CO TYDZIYŃ PO NASZYMU: Kiery prziszeł na to coby stare chałupy na Srybnej niechać tak jako kiejsi wyglóndały “S dalsza czyrwióne/wyblaknióne litery je ciynżko uwidzieć...”. fot. FJD  Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie ”Jako kiejsi bywało", Marii Pilch z książki "Wisła naszych przodków". fot. FJD cd. słownika: bechnóć - paść ciężko becok - snopek słomy lub siana być zawsze do prawjynio gotowo a jak cie uż żodyn nie bydze rozumioł to jyny wiater bydzie po naszymu szumioł" Dzisio chciołech na chwiliczke se stanóć i zozdrzić do postrzodka tej chałupy nr 5 na ulicy Srybnej ale musiołech wartko uskoczyć, bo kónsek pucu chlasło mi pod nogi. Skyrs tego lepszyj żech sie przizdrził tej “przepiynknej urody” chałupie. Jakbyście kiejsi tam tyndy se szpacyrowali to nieprzepómnijcie sie na nie podziwać. Nie starejcie sie, że jóm miniecie bo nima to możne coby nie uwidzieć tego spynkanego pucu i pynta kabli, kiere nie wiym ku czymu sie majóm przidać. Za łoknym je jakosi wyblaknióno łod słóńca kartka na kierej s dalsza możecie poczytać, że je tam jakisi zarzónd, ale coby uż na zicher wiedzieć kiery tam urzynduje trzeja pokroczyć do przodku. S dalsza czyrwióne/wyblaknióne litery je ciynżko uwidzieć i poskłodać porzóndnie do kupy. Jak sie wóm to jednakowóż podarzi to sie doczytocie, że w tym zabytku możecie pomówić s ludziami co na świat dziwajóm sie s lewej stróny. Wszecki chałupy na tej Srybnej sóm pieknie opucowane i posztrajchowane ale jyno na dwie, kiere sóm zabytkami chybiło farby. Je to tymu fest srandowne, że trefiło to na MOPS i SLD i wyglóndo to tak jakby łojcowie miasta to zrobili naswol. Abo możne, że też se to tak wykómbinowali coby żodnymu nie było luto i niechali dwa zabytki naprowde tak jak kiejsi downij wyglóndały. Kónsek dalij je gospoda pod zielónóm trójkóm, a nazywo sie tak tymu, że je prawie cało zielóno i numero mo trzi. Zaś kapke dalij w takim zalónkniyńciu miyndzy chałupami znaszli se swoji miejsce cieszyńscy młodziocy,kierzi przestali sie szmatłać po tretuarach i uż dzisio ni mómy ś nimi łostudy. A teraz zaś fajny wic: Galan prziszeł ku tatowi pytać coby pozwolił jego cerze wydać sie za niego. Tata sie pytajóm tego chłapca! - A s mojóm paniczkóm uż ześ porzóndził?- Uż wczora ale powiym wóm tato, że wolym bardziyj waszóm cere od waszej paniczki. Mjyjcie sie wszedcy dobrze i wiesiołego popióntku. Dzisio Wóm zaś poczytóm po naszymu opowiadanie ”Jako kiejsi bywało", Marii Pilch z książki "Wisła naszych przodków".
|
reklama
|
|||||||||||||||
|
Dodaj komentarz