Kim był święty Mikołaj? Przede wszystkim człowiekiem niezwykłej dobroci.
Większość z nas, gdy słyszy słowo „Mikołaj”, widzi starszego mężczyznę z ogromnym brzuchem, z białą brodą, okularami na dużym nosie, oczywiście obowiązkowo w czerwonym stroju, wesoło pohukującego „ho, ho, ho,ho”. To, czego nie zdziałał Dziadek Mróz ze wschodu, bez większego problemu sprawił Santa Claus z zachodu. Trzeba pogratulować jednemu z wielkich koncernów, który wylansował właśnie taki wizerunek Mikołaja, wyparcia z naszej pamięci prawdziwego Świętego Mikołaja. Czy prawdziwy był gorszy? Na pewno nie! Związany był jednak z Kościołem, co w oczach niektórych już go dyskryminuje. No i zlekceważył reklamę:) Ten nowy, bajkowy jest bardziej medialny. Czy to źle? O tyle źle, że przychodzi czas, kiedy mówimy dzieciom „Mikołaj nie istnieje”, a to nieprawda! Kim więc był święty Mikołaj? Przede wszystkim człowiekiem niezwykłej dobroci. Według średniowiecznej hagiografii żył na przełomie III i IV wieku. Zasłynął z pomocy biednym i potrzebującym, za co został wybrany biskupem Miry. Najbardziej znana legenda opowiada historię trzech córek. Młody Mikołaj, jeszcze przed wyborem na biskupa, miał chciwego i bogatego sąsiada, który drwił z jego pobożności. Stało się tak, że bogacz stracił majątek i popadł w skrajną biedę. Gdy nie miał już z czego utrzymać rodziny, postanowił sprzedać swoje trzy córki do domu publicznego, ponieważ nikt nie chciał ich poślubić bez stosownego posagu. Mikołaj postanowił uratować cnotę dziewcząt. Trzykrotnie, pod osłoną nocy, wrzucał przez okno pieniądze przeznaczone na posag dla każdej siostry. Gdy sąsiad wyprawił już dwa wesela, postanowił dowiedzieć się, kim jest tajemniczy dobroczyńca. Czuwał całą noc i ze zdumieniem odkrył, że to wyśmiewany przez niego Mikołaj wrzuca pieniądze przez okno.
Przez wieki Mikołaj był jednym z najbardziej czczonych świętych, ponieważ wsławił się cudami. Wierzono, że udziela pomocy w każdej potrzebie. Legendy opowiadają o żeglarzach, którzy podczas sztormu, gdy ich statek zaczął tonąć, wzywali pomocy Mikołaja. Biskup pojawił się na statku, wydobył go z topieli, nakazał uciszyć się wiatrowi a potem zniknął. Żeglarze dopłynęli do portu, dotarli do Miry, gdzie w kościele dziękowali Mikołajowi. Ten nakazał im milczenie.
Inna opowiada o czasach wielkiego głodu. Mikołaj miał ukazać się we śnie kapitanowi statku, który płynął z Aleksandrii do Konstantynopola i skłonił go do zawinięcia do portu w pobliżu Miry. Tam wyładowano na ląd sto korców zboża, które rozdzielono między głodujących mieszkańców. Gdy statek dopłynął do Konstantynopola okazało się, że w ładunku niczego nie brakuje.
Największe sanktuarium świętego znajduje się we włoskim Bari, gdzie miało zostać przewiezione ciało Mikołaja, gdy do Miry zbliżały się wojska tureckie. Na Śląsk Cieszyński relikwie świętego dotarły dzięki kardynałowi B. Kominkowi, który przywiózł je do sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu. Jednak już wcześniej było to miejsce, do którego przybywały rzesze pielgrzymów, ze względu na cudami słynącą figurę świętego. Uroczystości odpustowe przypadają w Pierśćcu zawsze w niedzielę po 6 grudnia.
Święty Mikołaj jest patronem cukierników, dzieci, studentów, kupców, marynarzy, flisaków, żeglarzy, panien, pielgrzymów, podróżnych, więźniów a nawet piwowarów.
W ikonografii przedstawiany jest najczęściej w stroju biskupim z trzema złotymi kulami na księdze lub w dłoni (symbol posagu, jaki miał podarować ubogim pannom) albo też z sakiewkami lub okrętem w tle.
Dodaj komentarz