Kto kogo zabił? - czyli kryminał na Scenie Polskiej

Zmarły w 2013 roku hiszpański dramaturg, Jaime Salom pisał w stylu określanym jako psychologiczny ekspresjonizm. W "Intrydze” stawia wymyślone przez siebie postaci w ekstremalnych sytuacjach, bada ich motywy i reakcje. Dramaturg nakreślił bohaterów wyrazistych, zróżnicowanych, a ich relacje owocują w ciekawe i nieoczekiwane dysonanse. I choć sensacja goni sensację, jak przystało na dobry kryminał, to postaci nie są płaskie - posługują się bowiem potocznym, żywym językiem, mają też słabości i słabostki, jakie posiada każdy z nas.

Jak przyznają twórcy, trudno jest pisać o "Intrydze" tak, by nie zdradzać fabuły. Warto jednak przyznać, że nieoczekiwane zwroty akcji mogą zaskoczyć nawet wytrawnych znawców i miłośników gatunku. Zaczyna się dość banalnie, żona zdradza męża z własnym lekarzem. Jednak później problemy zaczynają narastać, mąż dowiaduje się o zdradzie i przyłapuje żonę na gorącym uczynku. Co ciekawe, jego reakcja na całe zajście to stoicki spokój i dość dziwny komunikat, biorąc pod uwagę okoliczności. Mąż zamierza bowiem zniknąć. Wiszący na włosku krach firmy, której zdradzany mąż jest właścicielem, prowadzi go do szalonego pomysłu związanego z upozorowaniem własnej śmierci. W tym całym misternym planie potrzebuje wspólników - zdradzającej żony i lekarza. Jak można przypuszczać, z pozoru banalnie brzmiące rozwiązanie przysporzy bohaterom jeszcze wielu licznych kłopotów...

Reżyser "Intrygi” Karol Suszka przyznaje, że sceniczna interpretacja kryminału jest dużym wyzwaniem dla inscenizatora i aktorów. Ciągłe balansowanie między humorem i dramatyzmem nie należy do najłatwiejszych. Pewnie dlatego na deskach scenicznych w repertuarze rozrywkowym najczęściej pojawiają się prostsze farsy, których charakter jest na wskroś humorystyczny. W "Intrydze” oprócz sytuacji komicznych ważne było także wywołanie aury niepokoju i tajemnicy. Czy to udało się zespołowi Sceny Polskiej? Przedstawienie z równym natężeniem trzyma w napięciu do samego końca. W "Intrydze” nie ma scen słabych, są jedynie te, w których widać, jak trudno jest zagrać długie partie dialogowe tak, by nie były nużące dla widza.

Zdecydowanie trafionym pomysłem było obsadzenie ról przez charyzmatycznych i doświadczonych aktorów, którzy bez wyjątku odnaleźli się w tym kryminalnym repertuarze. Są to również wykonawcy wykorzystujący wcześniejsze doświadczenia gry w farsach, dzięki czemu z łatwością akcentowali humorystyczne przywary swoich bohaterów czy komediowe sytuacje. Jednak do zdecydowanie najciekawiej prowadzonych postaci można zaliczyć lekarza Andrzeja w wykonaniu Janusza Kaczmarskiego. Ta postać jest najbardziej złożona i posiada najwięcej obliczy, a dzięki aktorowi wszystkie zostały uwypuklone.

Całości efektu dopełniła tajemnicza muzyka i rozwiązania scenograficzne, które nieco urozmaicały właściwie jedno miejsce akcji, jakim jest gabinet lekarza. W tle pierwszego planu za parawanami umieszczono akcję udawanego pogrzebu zdradzanego męża lub zaplecze sklepu z materiałami, w którym od początku do końca siedziała starucha, podglądająca wszystkie zdarzenia. I pewnie gdyby nie ta niepozorna staruszka, wszystko potoczyłoby się inaczej...

"Intryga” to kolejna dopracowana rozrywkowa propozycja w repertuarze Sceny Polskiej Teatru Cieszyńskiego. Poplątane wątki fabuły, nieoczywiste zwroty akcji, aura tajemnicy i doświadczeni, świetnie odnajdujący się w swoich rolach aktorzy - oto przepis na udanie spędzony wieczór.