Pożegnanie karnawału bez Pogrzebu Basów

Impreza poprzedzająca Środę Popielcową przez wiele lat wędrowała odbywając się m.in. w restauracjach, których właścicielką była Alina Bańczyk, a także w Cieszyńskim Ośrodku Kultury COK Domu Narodowym. W ostatnich latach na dobre zagościła jednak w piwnicy cieszyńskiego browaru. Po śmierci Kazo "Nędzy" Urbasia w 2016 roku, tradycja Pogrzebu Basów kontynuowana była dzięki staraniom Teresy Kowalowskiej z kapeli "Torka", jego przyjaciół i muzyków oraz wsparciu pracowników cieszyńskiego Domu Narodowego.

Impreza pozwalała zebrać wszystkich muzyków w jednym miejscu, którzy w tym dniu mogli wspólnie pośpiewać, potańczyć i zagrać inaczej niż na koncertach, czy karnawałowych zabawach. Punktualnie o północy muzyka i śpiew milkły. Ze stołów znikało tłuste jedzenie, które zastępowały postne potrawy. W świetle pochodni z miejsca hulanki wyruszał kondukt żałobny, złożony z muzyków i gości. Na przedzie orszaku niesiono "martwe", przykryte całunem i usytuowane na katafalku basy. Wszyscy szli by symbolicznie je pochować. Muzycy zebrali się więc wokół ułożonych na marach basów i jak nakazuje tradycja przyśpiewkami starali się obudzić je do życia, jednak było to niemożliwe, gdyż zdejmowane wcześniej struny z gryfu basów nie wydały już dźwięku.