Śląsk Cieszyński przede wszystkim

Można powiedzieć, że miłość do Śląska Cieszyńskiego ukształtowała drogę tego urodzonego w Zabrzegu polityka. Działalność publiczną rozpoczął w wieku 27 lat. W czasach austriackich był posłem do Rady Państwa w Wiedniu. W 1918 roku został jednym z trzech prezesów Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, z kolei w okresie międzywojennym zasiadał w Sejmie i Senacie II RP. Był też burmistrzem Cieszyna. Oprócz tego był działaczem społecznym, nauczycielem, publicystą, historykiem i muzealnikiem. Zmarł w 1929 roku, mając 67 lat.

Charakterystyczna była jego postawa po 1926 roku, kiedy na Górnym Śląsku ścierali się zwolennicy wojewody Michała Grażyńskiego i Wojciecha Korfantego. Spór ten do dzisiaj budzi emocje wśród części publicystów. Obaj politycy, Korfanty i Grażyński, przyjeżdżali do Cieszyna, starając się zdobyć poparcie księdza Londzina, w tym czasie burmistrza miasta. Londzin ostatecznie poparł Grażyńskiego z prozaicznego powodu - wojewoda był w stanie coś zaoferować Cieszynowi w przeciwieństwie do Korfantego. Rzeczywiście, za sprawą Grażyńskiego w krótkim czasie miasto otrzymało liczne dotacje, m.in. na budowę wodociągów.

PISALIŚMY: Krzysztof Globisz: Na tym polega śląskość

Warto też zwrócić uwagę na podejście księdza Londzina do kwestii autonomii, którą popierał. Kiedy w latach 1918-1920 ważyły się losy Śląska Cieszyńskiego, był to dla niego jeden z argumentów za przynależnością do państwa polskiego. Na łamach wydawanej przez niego "Gwiazdki Cieszyńskiej" pisano: "Nie chcemy, by i do nas Czesi sprowadzili 40000 urzędników i nauczycieli, jak na Słowaczyznę. My mamy swoich ludzi. My się sami chcemy rządzić w wielkiem województwie śląskiem [miało obejmować Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński i Zagłębie Dąbrowskie - przyp. red.]. Jużeśmy się dosyć nasłużyli. Chcemy być panami na swej ziemi. Dlatego będziemy w razie plebiscytu głosowali tylko za Polską. A gdyby Czesi do plebiscytu nie dopuścili, ale wszczęli wojnę, wtedy będziemy pazurami i zębami bronili tej świętej spuścizny po ojcach naszych, kraju naszego. Nie oddamy go na łup Czechom, ale zwrócimy go naszej wspólnej Matce-Polsce. Do niej chcemy należeć! Ona już dziś daje nam nie tylko pełnię swobód obywatelskich, ale także samorząd" (nr 90 z 6 listopada 1919).

Można powiedzieć, że ksiądz Józef Londzin, Polak i Ślązak Cieszyński, gorący patriota, dbały przede wszystkim o sprawy swojej małej ojczyzny, człowiek przywiązany do swoich korzeni, powinien być idealnym patronem poczynań śląskich autonomistów. Paradoksem jest fakt, że publicyści związani z Ruchem Autonomii Śląska, jeżeli odwołują się do postaci związanych z naszym regionem, to najczęściej do przeciwnika politycznego księdza Londzina - Józefa Kożdonia, który w okresie plebiscytowym gorąco agitował za włączeniem Śląska Cieszyńskiego do centralistycznej Czechosłowacji.