Wyuczona bezradność czy lenistwo? Narzekania po likwidacji spółki PKS Cieszyn

Inspiracją do tego tekstu był komentarz, jaki pojawił się pod tekstem "Komunikacja po upadku PKS-u. Test będzie wraz z początkiem roku szkolnego". Edward napisał "Szanowny Jaśnie Panie Leszku P., oraz Wy jego klakierzy: Janie P. z PKS-u w Cieszynie, jaśnie pani B.F., jaśnie Pan M.S. ze starostwa. To dzięki Wam 130 ludzi zatrudnionych w cieszyńskim PKS-ie zostało pozbawionych pracy i środków do życia! Przyjdzie taki czas że doczekamy się likwidacji firmy W., starostwa, a może wtedy zobaczycie jak to miło i fajnie jest zostać bez pracy i środków do życia, zapukacie do pośredniaka, przy odrobinie szczęścia może załapiecie się na pracę za 1500/brutto…, a może na rencinkę…, jeżeli wcześniej tacy jak Wy nie zlikwidują ZUS-u…". To kolejny już komentarz pod następnym tekstem dotyczącym komunikacji autobusowej w powiecie. Kolejny z pretensją do wszystkich wokoło, tylko nie do siebie. Oczywiście, nie znaczy to, że w sensie ścisłym każdy pracownik PKS-u Cieszyn przyczynił się do jego likwidacji, ale pewne grupy osób od lat z godną podziwu konsekwencją zgadzały się na procesy przybliżające spółkę do katastrofy.

Największy problem to nieumiejętność dopasowania się do nowej rzeczywistości, ignorowanie podstawowych zasad konkurencyjności, brak inwestycji w tabor i zasoby ludzkie. Związki zawodowe mają wspierać pracowników, dbać o przestrzeganie kodeksu pracy, ale ich rola nie sprowadza się do ukrywania niekompetencji, lenistwa, czy chamstwa. Prawa i obowiązki leżą po obu stronach, zarówno pracodawcy jak i pracownika.

Dziś liczy się komfort i jakość obsługi. Największym zarzutem wobec części kierowców związanych ze spółką PKS Cieszyn była gburowatość, niechlujny strój i traktowanie pasażera jako wroga. Nic dziwnego, że z czasem część podróżnych wybierała innych przewoźników, gdzie komfort jazdy i obcowanie z kierowcą miały zgoła odmienny charakter. Ale o tym była mowa już nie raz.

Dziś na kierowców czekają miejsca pracy, problem polega na tym, że wygodniej jest im narzekać, krytykować, niż zgłosić się do pracy. - Dobry pracownik nie musi się o pracę bać. Jest znany w środowisku, najwyżej zmieni szyld firmy. Pracę będzie miał - zapewniał w kwietniu Leszek Podżorski, przewodniczący Społecznej Rady Przewoźników przy starostwie. Podczas sierpniowej sesji rady powiatu, stanowisko potwierdził. Po 2 miesiącach od całkowitej kasacji kursów PKS-u Cieszyn prywatni przewoźnicy, działający na terenie powiatu, zapewniają, że miejsca pracy czekają. - Obawy, że 100 kierowców z PKS-u Cieszyna zostanie bez pracy, były nad wyrost. Część poszła na emerytury pomostowe, przeważająca większość wybrała bezrobocie i pewnie zasila szarą strefę, nie trafili do firm przewozowych. Reakcja na ogłoszenia o pracę jest praktycznie żadna - zauważa Leszek Podżorski.

Patrząc na dyskusję na forach internetowych zastanawiam się, czy to rozwijające się w Polsce po 89 roku zjawisko socjologiczne, jakim jest wyuczona bezradność, oczekiwanie, że bliżej nieokreślony ktoś wykaże za nas inicjatywę, dobrą wolę, podejmie konkretne działania, by pracę znaleźć, czy jednak klasyczne polskie malkontenctwo. Irytujące jest, że większość krytykujących działania powiatu i prywatnych przewoźników, sama nie zrobiła nic, żadnym pomysłem, inicjatywą się nie wykazała. Za to listę oczekiwań i potencjalnych swoich praw wciąż powiększa. Pracę trzeba szanować, o miejsce pracy dbać, pracownik ma sporo praw ale i obowiązków. Rynek jest bezwzględny, ale minimum dobrej woli i da się w tych realiach funkcjonować. Czasy, że coś się należy, ustawowo jest przydzielone, dawno minęły i czas to zaakceptować i dostosować się.