet na szczeblu powiatowym, który nie umie nadać kierunku, łączyć ludzi w realizacji celu, który uznali za wspólny. Mnie się to udaje.

Najwięcej emocji wzbudza temat Szpitala Śląskiego. Z jednej strony słyszymy o inwestycjach, z drugiej strony pojawia się coraz więcej firm zewnętrznych współpracujących z tą placówką, trwają przygotowania do podjęcia decyzji o ewentualnej komercjalizacji. W jakiej sytuacji zostawia pan szpital?
Zacznę od uwagi ogólnej, że zostawiam powiat w dobrej kondycji mimo ogromnych inwestycji, widać to szczególnie dobrze na tle innych samorządów. Nam nie zagraża zapaść finansowa. Jeśli moi następcy będą to mądrze kontynuować, a w to wierzę, to będzie dobrze. Osobiście nie chcę się też z tego procesu zupełnie wyłączać - służę im moim doświadczeniem.

Odnośnie szpitala mamy dwa zagadnienia. Jedno to inwestycje. Tu jest dobrze, szczególnie gdy ma się w pamięci, jako punkt odniesienia, stan jaki zastaliśmy. Jesteśmy po kolejnym przetargu, podpisano już umowę na supernowoczesne wyposażenie czterech bloków operacyjnych, będzie też Szpitalny Oddział Ratunkowy, będą wreszcie przenoszone oddziały z "Elżbietanek". Myślę, że wciągu 1-1,5 roku uda się to zakończyć. Można wymieniać dalej, będzie nowoczesny Odział Chirurgii Dziecięcej. Szpital zostanie skoncentrowany w jednym miejscu. Siostry Elżbietanki będą mogły prowadzić swoją działalność wpisaną w ich misję - Zakład Opiekuńczo-Leczniczy, a to z kolei uzupełni ofertę medyczną naszego szpitala. Jak pani widzi, mamy to przemyślane.

Drugie zagadnienie to sprawa nakładów i wysokości kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia. Tu jest źle. W mojej ocenie Szpital Ślaski ma kontrakt o 20 mln zł za niski w stosunku do liczby pacjentów, których leczy. Tłumaczenie, że są to zaszłości historyczne, mnie absolutnie nie przekonuje. Doraźnie udało się nam w tych trudnych latach podnieść znacząco kontrakt, bo o kilkanaście milionów złotych, to jest duży sukces. Jest to jednak absolutnie niewytaczające w odniesieniu do liczby przyjmowanych pacjentów, a tym samym funkcjonujących oddziałów. Osobiście musiałem władzom wojewódzkim uświadamiać jak ważną rolę pełni ten szpital dla mieszkańców i turystów na Śląsku Cieszyńskim. Również proszę wziąć pod uwagę rolę szpitala jako pracodawcy, proszę popatrzeć przez pryzmat jego znaczenia dla Cieszyna, który tracił po kolei ważne zakłady pracy- szpital to stabilny pracodawca. Dzięki Ministerstwu Zdrowia w 2009 roku, kiedy rozpoczął się kryzys, dostaliśmy 12 mln zł dofinansowania, ale jeśli nie uzyskamy w najbliższej przyszłości znacząco większego kontraktu z NFZ, to będzie problem.

To się teraz będzie rozstrzygać.
Tak, problem ten dotyczy całego województwa śląskiego. Szpitale marszałkowskie są zadłużone na kilkaset milionów. Środki finansowe, które otrzymuje nasze województwo są znacznie mniejsze niż np. kierowane do województwa mazowieckiego. To jest absolutnie niezrozumiałe. Jeżeli dodatkowo spojrzymy na to w kontekście stanu zdrowia mieszkańców, to widzimy jak niesprawiedliwie jesteśmy traktowani. Powtarzam, rozdział środków budzi niepokój. Między innymi z tego powodu zdecydowałem się kandydować na posła, chcę spróbować coś zmienić na wyższym szczeblu, choć szanse mogą być małe.

Niech pani zwróci uwagę jeszcze na jedną okoliczność. Chodzi mi o strukturę organizacyjno-prawną szpitala. Ona też się musi zmienić. Od 1 lipca 2011 roku mamy nową ustawę o działalności leczniczej. Trzeba zmienić formę tej działalności tak, aby szpital mógł też zarabiać. Chcemy to zrobić, równocześnie zapewniając stuprocentowy, albo co najmniej dominujący udział właścicielski powiatu cieszyńskiego, a dokładnie samorządu powiatowego. Widzimy, co stało się ze szpitalami w Pszczynie czy Żywcu, my uczymy się na błędach i unikniemy pomyłek, które tam wystąpiły.

Komercjalizacja to nie krok do prywatyzacji? Ludzie to często tak postrzegają.
Nie. Ludzie stawiają znak równości między tymi zagadnieniami. Była ustawa o komercjalizacji przedsiębiorstw, wszyscy wiedzą, co się wówczas działo. W temacie szpitala najważniejsze pytanie brzmi, kto tę placówkę utrzyma, to nie może być kamień u szyi powiatu. Jeśli nie zostaną dokonane, w mojej ocenie bezpieczne, przekształcenia to prędzej czy później dług szpitala i tak przejmuje powiat. Ludzie boją się takich zmian. Ale mamy przykłady, że zmiany wychodzą służbie zdrowia na korzyść - praktycznie nie ma już chyba Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej, tych szczebla podstawowego. Powstały niepubliczne, tzw NZOZY, ludzie nawet zmiany nie zauważyli, chodzą do tego samego lekarza. A nawet powiem więcej, zauważyli ale na lepsze - lekarz jest bardziej dostępny, dba o swojego pacjenta, a często nawet o niego zabiega. Zmiany są konieczne, teraz przyszła kolej na szpitale, my nie możemy stać w miejscu. Musimy podjąć wyzwanie.

