Nawet mors nie obmył nóg

Tym razem w nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek nikt nie wszedł do Wisły. Było zimno i wietrznie. Zabrakło nawet morsów. Pojawili się tylko obserwatorzy. ― Przyjechałem z ciekawości. Chciałem zobaczyć jaki ten zwyczaj ma oddźwięk w społeczeństwie ― mówi dr Grzegorz Studnicki.

Wykładowca Uniwersytetu Śląskiego spodziewał się większej frekwencji, ale nad Wisłę przyszły tylko dwie kobiety i to jeszcze nie po to, aby obmywać nogi, a nabrać wody. ― Woda jest o tej porze inna niż zwykle, nie mętnieje i ma cudowną moc. Kto nie wierzy, niech nie wierzy, ale my wierzymy i przychodzimy tutaj od dziecka ― mówiła pani Anna nabierając wodę do butelki.

― Być może trzeba posiedzieć nad rzeką do rana? Według podań ta tradycja powinna odbywać sie o poranku. Ludzie powinni obmyć się i w milczeniu wrócić do swych domów― pocieszał się Studnicki. Niestety, nikt już nie przyszedł.

Obmywanie się w rzece to zwyczaj prawdopodobnie pochodzenia pogańskiego. Wierzono, że w nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek, na pamiątkę krwawej ofiary Zbawiciela w przyrodzie dzieją się cuda. Woda zamienia się na kilka chwil w krew lub w wino i posiada wtedy cudowne właściwości. Starsze przekazy mówią też o pławieniu koni w rzece i ucinaniu „grzyw, kucików i ogonów”. Miał to być skuteczny sposób zabezpieczenia zwierząt przed groźnymi chorobami.