Dużo wyzwań, kto je po pana odejściu na szczebel sejmowy będzie realizować?
Jesteśmy po posiedzeniu Zarządu i Rady Powiatowej PO. Procedura jest taka, jesteśmy w koalicji, według umowy koalicyjnej prawo desygnowania osoby na starostę, jego zastępce i członka zarządu przysługuje PO. Jednocześnie muszą być to osoby, które uzyskają akceptację większości radnych, a przede wszystkim koalicjantów. Szczególnie ważna jest kwestia uzgodnienia kandydata na starostę, to on jest, że tak powiem, twarzą powiatu. Gdy nadejdą trudniejsze momenty, a takie zawsze prędzej czy później przychodzą, starosta i zarząd muszą czuć twarde wsparcie większości. To jest dwutorowy proces, konsultacje w radzie, w koalicji i konsultacje w PO. Muszę być przekonany, że kandydaturę, którą wystawi PO, zaakceptuje rada powiatu, a przynajmniej jej większość.

W trakcie kampanii wyborczej podkreślał pan, że będąc posłem, nie chce tracić wpływu na to, co będzie się dziać w powiecie.
Mam taką nadzieję. Wierzę, że mój następca, będzie osobą odpowiedzialną, wiedzącą, że trzeba współpracować, ja będąc starostą zawsze sobie ceniłem współpracę z parlamentarzystami i otrzymywałem od nich realne wsparcie. To jest zdrowa zależność, nie wyobrażam sobie, by w nakreślonych już i realizowanych sprawach strategicznych, nie było współpracy. Wszystko zależy od ludzi. Każdy ma swoją osobowość, swój styl pracy. Jeśli moja wiedza będzie pomocna, z ogromną przyjemnością się nią podzielę.

Chcę podkreślić, w co może ludzie nie uwierzą, mnie w starostwie było dobrze. Znam różnice między szeregowym posłem, a starostą, który ma realny wpływ na rozwój regionu. Zdecydowałem się na start po pierwsze dlatego, że pozycja szefa PO w powiecie zobowiązuje, po drugie z przekonaniem, że może uda się coś dobrego zrobić dla Śląska Cieszyńskiego. W ostatnich wyborach samorządowych moich hasłem było „Wesprzyj moje starania ”, specjaliści o wizerunku publicznego krytykowali mnie za to skromne hasło, sugerowali listę obietnic. Wiem, że człowiek strzela, a pan Bóg kule nosi - można się starać, włożyć w to dużo pracy i może nic z tego nie wyjść. Jestem jednak dobrej myśli.

Jakie komisje będą pana interesować?
Przede wszystkim komisja zdrowia i pomocy społecznej, komisja budżetu i finansów - tu będzie trudno się dostać, w pierwszej kolejności dostają się tam posłowie z większym stażem parlamentarnym. To byłyby rzeczy ważne. Chciałbym zaangażować się także w sprawy sportu, zwłaszcza sportów zimowych. Teraz mamy na naszym terenie nową sytuację, Centralny Ośrodek Sportu wydzierżawił Polskiemu Związkowi Narciarskiemu między innymi skocznię w Wiśle. Jest obietnica prezydenta, że 2 mln zł znajdzie na modernizację małych skoczni, milion zł obiecał marszałek. Trzeba wspierać PZN, skoki to nasz sztandarowy sport. Chcę się też zaangażować w temat środków unijnych, one przesądzą o rozwoju w latach 2014-2020. W znacznej mierze zadecydują, czy Polska "lokalna" dalej będzie się rozwijać. Ostatecznie o przydziale do komisji decydują władze klubu, to powszechny mechanizm niezależnie od przynależności partyjnej.

Możemy liczyć na pana aktywność w sejmie.
Na aktywność na pewno, większość spraw rozstrzyga się w komisjach. W sejmie jest podział zadań i ról. Pracują wszyscy, a wypowiada się określona grupa parlamentarzystów - to również powszechna praktyka. Inna sprawa to przełożenie na opinię publiczną, ale to już pani i pani kolegów zadanie. Mówiąc żartem, może się "dorwę do głosu" (śmiech).

Czasem przydałby się głos pokazujący, że Polska to nie tylko Mazowsze. Inaczej się buduje kilometr drogi w Warszawie, inaczej w górach.
Dokładnie, cały czas osoby decydujące w skali makro zapominają o specyfice niektórych terenów. Teraz mają zamknąć drogę w Wiślicy na ponad rok. Jestem przerażony. Prace rozpoczną się w drugiej połowie listopada. Czekają nas utrudnienia dla turystów, ale i mieszkańców, szczególnie w Kiczycach, Pierśćcu. Rozmawiałem już z Wojewódzkim Inspektorem Transportu Drogowego, żeby nam tych dróg lokalnych nie rozjeżdżali. Jak więc Pani widzi, niby jestem "na wylocie", a cały czas pracuję .

Rozmawiała: KATARZYNA KOCZWARA